Το καλοκαίρι κάναμε τη νύχτα μέρα κι άντε το Σεπτέμβρη να στρωθούμε

Το καλοκαίρι είναι πάντοτε η εποχή του αποσυντονισμού. Λίγο το ότι τελειώνει η σχολή, λίγο οι διακοπές, λίγο κι αυτό το γενικό κλίμα της χαλάρωσης και της όχι τόσο απαιτητικής καθημερινότητας του υπόλοιπου χρόνου, ε, δες θες και πολύ. Κάνεις τη νύχτα-μέρα και κακά τα ψέματα, το απολαμβάνεις με την ψυχή σου. Ξεκινάς το βραδάκι να βλέπεις αυτήν τη σειρά που τόσο πολύ ήθελες να αρχίσεις και για πότε έχεις φτάσει στα μισά της σεζόν κι έξω λαλεί ο κόκορας, χαμπάρι δεν πήρες.

Σίγουρα όσο έχουμε ακόμα καλοκαίρι, θα έρθουν μέρες που θα νιώθεις τύψεις που ξυπνάς μεσημέρι, κοιμάσαι την ώρα που κάποτε ξεκινούσες για να πας σχολείο και ούτω καθεξής. Θα σκέφτεσαι ότι δεν κάνει καλό αυτό το πρόγραμμα στον οργανισμό σου, ότι χάνεις τη μισή μέρα κι ότι οι γονείς σου έχουν δίκιο να σε κράζουν. Συν το γεγονός ότι ο ντελιβεράς σε έχει μάθει πια με το μικρό σου, όπως και να ‘χει, αρχίζεις να ανησυχείς και γι’ αυτό. Μετά λες ένα «δε βαριέσαι, ας το ευχαριστηθώ τώρα που μπορώ» και συνεχίζεις να κάνεις ακριβώς τα ίδια.

Μέχρι που έρχεται μια ώρα δύσκολη, ένας μήνας προσαρμογής που ακούει στο όνομα «Σεπτέμβρης». Αναπολείς τον καιρό που λέγατε με τα φιλαράκια σου, κάπου στα τέλη Ιούνη που τελείωνε η εαρινή σας εξεταστική: «ο Σεπτέμβρης είναι φίλος μας», ή «remember, remember, υπάρχει κι ο September» όταν κοβόσασταν σε κάποιο μάθημα.

Ο Σεπτέμβρης ήρθε και μαζί του έφερε όλες αυτές τις υποσχέσεις που δεν τηρήσατε, όπως για παράδειγμα το ότι θα ξεκινούσατε διάβασμα απ’ τον Αύγουστο για να μην τρέχετε μετά. Προφανώς και δεν το κάνατε κι απορείτε και μόνο που είχατε το θράσος να πείτε ή ακόμη και να πιστέψετε κάτι τέτοιο. Ποιος διαβάζει, ρε παιδιά, Αύγουστο; Θα με τρελάνετε τελείως; Μόνο στις 31 του μηνός κι αυτό επειδή θα δίνει μάθημα την επομένη στη 1 Σεπτέμβρη.

Τέρμα τα ψέματα, λοιπόν, ήρθε η ώρα να πληρώσετε όλες σας τις αμαρτίες και κυρίως εκείνη που αφορά το θέμα του ύπνου. Ποιος δεν άκουσε φοιτητή να λέει πως για την εξεταστική Σεπτεμβρίου θα σηκωθεί πρωί να διαβάσει και δε γέλασε; Όταν επί τρεις μήνες συνεχόμενους έχεις κάνει τη νύχτα-μέρα, δε γίνεται ξαφνικά τρεις μέρες πριν δώσεις –για να μην πω μία, γιατί τότε γίνεται το ουσιαστικό διάβασμα– να ξεσυνηθίσει ο οργανισμός σου και να επανέλθει στα φυσιολογικά για εκείνον ωράρια. Θα ζοριστείς για να γίνει αυτό και κατά πάσα πιθανότητα θα καταλήξεις να πας να δώσεις το μάθημα σερί, αφού έχεις ξενυχτίσει όλο το βράδυ, καθώς η νύστα σε έπιασε στις πέντε με έξι το ξημέρωμα κι ήξερες πως αν κοιμόσουν, δε θα πήγαινες ποτέ να δώσεις το μάθημα.

Κάπως έτσι, λοιπόν, θα κυλήσει γενικότερα ο Σεπτέμβρης. «Θα» που δεν τηρήθηκαν ποτέ, διάβασμα τελευταία στιγμής, βρίσιμο στον καθηγητή που έβαλε ό,τι είχε βάλει σχεδόν και την προηγούμενη φορά και δεν τα διάβασες καθώς τα θεωρούσες αντί-sos, ξενύχτια στη βιβλιοθήκη κι αναζήτηση εργασίας σε strip-club καθώς σκέφτεστε πως για εκεί είστε, τα κλασικά. Φυσικά, ας μην ξεχνάμε κι εκείνους τους καφέδες μετά από κάθε μάθημα, στους οποίους ενώ για τα δέκα πρώτα λεπτά θα μιλούσατε για τη σχολή σας, μετά θα αναλύατε επί ώρες τα ίδια και τα ίδια πράγματα.

Γενικά, μπορεί ο Σεπτέμβρης να μοιάζει μαρτυρικός, καθώς ο ρόλος του είναι να σας ξυπνήσει απ’ τον αποσυντονισμό και το yolo στο οποίο βρισκόσασταν όλο το καλοκαίρι, όμως το Σεπτέμβρη να τον αγαπάτε λίγο παραπάνω. Είναι ο μήνας που μεσολαβεί ανάμεσα στο τελείωμα των διακοπών και στην αρχή της απαιτητικής καθημερινότητας. Όσο πλησιάζει στο τέλος του, τόσο συνειδητοποιείτε ότι οι διακοπές έχουν πλέον τελειώσει και πως ώρα είναι να σοβαρευτείτε. Εκμεταλλευτείτε τον, γιατί ίσως και να είναι ο πιο ωραίος μήνας του χρόνου, κι όταν τελειώσει, θα τον ζητάτε πίσω.