Πληρώθηκες: την πρώτη εβδομάδα βασιλιάς, την τελευταία ζητιάνος

«Μισθός». Μία λέξη, χιλιάδες συναισθήματα. Είναι αυτό που άπαξ και μπει ο νέο μήνας περιμένεις πώς και πώς. Κι αν περάσουν οι τρεις πρώτες μέρες και δε σας έχει πληρώσει ακόμα το αφεντικό, βράζεις στο ζουμί σου. Όταν, όμως, έρθει αυτή η πολυπόθητη στιγμή και μπει ο μισθός σου, ένα χαμόγελο διαγράφεται στα χείλη σου πλατύ, μια ανακούφιση σε πλημμυρίζει και μπορείς επιτέλους να κινηθείς ως άνθρωπος. Μόνο τις πρώτες μέρες του μήνα, βέβαια.

Είτε δουλεύεις για χρόνια ολόκληρα είτε για ένα μήνα, είναι ευρέως γνωστό πως το μεγαλύτερο μέρος του μισθού σου –αν όχι ολόκληρο–, ξοδεύεται στις δύο πρώτες εβδομάδες. Την πρώτη βδομάδα νιώθεις βασιλιάς και ξοδεύεις πραγματικά χωρίς να το σκεφτείς δεύτερη φορά. Καφές, φαγητό και ποτό με τους φίλους, δίνουν και παίρνουν τις πρώτες μέρες. Ακόμα και στο φίλο εκείνον που έχεις να δεις κανένα χρόνο θα στείλεις για να βρεθείτε. Τώρα που έχεις λεφτά στα χέρια σου δε θα τα ξοδέψεις; Αλίμονο ! Τα delivery, δε, πλουτίζουν από σένα. Αν έχουν και καμιά προσφορά; Πάει. Σε τύλιξαν -όχι ότι ήθελες και πολύ βέβαια.

Μέχρι και στο περίπτερο ξεκινάς να πας για τσίχλες και τσιγάρα και καταλήγεις να παίρνεις την Άρτα και τα Γιάννενα: σοκολάτες, πατατάκια, δυο-τρεις αναπτήρες καθώς για άλλη μια φορά στους καβάτζωσαν στο μπαρ που τα ‘πινες τις προάλλες, κι άλλες τσίχλες, παγωτό, καραμέλες για το λαιμό και τα συναφή. Αν κάνεις το λάθος να μπεις και σε μαγαζί με ρούχα και παπούτσια, πάει: μόνο το μπλουζάκι που σου γυάλισε στη βιτρίνα δε θα καταλήξεις να πάρεις.

Όσο περνάει ο καιρός, δουλεύεις περισσότερο κι αναγνωρίζεις πόσο δύσκολα βγαίνουν τα λεφτά, προσπαθείς να κουμαντάρεις καλύτερα το μισθό σου. Χωρίζεις το ποσό σε τέσσερα και λες ότι για κάθε βδομάδα θα ξοδεύω τόσα, ώστε να μπορέσει να βγει ο μήνας ακριβώς. Έλα, όμως, που πάντα, απ’ την πρώτη κιόλας εβδομάδα, θα ξοδέψεις περισσότερα απ’ το ποσό που είχες υπολογίσει. «Δεν πειράζει, θα ξοδέψω την επόμενη εβδομάδα λιγότερα», σκέφτεσαι κι ο μισθός γελάει, γιατί ο μισθός ξέρει. Προφανώς και την επόμενη εβδομάδα δε θα ξοδέψεις λιγότερα, αλλά πολύ πιθανόν και περισσότερα.

Και κάπως έτσι την τελευταία εβδομάδα μένεις ταπί και μετράς αντίστροφα να βγει ο μήνας για να μπορέσεις να πάρεις μια ανάσα. Τώρα, πληρώνεις τις αμαρτίες σου. Τέλος οι καφέδες στο χέρι πηγαίνοντας στη δουλειά, τέλος τα delivery, τέρμα κάθε περιττό έξοδο. Τώρα αναγνωρίζεις για άλλη μια φορά τι σπατάλη έκανες πριν πόσες μέρες κι αρχίζεις να έχεις τύψεις κι είσαι βέβαιος ότι την επόμενη φορά θα κάνεις πολύ καλύτερη διαχείριση.

Όμως για άλλη μία φορά, έπεσες έξω στις προβλέψεις σου. Όσο και να κρατήθηκες τις δύο πρώτες μέρες, μετά βγήκε από μέσα σου ο σπάταλος εαυτός σου, που ενώ είναι ταπί έχει βίτσια πλουσιόπαιδου και δώσ’ του τα εικοσάρικα να φεύγουν βροχή. Μέχρι πάλι να φτάσεις στο τέλος του μήνα, πάλι να νιώσεις τύψεις και ξανά μανά τα ίδια.

Γιατί, όμως, μας πιάνει αυτή η αστείρευτη ανάγκη κάθε φορά που πληρωνόμαστε να ξοδέψουμε όλα μας τα χρήματα και να μην κρατήσουμε φράγκο στην άκρη; Γιατί να μην έχουμε μάθει πια απ’ τα λάθη μας και γιατί να μη φερόμαστε, επιτέλους, ως σωστοί κι υπεύθυνοι ενήλικες;

Καταρχάς, παίζουν πολλά πράγματα ρόλο. Οι εποχές είναι δύσκολες κι όσο πιο νέος είσαι, κατά πάσα πιθανότητα τόσο πιο χαμηλό μισθό θα παίρνεις. Αν μάλιστα έχεις κι υποχρεώσεις, όπως το να πληρώσεις το νοίκι σου, τους λογαριασμούς σου ή αν ζεις με τους δικούς σου και τσοντάρεις μέσα στο σπίτι, προφανώς και τα λεφτά θα φύγουν γρήγορα και χωρίς να κάνεις το παραμικρό περίσσιο έξοδο. Δυο φορές τη βδομάδα να βγεις κι ένα ρούχο να πάρεις, έχει κάνει ο μισθός σου φτερά.

Αν πάλι δεν έχεις τέτοιου είδους υποχρεώσεις, έχεις το περιθώριο και την άνεση να κάνεις τα λεφτά σου ό,τι θες κι απλώς τα σκορπάς δεξιά κι αριστερά, μην κάνοντας σωστή διαχείριση και καλείσαι στο τέλος του μήνα να βγάλεις δεκαπέντε μέρες με ένα εικοσάρικο, μην ανησυχείς. Με τον καιρό θα μάθεις να τα διαχειρίζεσαι και να σου βγαίνουν ακριβώς, ώστε να μην είσαι την πρώτη εβδομάδα σαν βασιλιάς και την τελευταία σαν ζητιάνος.

Δε θέλει κόπο παιδιά, θέλει τρόπο. Απ’ τα λάθη μαθαίνουμε, άλλωστε. Μια, δυο, τρεις, στο τέλος θα το πετύχετε! Μπορείτε, για παράδειγμα, να βάζετε απευθείας στη άκρη τα χρήματα που αντιστοιχούν στις υποχρεώσεις σας, δηλαδή λογαριασμούς τηλεφώνου και λοιπά, ώστε ό,τι περισσέψει να ξέρετε πως είναι για να τα «φάτε».

Εν τέλει, τα χρήματα είναι για να ξοδεύονται και για να περνάμε καλά με αυτά, όσο μπορούμε. Κάποιοι περισσότερο, κάποιοι λιγότερο. Και μην ξεχνάτε το εξής: αν δεν έχετε φτιάξει ακόμα τη δική σας οικογένεια, το πού ξοδεύετε τα χρήματά σας είναι καθαρά και μόνο δικό σας θέμα, κανενός άλλου. Κι εσείς που από αυτά που βγάζετε, βοηθάτε και τους δικούς σας που δυσκολεύονται, να ξέρετε πως σας αγαπάμε και σας θαυμάζουμε λίγο περισσότερο.