Οι φίλοι που σου δημιουργούν ανασφάλειες δεν αξίζει να υπάρχουν στη ζωή σου

Τα άτομα που επιλέγουμε να έχουμε στη ζωή μας, τα κατατάσσουμε σε διάφορες κατηγορίες, σύμφωνα με δικά μας προσωπικά κριτήρια. Κάποια μας ελκύουν ερωτικά, άλλα τα θεωρούμε απλούς γνωστούς, ενώ με αυτούς που θα έχουμε την καλύτερη χημεία και θα έχουμε περάσει τις πιο τρελές και σοβαρές στιγμές μας μαζί τους, τους θεωρούμε φίλους μας.

Τους έχουμε και μας έχουν αδυναμία, κάνουμε θυσίες γι’ αυτούς, κι αυτό επειδή είναι η οικογένεια που επιλέξαμε να έχουμε κι ας μην έχουμε το ίδιο αίμα. Ήταν εκεί όταν άλλοι που τους είχαμε τόσο ανάγκη είχαν ήδη αλλάξει πορεία μακριά μας, και άλλωστε, τότε είναι που εκτιμάμε όσο τίποτα τη σπουδαιότητα ενός πραγματικού φίλου: όταν με την παρουσία του επισκίαζε την πιο πικρή για εμάς απουσία.

Όπως σε όλες τις σχέσεις, έτσι και στις φιλικές, περνάς από σαράντα κύματα. Θα υπάρξουν παρεξηγήσεις, καβγάδες, διαφωνίες. Πράγματα φυσιολογικά, καθώς δε γίνεται ούτε να είσαι ίδιος με όλους σου τους φίλους ούτε να συμφωνείτε σε όλα, γιατί αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε κάποιος απ’ τους δυο σας έχει χάσει την προσωπικότητά του κι έχει δανειστεί του άλλου και κάτι τέτοιο κανείς δεν το θέλει.

Όσο κι αν σε πονάει όμως, έχεις καταλάβει πως ο καλύτερος κριτής για το αν ένας άνθρωπος είναι αληθινός φίλος για εσένα κι αξίζει να τον έχεις στη ζωή σου είναι ο χρόνος. Όσο περνάει, αυτός και μόνο θα σου δείχνει τη μία απόδειξη πίσω απ’ την άλλη, τα σημάδια, όλα.

Έτσι, στην αρχή πολύ πιθανό να κρίνεις λανθασμένα και να παρασυρθείς απ’ τον ενθουσιασμό σου που γνώρισες έναν άνθρωπο που φαινομενικά έχετε πολλά κοινά. Νιώθεις λες και τον γνωρίζεις χρόνια και τον θεωρείς πραγματικό φίλο σου, ακόμη κι αν δε γνωρίζεστε πολύ καιρό. Του εμπιστεύεσαι το παρελθόν και το παρόν σου, όπως κι εκείνος το ίδιο.

Όλα μοιάζουν να κυλάνε ομαλά, όμως όπως λέει κι η παροιμία «ο ψεύτης κι ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται». Έτσι, ενώ μέχρι πριν λίγο καιρό θα έβαζες το χέρι σου στη φωτιά για ένα φίλο σου και θα τον εμπιστευόσουν με κλειστά μάτια, αρχίζεις να παρατηρείς σημάδια που παλαιότερα δεν είχες προσέξει. Γίνεται πιο απότομος, πιο απόλυτος και κυρίως: σε κρίνει. Κι όχι απλώς σε κρίνει, σε κατακρίνει. Το μόνο πράγμα που πια θρέφει μέσα σου είναι αμφιβολίες κι ανασφάλειες. Τα σχόλιά του για τις επιλογές σου είναι τέτοια τα οποία σε επηρεάζουν και σου χαλάνε τη διάθεση, ενώ αυτό που πραγματικά θα έπρεπε να κάνουν είναι να σε προβληματίζουν για το φίλο σου, κι όχι για εσένα.

Αρχικά, σου κάνει εντύπωση που εδώ και καιρό αυτός ο «φίλος» σου δεν έχει πει για σένα ούτε ένα καλό λόγο. Ξαφνικά αρχίζει να κράζει και τη σχέση σου, κάτι που σου δημιουργεί πολλές τύψεις γιατί στην τελική σκέφτεσαι πως εσύ κάποτε έδωσες αυτό το δικαίωμα, με το να κάνεις παράπονα για καταστάσεις που είχαν συμβεί. Πέρα όμως απ’ τη σχέση σου, αρχίζει να σχολιάζει αρνητικά και το φιλικό σου περιβάλλον. Γνωστούς, φίλους, ακόμη και κολλητούς.

Τότε είναι λοιπόν που επιβάλλεται να ξυπνήσεις, γιατί κανένας σωστός φίλος δεν πρέπει να σχολιάζει αρνητικά και κατινίστικα άτομα που εσύ γνωρίζεις σχεδόν όλη σου τη ζωή. Άτομα μάλιστα που έχει γνωρίσει, κάποια τον έβαλαν και σπίτι τους κοντά σε σένα και που μέχρι τώρα έδειχνε να συμπαθεί τρελά. Τι έπαθε στην τελική; Μύγα τον τσίμπησε;

Φυσικά και όχι, απλώς πια σου έχει αποκαλύψει το πραγματικό του πρόσωπο. Όχι μόνο επειδή κουράστηκε να υποκρίνεται, αλλά επειδή πια δε γουστάρει κιόλας να το κάνει. Θεωρεί πως ό,τι στραβό κι αν κάνει εσύ θα είσαι πάντα εκεί, να του τα συγχωρείς όλα και να βαράς παλαμάκια σε κάθε του επιθυμία.

Όμως δείξ’ του ότι έχει κάνει ένα πολύ μεγάλο λάθος και ειλικρινά, βγάλ’ τον από τη ζωή σου.

Καιρός λοιπόν να σου γυρίσουν τα μυαλά, δε νομίζεις; Τι έχει μείνει, τι παραπάνω θα αναγκάσεις τον εαυτό σου να υπομείνει για τον οποιονδήποτε; Καλές κι οι στιγμές σας, αν κάποτε σου στάθηκε, αλλά οι στιγμές μέχρι να τις συνειδητοποιήσεις έχουν ήδη φύγει. Κι όταν κοιτάς έναν άνθρωπο και το μόνο όμορφο που έχεις να θυμάσαι από εκείνον δεν είναι ούτε η συμπεριφορά του το πρωί ούτε κάτι πρόσφατο αλλά οι στιγμές στο παρελθόν που ζήσατε μαζί, τότε ξέρεις πως η σχέση σου μαζί του έχει ήδη τελειώσει.

Προχώρα λοιπόν κι άφησε πίσω σου τέτοιους ανθρώπους. Αυτοί δεν τα έχουν βρει ούτε με τον εαυτό τους και δεν ξέρουν αν θα τα βρουν και ποτέ. Πώς περιμένεις τότε να τα βρουν με σένα;