Πρώτος έρωτας είναι ο πιο δυνατός

Γύρω απ’ τον πρώτο έρωτα λέγονται πολλά. Πως πάντα θα τον θυμάσαι, πως ποτέ κανένας δε θα τον αντικαταστήσει και πως πάντα θα συγκρίνεις όλους τους επόμενους μαζί του. Πως πρέπει να τον θυμάσαι με νοσταλγία και με λίγα λόγια, να τον έχεις σε απόλυτη θεοποίηση.

Μην ξεχνάς όμως ότι τον έρωτα τον ορίζει ο καθένας μας ξεχωριστά, με τον δικό του μοναδικό και προσωπικό τρόπο. Δεν υπάρχει λάθος και σωστό εδώ, καθώς ο καθένας μας έχει διαφορετικά βιώματα και διαφορετικό τρόπο σκέψης. Άλλες επιθυμίες, άλλες προτεραιότητες, άλλες επιλογές. Άλλη πορεία ζωής, δηλαδή.

Έτσι, άκου εσένα κι όχι τους γύρω σου, γιατί ο καθένας τα βλέπει όπως τον συμφέρει και το πιο πιθανόν είναι να πέσεις σε μια ήπια μορφή κατάθλιψης. Γιατί μπορεί να μην ήσουν απ’ τους τυχερούς, όπου ο πρώτος τους έρωτας ήταν κάτι αθώο κι όμορφο και τους μένει αμυδρά στη σκέψη μέχρι και σήμερα. Μπορεί ο δικός σου να ήταν ανεκπλήρωτος, πλατωνικός, μικρής διάρκειας, ή ένας άνθρωπος ανώριμος λόγω του νεαρού της ηλικίας του, που δε σου φέρθηκε εντάξει αν και δεν είχε σκοπό να σε πληγώσει.

Αυτό λοιπόν τι σημαίνει; Ότι θα πρέπει εσύ να κουβαλάς αυτό το στίγμα επάνω σου; Να έχεις στη σκέψη σου ότι ο πρώτος σου έρωτας ήταν αποτυχημένος και να σου αφήνει μέχρι και σήμερα κάποια αγκάθια;

Όχι, γιατί όπως γενικά τον έρωτα τον ορίζεις εσύ, έτσι συμβαίνει και με τον πρώτο σου έρωτα. Δεν είναι ανάγκη να βαφτίσεις «πρώτο έρωτα» έναν άνθρωπο με τον οποίο ένιωσες αυτό το σκίρτημα για πρώτη φορά, το πρώτο σου φιλί ή την πρώτη φορά που ολοκλήρωσες.

Όρισε ως πρώτο έρωτα αυτόν με τον οποίο έζησες πραγματικά τι πάει να πει να είσαι ερωτευμένος, κι όχι τις απομιμήσεις του. Γιατί στην τελική πόση επιτυχία να έχει ένας έρωτας όταν ακόμα δεν έχεις βρει τον εαυτό σου, ψάχνεσαι, σε πνίγουν τα φροντιστήρια και βρίσκεστε μια φορά στις δυο βδομάδες; Όταν δεν είστε ελεύθεροι ακόμα να κάνετε όσα πραγματικά θέλετε, κι όταν στην τελική δεν ξέρετε τι πραγματικά θέλετε.

Κι όχι, δε λέω ότι οι έρωτες τότε είναι ασήμαντοι. Αυτοί αποτελούν εμπειρίες σου και μαθήματα που μέχρι και σήμερα σε έχουν βοηθήσει αρκετά κι ας μην το ‘χεις συνειδητοποιήσει. Ούτε λέω ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι που ήταν από μικρή ηλικία μαζί και συνεχίζουν ακάθεκτοι κι ευτυχισμένοι μέχρι σήμερα. Απλώς λέω ότι αν δεν ανήκεις σε αυτήν την κατηγορία, δεν υπάρχει κανένας λόγος ούτε να προβληματίζεσαι ούτε να το θεωρείς βάρος. Ο κάθε άνθρωπος σύμφωνα με τις επιλογές του χαράζει τη δική του πορεία και το καλύτερο πάντα είναι να κοιτάμε τη δουλειά μας και να προσπαθούμε πάντα να ζούμε τη ζωή μας στην καλύτερη έκδοσή της.

Γίνε αφεντικό του εαυτού σου λοιπόν και μη βασίζεσαι σε κανένα κοινωνικό στερεότυπο και σε καμία προκατάληψη. Ειδικά όταν το ζήτημα αφορά κάτι τόσο εύθραυστο και προσωπικό όπως οι σχέσεις σου, την οπτική γωνία που θα βλέπεις τα πράγματα να την ορίσεις εσύ και μόνο.

Δε χρειάζεται να μένεις σε σχέσεις που δεν πέτυχαν, που σε απογοήτευσαν και που κάποτε κατάφεραν να σε κάνουν να πιάσεις πάτο. Μείνε στις όμορφες, σε αυτές που σου έδωσαν πολλά περισσότερα από όσα ζήτησες και περίμενες. Σε ανθρώπους καλούς, αυθεντικούς, που κοντά τους έμαθες κι έμαθαν. Σε άτομα που ήξεραν τι ήθελαν, που σε διεκδίκησαν και που μοιράστηκαν μαζί σου το πιο πολύτιμο πράγμα που έχει ένας άνθρωπος: τον ίδιο τους τον εαυτό.

Για όλους αυτούς τους λόγους και για ακόμη περισσότερους, ξεκόλλα απ’ την παιδιάστικη ταμπέλα του πρώτου έρωτα, γιατί στην τελική μία φούσκα είναι και τίποτα άλλο. Ζήσε όσους έρωτες τραβάει η ψυχή σου κι αντέχουν τα νεύρα σου -κι όταν θέλεις να κάνεις έναν απολογισμό, ξεχώρισε αυτόν τον άνθρωπο με τον οποίο έζησες για πρώτη φορά τι πάει να πει έρωτας, να χάνεις τα μυαλά και τη γη κάτω απ’ τα πόδια σου και που στην τελική ήταν τόσο εντάξει ώστε να του αξίζει αυτός ο τίτλος.

Τότε μόνο, δώσε του τον τίτλο του καψερού, κράτα το μέσα σου και πορεύσου έχοντας να θυμάσαι αυτήν την ευχάριστη εμπειρία, κι όχι τον Βασιλάκη ή τη Χριστινούλα που γνώρισες στο νηπιαγωγείο ή στο γυμνάσιο και που δεν ξέρατε τότε καλά-καλά κι οι δυο σας τι υπάρχει μέσα απ’ τα εσώρουχά σας.

Όσο μεγαλώνεις, δεν ωριμάζεις απλώς, αλλά με τις σχέσεις που έχεις κάνει κατά καιρούς, μαθαίνεις σιγά-σιγά τους ανθρώπους. Πάντα θα υπάρχει η πιθανότητα να πέσεις έξω, τουλάχιστον όμως δε θα πέσεις από κανένα σύννεφο. Έχεις μάθει πια ότι οι άνθρωποι πάντα θα απογοητεύουν, εσκεμμένα και μη.

Κι αν κάποιος αύριο-μεθαύριο γυρίσει και σε ρωτήσει «ποιος ήταν ο πρώτος σου έρωτας;» κι αρχίζεις να το σκέφτεσαι παραπάνω από όσο θα ‘πρεπε, στην τελική πες του: «όταν τον γνωρίσω, θα σε ενημερώσω».