Θέλουμε να ξεκινάμε τη μέρα και τη βδομάδα μας θετικά

Αφού ξυπνήσεις, οι πρώτες ώρες της ημέρας είναι κι οι πιο σημαντικές. Από αυτές θα εξαρτηθεί αν το υπόλοιπο της μέρας σου θα κυλήσει όμορφα κι αισιόδοξα, με νεύρα σε νορμάλ επίπεδα και δίχως τάσεις διαφυγής ή αν θα σφίγγεις τις γροθιές σου και θα σκέφτεσαι πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα αν έφευγες για τη Ζιμπάμπουε.

Αυτές οι πρωινές ώρες λοιπόν είναι δύσκολες για όλους μας, γι’ αυτό καλό είναι να τις εκμεταλλευτούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ειδικά αν είναι Δευτέρα, που αν δεν έχουμε κηρύξει ακόμη τη μετονομασία της είναι επειδή μετά απ’ αυτήν κάποια στιγμή έρχεται η Παρασκευή, πρέπει να επενδύσουμε ακόμη περισσότερο στο να περάσουμε καλά.

Θυσίασε λοιπόν λίγα λεπτά ύπνου και σήκω νωρίτερα. Φτιάξε καφέ, κάνε ένα τσιγάρο, βάλε την αγαπημένη σου μουσική και χαλάρωσε. Σε περιμένει μία ακόμα απαιτητική μέρα, γι’ αυτό ξεκίνησέ την όσο καλύτερα μπορείς! Θα δεις πόσο πιο γεμάτος θα νιώθεις και πόσο καλύτερη διάθεση θα έχεις.

Πες λοιπόν ότι τα κάνεις όλα αυτά κι ήδη νιώθεις τη διάθεσή σου στα ύψη. Δε σε πτοεί καν η πολυκοσμία στα λεωφορεία ή ότι πάλι σου ‘φαγε τη θέση μία γιαγιά. Μέχρι και τα απότομα φρεναρίσματα του οδηγού σου φαίνονται αστεία -αρκεί να μη γίνουν πάνω από μία φορά, είπαμε- και μάλιστα μόλις έγινε ήδη το προσπέρασες. Ούτε η κίνηση σε ενοχλεί που εξαιτίας της το λεωφορείο είναι λες και πάει πιο αργά κι απ’ την ουρά στα κλαμπ το βράδυ της Πρωτοχρονιάς. Εξάλλου κάποια στιγμή θα φτάσεις στον προορισμό σου.

Φτάνεις λοιπόν, κι εκεί αρχίζουν τα παρατράγουδα -τα εμπόδια από εξωτερικούς παράγοντες. Είτε ο προορισμός σου ήταν η δουλειά είτε η σχολή σου, αντικρίζεις ένα θέαμα που όχι μόνο ρίχνει όλες σου τις προσπάθειες για μια όμορφη ημέρα στο κενό, αλλά προσβάλλει και την αισθητική σου, φέρνοντας τα μέχρι τώρα ελεγχόμενα νεύρα σου στην επιφάνεια κι ανεξέλεγκτα: ξινίλα.

Ξινίλα παντού. Άνθρωποι που όσο όμορφοι κι αν είναι, αυτή η αρνητική τους ενέργεια κι η έκφραση στα πρόσωπά τους, αφαιρεί κι αλλοιώνει κάθε όμορφο χαρακτηριστικό. Κοπέλες που όσο καλά κι αν έχουν στρώσει το make-up στη μούρη τους ή όσο τέλεια κι αν πέτυχαν το τόξο του eyeliner, το ψευδές ύφος του υπεράνω που διαθέτουν τις χαντακώνει. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τα αγόρια, που απλώς θα κάθονται ανέκφραστα κι αν σου ρίξουν μια ματιά, θα το μετανιώσετε κι οι δύο την ίδια στιγμή.

Θα μου πεις, δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες και δεν ξέρεις τι τρέχει στη ζωή του άλλου και δεν έχει διάθεση. Πως δεν είμαστε όλοι ίδιοι και δε γίνεται να κάνουμε σαν χαζοχαρούμενα όλοι, επειδή εσύ δε γουστάρεις το ύφος μας. Θα συμφωνήσω εν μέρει, γιατί όντως δεν μπορείς να ξέρεις τι τρέχει στη ζωή κάποιου και γιατί είναι όπως είναι.

Όμως έχεις αναρωτηθεί ποτέ ότι αυτό το ύφος κι αυτή η ξινίλα δεν είναι μια παροδική κατάσταση, αλλά μια μόνιμη; Και πως μάλιστα, έχει καταντήσει να είναι ένα σταθερό στιλάκι το οποίο αν υιοθετήσεις γίνεσαι αυτόματα και γαμάτος;

Δηλαδή όσο πιο ακατάδεχτος και στριφνός δείχνεις, τόσο το καλύτερο. Όσο καθιστάς αδύνατον να σε πλησιάσει κάποιος είτε για να σε ρωτήσει κάτι, είτε για να σου πει μια καλημέρα, είτε στην τελική για να σε φλερτάρει, τόσο το καλύτερο.

Δικαίωμα του καθενός να είναι όποιος θέλει να είναι και να έχει τη στάση ζωής που θέλει να έχει. Αλλά, ρε παιδιά, λυπηθείτε λίγο κι εμάς που θέλουμε να ξεκινάμε τη μέρα και τη βδομάδα μας θετικά και πάρτε την ξινίλα σας αλλού. Ή ακόμη καλύτερα σκάστε ένα χαμόγελο και μετά φύγετε.

Δεν ξέρετε τι διαφορά μπορεί να κάνει.