Στον έρωτα ό,τι κοροϊδεύεις το λούζεσαι

Τελικά, οι παροιμίες που λένε οι γιαγιάδες μας, όπως: «μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις» κι «ό,τι κοροϊδεύεις θα το λουστείς» είναι οι μεγαλύτερες αλήθειες κι αργά ή γρήγορα θα σου συμβούν.

Η πιο κλασική περίπτωση είναι η φάση στην οποία ακόμη δεν έχεις ερωτευτεί, ή νόμιζες πως ερωτεύτηκες, αλλά δεν ήσουν πραγματικά ερωτευμένος. Εκεί, λοιπόν, κοροϊδεύεις όλους τους ερωτευμένους, όλα τα ζευγαράκια. Φίλοι, γνωστοί, ξένοι, κανένας δεν ξεφεύγει απ’ το φτυάρι σου.

Έβλεπες ζευγάρι έξω αγκαλιά, να φιλιέται ή να γελάνε μεταξύ τους; «Ίου, θα ξεράσουμε» φώναζες δίχως ντροπή και τσίπα, καθώς οι φίλοι σου σε μάζευαν γελώντας. Ή και να μην το φώναζες, αυτό σκεφτόσουν. Έβλεπες τους φίλους σου να είναι τελείως διαφορετικοί άνθρωποι όταν βγαίνατε μεταξύ σας κι όταν βγαίνατε κι ήταν και οι σχέσεις τους μαζί. Δε βρίζανε, είχαν τρόπους, ήταν πιο μαζεμένοι, πιο γλυκούληδες. Άλλοι άνθρωποι, λέμε! «Εγώ ποτέ δε θα καταπιέσω τον εαυτό μου, θα είμαι όπως είμαι πάντα κι άμα αρέσω στον άλλον καλώς, αλλιώς φιλάκια», έλεγες στους φίλους σου κι όσο εκείνοι προσπαθούσαν να σε κάνουν να καταλάβεις ότι δεν είναι πάντα έτσι, τόσο εσύ δεν καταλάβαινες. Δεν ήθελες να καταλάβεις.

Πάμε τώρα στο πιο αμφιλεγόμενο κομμάτι, το οποίο έχει διχάσει και καταστρέψει πολλές φιλίες: στο πώς θα διαμοιράσεις τον ελεύθερο χρόνο σου, ανάμεσα στους φίλους σου και στη σχέση σου. Προφανώς κι όποτε σε χρειαστούν οι φίλοι σου θα είσαι εκεί γι’ αυτούς, ανεξαρτήτως του αν έχεις σχέση ή όχι. Όταν όμως ερωτεύεσαι κι ειδικά όταν είσαι στις αρχές, θα καταλάβεις και μόνος σου ότι με τη σχέση σου θες να είστε μαζί όσο το δυνατόν περισσότερο. Αν λοιπόν το φιλαράκι σου καψουρευτεί άσχημα, σε βαθμό που εσύ δεν το έχει βιώσει ποτέ, δε θα τον καταλάβεις και θα νομίζεις πως σε γράφει, ενώ δεν είναι έτσι.

Γυρνάς και λες, λοιπόν, ότι παρ’ όλο που ο φίλος σου σε γράφει για το γκομενάκι, εσύ ποτέ δε θα έκανες κάτι τέτοιο. Πριν πεις μεγαλύτερες κουβέντες, σιγουρέψου ότι όντως ο φίλος σου σε γράφει για το αμόρε του. Αν τον είχες ανάγκη και δεν ήταν εκεί για σένα, αν τον πήρες τηλέφωνο, δε στο σήκωσε ποτέ και δε σου έστειλε την επόμενη μέρα να δει τι ήθελες, αν τον παρακαλάς να βγείτε κι όλο έχει κανονίσει με τη σχέση του, τότε ναι, σε γράφει. Όταν όμως βρίσκει χρόνο για σένα κι απλά ο χρόνος που βρίσκει είναι λιγότερος από όσο ήταν παλιά που ήσασταν και τα δύο μπακούρια κι από όσο ήθελες, τότε όχι, αυτό δεν είναι γράψιμο.

Κι αφού ξεκαθαρίσαμε αυτό το κομμάτι, πάμε στην επόμενη φάση, στην οποία εσύ είσαι ο ερωτευμένος κι οι φίλοι σου παίρνουν επιτέλους την εκδίκηση για την οποία τόσο καιρό διψούσαν. Δε χάνουν ευκαιρία να σε πειράζουν και να σου πετάνε υπονοούμενα για το πώς αντιδράς κάθε φορά που βλέπεις μήνυμα στο κινητό σου και χαζογελάς, πώς αλλάζει η φωνή σου όταν σηκώνεις το τηλέφωνο κι είναι το αμόρε στη γραμμή, πόσο παιδί για σπίτι και νοικοκυρεμένο είσαι όταν βγαίνετε όλοι μαζί με τη σχέση σου.

Όχι, δεν έχεις κανένα δικαίωμα να παραπονεθείς για το δούλεμα που θα σου ρίξουν, γιατί κι εσύ κάποτε τους έκραζες. Νιώθεις πράγματα περίεργα για το πόσο έξω έπεσες για τον εαυτό σου και πόσο τελικά τίποτα δεν είναι απόλυτο. Κάθε άνθρωπος θα σου βγάλει κάτι διαφορετικό. Ήρθε λοιπόν η ώρα που βρήκες το δάσκαλό σου κι όσα κορόιδευες που έκαναν οι ερωτευμένοι, τα κάνεις τώρα εσύ και με το παραπάνω.

Είναι πλέον ανέκδοτο το γεγονός ότι από εκεί που για να σε ξυπνήσουν πρωί όλοι στο σπίτι σου ίδρωναν, ξυπνούσες τελευταία στιγμή κι έτρεχες, τώρα, όταν σε παίρνει τηλέφωνο το αμόρε την ίδια ώρα ή και ακόμη νωρίτερα, πετάγεσαι, έχεις ήδη πάρει τη ναζιάρικη φωνή σου και μιλάτε στο τηλέφωνο όμορφα κι ωραία.

Μη μιλήσω για τα υποκοριστικά. Όλα ξεκίνησαν απ’ την πρώτη φορά που σε είπε «μωρό μου» κι «αγάπη μου». Δεν έδωσες πολλή σημασία, αρχές ήταν, κουβέντα είναι και λέγεται, σκέφτηκες. Έλα όμως που το μωράκι σου έκανε παράπονα που ποτέ δεν το αποκαλείς μωράκι, παρά με το όνομά του. Ε, τι να κάνεις κι εσύ, άνθρωπος είσαι και λύγισες. Δεν ήθελες να του χαλάσεις και χατίρι, οπότε υπέκυψες. Ήταν λοιπόν να μην κάνεις την αρχή. Συνέχισε να σου βγάζει υποκοριστικά, συνέχισες κι εσύ κι όσο σου αρέσει να τα λέτε μεταξύ σας, τόσο αρνείσαι κατηγορηματικά να τα μοιραστείς με οποιονδήποτε άλλο.

Εν τέλει, κάθε άνθρωπος σου βγάζει κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό που δε σου έβγαλε ο προηγούμενος. Προφανώς κι απ’ τη στιγμή που εσένα δε σε ένοιαζε να βρεις κάτι σοβαρό κι οι φίλοι σου είχαν, θα το κορόιδευες, πολύ απλά επειδή δεν το είχες ζήσει ποτέ και δεν μπορούσες να το καταλάβεις. Τώρα λοιπόν που το βρήκες και το νιώθεις στο πετσί σου, ζήσε το. Ως το τέρμα, όσο πάει.

Και μετά, βλέπουμε.