Κάθε αρχή μιας σχέσης είναι γεμάτη από σκαμπανεβάσματα. Στα συναισθήματά σου, στη στάση σου, στις σκέψεις σου. Εκεί που λες ότι έχεις βρει το σωστό ρυθμό και πως θα το πας σιγά-σιγά, εκεί είναι που αρχίζεις μέσα σου να καίγεσαι και παίρνεις πίσω όλες τις ψύχραιμες αποφάσεις σου. Δεν επαναπαύεσαι, αν και όλα είναι τέλεια στην αρχή. Όσο δεν υπάρχει κανένα κακό σημάδι, τόσο πιο πολύ σε αγχώνει. Είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό, σκέφτεσαι και χάνεις ώρες ύπνου, σκεπτόμενος τον άνθρωπό σου.

Έχεις πέσει με τα μούτρα πολλές φορές, και σε όλες τα έφαγες για τα καλά. Κι έρχεται λοιπόν αυτός ο άνθρωπος που σε κάνει να καταλαβαίνεις γιατί δε δούλεψε με όλους τους υπόλοιπους. Η διαφορά στη συμπεριφορά του σε σχέση με προηγούμενές σου σχέσεις είναι τουλάχιστον αισθητή και σε κάνει πραγματικά να ελπίζεις ότι ίσως τώρα όλα να είναι αλλιώς. Ίσως ήρθε για να μείνει, ίσως να μη σε εκμεταλλευτεί, ίσως στην τελική αυτή τη φορά να μην είσαι εσύ που θα νιώσεις παραπάνω πράγματα, αλλά αυτός.

Όλα πάνε καλά κι αρχίζεις σιγά-σιγά να το λες στους φίλους σου. Χαρές, τσιρίδες και πολλά γέλια. Αναφωνήματα θαυμασμού και συμπάθειας σε κάθε μήνυμα που στέλνει, στο πόσο δείχνει ότι σε νοιάζεται κι έχει αισθήματα, και στο ότι να, επιτέλους η τύχη σου χαμογέλασε! Έχεις πιστεί πλέον ότι τελικά έπρεπε να περάσεις όλες αυτές τις ερωτικές αποτυχίες, ώστε να είσαι ικανός να ξεχωρίσεις το καλό που σου ‘ρθε.

Και πια αποφασίζεις να αφεθείς. Να το ζήσεις, ειδικά όσο είσαι στην αρχή. Να μην έχεις δεύτερες σκέψεις σε κάθε όμορφο μήνυμα, αλλά να χαμογελάς. Γιατί στο κάτω-κάτω, ό,τι είναι να γίνει θα γίνει. Αν του τη δώσει μια μέρα και τα τινάξει όλα στον αέρα ούτε να το προβλέψεις μπορείς ούτε να το αποτρέψεις. Οπότε χαλαρώνεις και ζεις την κάθε στιγμή σας, που η μία είναι πιο όμορφη απ’ την προηγούμενη και ούτω καθ’ εξής.

Μέχρι που έρχεται η μέρα που αυτό που υποσυνείδητα φοβόσουν, έγινε. Όσο κι αν προσπάθησες να το αποφύγεις ή να αγνοήσεις το γεγονός ότι ερχόταν, αυτό ήρθε και σε βρήκε για τα καλά.

Ξαφνικά, η συμπεριφορά της σχέσης σου αλλάζει. Η επικοινωνία σας γίνεται όλο και πιο αραιή, βρίσκεστε πολύ λιγότερο, και το νιώθεις κι εσύ: ο ενθουσιασμός του άλλου έχει πάει περίπατο και φεύγει μακριά σου. Αυτή η ξαφνική αλλαγή κάνει τις προηγούμενες αποτυχίες σου να μοιάζουν ένα τίποτα και σου μένουν δύο επιλογές. Ή θα κάθεσαι λοιπόν να τον κοιτάς ενώ φεύγει ή εφόσον το έχεις αντιληφθεί, αποχωρείς κι εσύ και προχωράς.

Ούτε δράμα, ούτε κλάματα και κυρίως ούτε συμβιβασμοί. Έχεις ξαναπεράσει απ’ αυτό το στάδιο πολλές φορές, έκανες λάθη κι έχεις μάθει από αυτά. Στην τελική, έχεις μεγαλώσει, παιδιάστικες συμπεριφορές ούτε υιοθετείς ούτε σου ταιριάζουν. Έχεις καταλάβει ότι ούτε οι άνθρωποι είναι περίπλοκοι ούτε οι καταστάσεις, παρά ο τρόπος σκέψης μας. Αρνούμαστε να δεχτούμε την αλήθεια, γιατί είναι απλή κι αντίθετη απ’ αυτό που θα θέλαμε πραγματικά να ισχύει.

Όμως αρκετό καιρό έχεις χάσει σε τοξικούς κι αναλώσιμους έρωτες και δεν έχεις πια λεπτό για χάσιμο. Αν κάτι μπάζει από την αρχή, θα συνεχίζει να μπάζει μέχρι να σε πνίξει. Και μπορεί τώρα να μην το συνειδητοποιείς, αλλά αν είναι να απογοητευτείς με κάποιον, καλύτερα να απογοητευτείς στην αρχή. Όσο είναι νωρίς, όσο τα αισθήματά σου ακόμη καλλιεργούνται και μπορείς είτε να τα ριζώσεις μέσα σου είτε να τα αποβάλλεις.

Όσο κι οι προσδοκίες σου δεν πρόλαβαν να είναι τόσο μεγάλες ώστε να κάνουν δυνατό κρότο με το παράδοξο τέλος σας. Κι εδώ είναι που καταλαβαίνεις πόσο χρήσιμες τελικά είναι οι εμπειρίες, όσο κι αν είχαν το τέλος που δεν ήθελες ή ούτε καν την εξέλιξη: σε προετοιμάζουν για τα επόμενα και σου μαθαίνουν να μένεις εκεί που και χώρο σου δίνουν και σε κάνουν να μη θες να φύγεις.

Κράτα δυνάμεις λοιπόν και μην απογοητεύεσαι που για άλλη μια φορά δε δούλεψε κάτι που ήθελες και περίμενες να δουλέψει. Με το ζόρι ή με το στανιό καμία σχέση δε σώθηκε. Οι μόνες σχέσεις που κρατάνε είναι αυτές που δε σώθηκαν καν κι αυτό επειδή όταν αυτοί οι δύο άνθρωποι έβλεπαν ότι πάει να καταρρεύσει, η ενωμένη τους προσπάθεια την κράτησε μια και καλή.

Αυτή τη σχέση λοιπόν να ψάξεις. Που θα σε ηρεμεί και τα θετικά θα είναι τέτοια που θα κάνουν τα αρνητικά ανάξιά τους κι ανύπαρκτα. Κι όταν τη βρεις θα το καταλάβεις, αρκεί να ψάξεις καλά και να μη συμβιβαστείς ποτέ με συμπεριφορές που δε σου αξίζουν και που σε οδηγούν στη μία υποχώρηση πίσω απ’ την άλλη, κι όλα αυτά για να μείνεις μόνος σου σε μια σκηνή, χωρίς λόγια, χωρίς ρόλο, χωρίς χειροκρότημα.

 

Συντάκτης: Ειρήνη Μανουσαρίδου
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου