Ύψωσαν τείχη για να μην πληγωθούν

Όταν αρέσουμε σε κάποιον, μας αρέσει να μας το δείχνει, να μη μας κάνει να αμφιβάλλουμε και κυρίως: να μας το λέει. Γιατί όσο καλά και να τα πηγαίνει από πράξεις, πάντα μας αρέσει να το ακούμε. Είναι ένα όμορφο είδος επιβεβαίωσης και δεν υπάρχει τίποτα το παράλογο στο να θες να ακούς απ’ τον άνθρωπό σου ότι σε θέλει, ότι σε αγαπάει κι όλα αυτά τα ωραία. Κι ακόμα κι αν κάποιοι λένε πως χόρτασαν από λόγια και ζητάνε πράξεις, κατά βάθος και τα λόγια δε μας χαλάνε. Απλώς από ένα σημείο και μετά θες να δεις έργα που να ανταποκρίνονται στα λόγια.

Το πώς λειτουργούμε σε κάθε μας σχέση κάθε φορά διαφέρει κι αυτό επειδή καμία σχέση δεν είναι ίδια. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός κι όσοι πρώην μας κι αν έμοιαζαν σε κάποια σημεία, παραμένουν διαφορετικοί, γιατί άλλη είναι για παράδειγμα η Μαρία κι άλλη η Άννα, κι άλλος ο Βασίλης ή ο Δημήτρης. Κι εμείς οι ίδιοι ακόμη, δεν έχουμε ίδια συμπεριφορά σε κάθε μας σχέση. Μπορεί να έχουμε διαμορφώσει έναν χαρακτήρα κι έναν τρόπο σκέψης, αλλά εκτός του ότι το δεύτερο μπορεί να αλλάξει με το παραμικρό δυνατό ερέθισμα, κάθε άνθρωπος μας βγάζει κι έναν άλλον εαυτό, κάποιοι περισσότερα χαρακτηριστικά και κάποιοι λιγότερα. Γι’ αυτό και δεν είμαστε ίδιοι σε κάθε μας σχέση.

Έτσι, ενώ σε μία σχέση σου μπορεί να ήσουν πιο συγκροτημένος και πιο μαζεμένος και να ήθελες το χρόνο σου για να ανοιχτείς -ή στην τελική να μην ανοίχτηκες καν-, σε μια άλλη σου σχέση να ήσουν πιο παρορμητικός κι αυθόρμητος. Πιο ενθουσιασμένος, πιο έξω καρδιά -κι αυτό επειδή ο άλλος σου το έβγαλε.

Υπάρχουν όμως και κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι έχουν υιοθετήσει την πρώτη περίπτωση για τα καλά. Από επιλογή τους είναι συμμαζεμένοι, κι αυτό επειδή στο παρελθόν πληγώθηκαν πολύ, ακριβώς επειδή δεν ήταν έτσι. Κάποιοι πρόδωσαν τα αισθήματά τους κι έχουν μάθει πια να επιβιώνουν με το να μην ανοίγονται εύκολα. Να ελέγχουν τον ενθουσιασμό τους κι ακόμη κι αν δεν μπορούν, ξέρουν ωστόσο πολύ καλά να το κρύβουν απ’ το ταίρι τους.

Δε θα ανοίξουν τα χαρτιά τους από νωρίς ούτε την καρδιά τους, κι άπαξ κι αρχίσουν να αισθάνονται πράγματα, δε θα το πουν εκείνη τη στιγμή που θα το νιώσουν, αλλά θα περιμένουν την κατάλληλη στιγμή. Θα περιμένουν μέχρι να νιώσουν οι ίδιοι την ασφάλεια που επιθυμούν απ’ τον άλλον, μόλις νιώσουν δηλαδή πως είναι πραγματικά έτοιμοι.

Κι αν η σχέση τους λήξει νωρίτερα από όσο περίμεναν χωρίς να έχουν εκφράσει τα συναισθήματά τους, ακόμη καλύτερα για αυτούς. Σε καμία περίπτωση δε θα παίξουν αυτό το χαρτί τους για να κερδίσουν τον άλλον, αλλά θα το φυλάξουν για τον εαυτό τους. Προτιμούν τη μοναξιά παρά το να πληγωθούν ξανά. Βαρέθηκαν να διαλύονται για αναλώσιμους ανθρώπους και σχέσεις με προκαθορισμένη ημερομηνία λήξης.

Δεν είναι κρύοι άνθρωποι ούτε αναίσθητοι. Είναι άνθρωποι που πέρασαν πολλά, που έπεσαν έξω οι προσδοκίες κι οι ελπίδες τους και που πια έχουν μάθει να τα βάζουν περισσότερο με τον εαυτό τους παρά με τους άλλους. Δε θα κατηγορήσουν την πρώην τους σχέση ό,τι κι αν τους έκανε, αλλά τον εαυτό τους που ήλπιζε παραπάνω από όσο έπρεπε, που ασχολούνται ακόμη, ή που ακόμη δεν έχουν μάθει τους ανθρώπους όσο θα ‘πρεπε.

Αυτή τους όμως η στάση μπορεί να μην αφορά τους ίδιους μόνο, αλλά και τον άνθρωπό τους. Πιθανόν να μη θέλουν να τον πιέσουν ή να τον τρομάξουν με το να του εκφράσουν τα αισθήματά τους, οπότε να περιμένουν πότε εκείνος θα το κάνει πρώτος. Έχουν μεγάλη υπομονή και προτιμούν να λειτουργούν με τη λογική, γι’ αυτό άλλωστε κι αργούν να εκφραστούν.

Αυτούς τους ανθρώπους λοιπόν, στην αρχή θα τους παρεξηγήσεις. Θα νιώσεις ότι δε σου δίνουν όσα θέλεις, πως είναι απόμακροι, καμιά φορά κι ότι σε βαριούνται. Θα αμφιβάλλεις για το αν σε θέλουν ή απλώς παίζουν μαζί σου.  Θα σε μπερδεύουν κι εκεί που θα νιώσεις ότι πάνε να σου εκφραστούν, ξαφνικά θα υψώσουν τείχη και θα σε αφήσουν στην απ’ έξω.

Δώσε τους το χρόνο που τους αξίζει και δε θα το μετανιώσεις. Γιατί αν καταφέρεις να κάνεις έναν τέτοιο άνθρωπο να ανοιχτεί, να σπάσεις όλα τα τείχη προστασίας του και να τον τραβήξεις κοντά σου, θα εκπλαγείς με το πόσο θα αλλάξει η στάση του και πόσο θα δεθεί μαζί σου.

Κοίτα μόνο να μην τον απογοητεύσεις, γιατί κάτι μου λέει ότι με την αδιαφορία που θα σου δείξει, θα το μετανιώσεις και θα γυρίσεις πίσω. Και να αυτοί οι άνθρωποι έχουν δύο χαρακτηριστικά, το πρώτο είναι ότι άπαξ και φύγουν δε γυρνάνε, και το δεύτερο είναι ότι δε δίνουν δεύτερη ευκαιρία σε κανέναν.