Θέλει κότσια να επιστρέφεις

Ξέρεις, αυτόν που γυρνάει πρέπει να τον παραδεχτείς, έστω και λίγο. Ό,τι κι αν σου έκανε, όσο κι αν σε πλήγωσε, οφείλεις να τού αναγνωρίσεις το γεγονός ότι, αργά ή γρήγορα, είχε το θάρρος να γυρίσει σε σένα. Κι όχι απλώς να γυρίσει, αλλά να παραδεχτεί τα λάθη του, να πει όσα δεν είπε όταν έπρεπε και να σε διεκδικήσει ξανά.

Θα μου πεις, πού ήταν όταν τον είχες ανάγκη πιο πολύ από ποτέ; Όταν τον ήθελες περισσότερο από οτιδήποτε κι οποιονδήποτε, όταν με μία του λέξη θα μπορούσε να σε σώσει απ’ την κατάθλιψη και τη μιζέρια που είχες μακριά του;

Σωστές όλες αυτές οι σκέψεις σου, και για αυτό άλλωστε πρέπει να σκεφτείς πολύ καλά αν θα γυρίσεις τελικά στο παλιό, ή αν θα ρισκάρεις για κάτι καινούριο. Όμως, υπάρχει και μια άλλη πλευρά αυτού που γυρνάει, κι αυτή η πλευρά είναι ο λόγος που πρέπει να εύχεσαι να μην έρθεις ποτέ στη θέση του.

Κάποτε σου συμπεριφέρθηκε άσχημα κι εσύ ήσουν αυτός που ήταν στο πατώματα. Τώρα όμως η ρόδα γύρισε, το κάρμα έκανε τη δουλειά του κι οι ρόλοι άλλαξαν. Δεν είσαι εσύ αυτός που παρακαλάει αλλά ο άλλος. Ό,τι ήθελες να κάνει τότε, το κάνει τώρα. Κι όμως, δε νιώθεις την απόλυτη ευτυχία πια. Δε νιώθεις ότι, επιτέλους, μπορείς να πάρεις την εκδίκησή σου, να τον διαολοστείλεις και να διαγράψεις τελείως αυτό το κεφάλαιο απ’ τη ζωή σου.

Παλιά έκανες πολλές φορές εικόνα τη στιγμή που θα γυρνούσε σε σένα, κι όσο κι αν έβαζες ως πιθανή εκδοχή να τον διώξεις, κατά βάθος ήξερες ότι στο τέλος το ιδανικό πλάνο για σένα θα ήταν να είστε και πάλι μαζί. Αν λοιπόν κάποιος τότε σου έλεγε ότι θα γυρνούσε και δε θα έτρεχες πίσω του με ανοιχτές αγκάλες, δε θα τον πίστευες. Να, όμως, που έγινε. Κι όχι μόνο έγινε, αλλά η συγκίνησή σου είναι μηδαμινή.

Έλα λίγο, λοιπόν, στη θέση του άλλου -κουβέντα που εύκολα λέγετα,  αλλά δύσκολα γίνεται πράξη. Ωστόσο, δοκίμασέ το. Καταρχάς, είναι αυτός που, τότε, εκτίμησε λάθος. Μετάνιωσε λοιπόν γι’ αυτό και γύρισε σε σένα. Το να έχεις την αυτογνωσία ότι είχες λάθος σκεπτικό, καθώς και το ότι γυρνάς σε κάτι παλιό, γνωρίζοντας ότι μπορείς να φας πίτα με εκατό διαφορετικούς τρόπους, δεν είναι κι ό,τι πιο ευχάριστο. Και πρόσεξε, δε στο λέω ούτε για να τον λυπηθείς ούτε για να συγχωρέσεις ό,τι σου έκανε κάποτε, ούτε, φυσικά, για να υπονομεύσω τον πόνο που σου προκάλεσε. Στο λέω για να δεις πόσο άσχημη είναι η θέση του, από όπου κι αν το πιάσεις.

Είναι αυτός που καλώς ή κακώς  σου δίνει το δικαίωμα και το ελεύθερο ακόμα και να τον ξεφτιλίσεις όσο και για όσο γουστάρεις. Είτε με άσχημα λόγια, είτε με το να του υπενθυμίσεις όλα τα λάθη του ένα-ένα. Θες να τον παίξεις, να τον έχεις μία κρύο-μία ζέστη και γενικά να είσαι δύσκολος απέναντί του για το αν θα τον εμπιστευτείς ποτέ ξανά; Ας είναι. Αν μετάνιωσε, σε θέλει και σ’ αγαπάει πραγματικά, όλα αυτά όχι απλώς θα τα ανεχτεί, αλλά θα σου πει κι ευχαριστώ, που λέει ο λόγος.

Τέλος, είναι αυτός που ζητάει άλλη μία ευκαιρία. Που σου δίνει να καταλάβεις ότι το αν θα είστε ξανά μαζί ή όχι, εξαρτάται καθαρά και μόνο από σένα. Αν θα τον συγχωρέσεις, αν θα μπει ξανά στη ζωή σου, είναι στο χέρι σου και μόνο. Το μέλλον του, που τόσο πολύ θέλει να το περάσει δίπλα σου, το κρατάς εσύ. Μπορεί τότε να μη σου άφησε κανένα περιθώριο για την κατάληξή σας και να αποφάσισε αυτός για εσάς, ακόμη κι αν εσύ δε συμφωνούσες. Τώρα, όμως, σου δίνει επιτέλους τη δυνατότητα επιλογής. Μιας επιλογής αρκετά σοβαρής και κρίσιμης, καθώς εσύ είσαι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να του δώσει είτε την απόλυτη ευτυχία είτε τη -για όσο πάει- δυστυχία.

Τώρα θα μου πεις, άντε και γύρισε, και; Έχει περάσει καιρός, δεν ψήνεσαι πια, και στην τελική σου περνάει αδιάφορο το αν σε θέλει πίσω ή όχι. Γιατί να τον δεχτείς και γιατί να σε νοιάζει πώς θα νιώσει τώρα, εφόσον εκείνον δεν τον ένοιαξε τότε για σένα; Είναι απλό. Αν δε θες να τον δεχτείς, δε θα τον δεχτείς. Αν σου περνάει αδιάφορο τι νιώθει, κάνε ακριβώς αυτό: αδιαφόρησε. Κάνε αυτό που είναι καλύτερο για σένα κι όχι χάρες για το καλό των άλλων που υπονομεύουν τη δική σου ηρεμία.

Το θέμα είναι να μην ξεχνάς ποτέ αυτό: εσύ, όσο κι αν πληγώθηκες εξαιτίας του, τώρα πια είσαι καλά. Κι αν δεν είσαι, είναι θέμα χρόνου να γίνεις. Και ξέρεις γιατί; Γιατί εσύ ήσουν σωστός σε όλα, γιατί δεν είχες ποτέ σκοπό να πληγώσεις τον άνθρωπό σου. Γιατί όσο κι αν φοβόσουν, νίκησε το συναίσθημα κι έδωσες. Έδωσες απλόχερα, κι ας μην πήρες τίποτα καλό για αντάλλαγμα. Δεν έχεις τύψεις παρά παράπονα. Δεν υπήρχε κάτι που θα έκανε καλό σε εσάς, σε εκείνον τον άνθρωπο, και να μην το έκανες.

Εκείνος όμως ήταν πάνω-κάτω το ακριβώς αντίθετο από σένα και πια το κατάλαβε και γύρισε. Σου δίνει τη δυνατότητα να πάρεις μια απόφαση που, πίστεψέ με, πιο πολύ θα επηρεάσει εκείνον παρά εσένα. Αυτός ο άνθρωπος, πια, εξαρτάται από σένα, και δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο απ’ το να εξαρτάσαι συνειδητά από έναν άνθρωπο.

Γι’ αυτό να εύχεσαι να μην είσαι ποτέ αυτός που γυρνάει, αλλά αυτός που έχει τη δυνατότητα να αρνηθεί ή να δεχθεί το πισωγύρισμα αυτό.