Ο χωρισμός ανάμεσα σε δύο ανθρώπους είναι μία από τις πιο δύσκολες φάσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν. Είτε είσαι εσύ αυτός που θα ρίξει τίτλους τέλους, είτε όχι. Είτε ακόμη κι αν ήταν μία, ας πούμε, συναινετική απόφαση, τα πράγματα θα είναι πάντα πιο δύσκολα από όσο πίστευες πως θα είναι. Τα πισωγυρίσματα είναι αναπόφευκτα, ειδικά όσο δε βρίσκεις κάτι καινούριο να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον.
Ας πούμε ότι παίρνεις την απόφαση να αφήσεις αυτόν τον άνθρωπο πίσω σου και να ξεκινήσεις πάλι από το μηδέν. Να αφιερώσεις περισσότερο χρόνο στον εαυτό σου, στους φίλους σου, να βγεις έξω, να φλερτάρεις. Γενικά να πατήσεις πάλι το play εκεί που είχες πατήσει το pause, μόνο και μόνο επειδή ήσουν σε σχέση.
Έλα όμως που όσο πιο εύκολα τα λες και τα σκέφτεσαι, τόσο στην πράξη απογοητεύεσαι. Γιατί κανένας και καμία δεν είναι σαν την πρώην σου σχέση. Δε σε γοητεύει κανείς, και ξαφνικά αρχίζεις πάλι να θεοποιείς τον άνθρωπο με τον οποίο εδώ κι ένα διάστημα έχετε χωρίσει.
Παίρνεις λοιπόν τη μεγάλη απόφαση να επικοινωνήσεις μαζί του. Υπάρχουν τόσα μέσα πια στη σημερινή εποχή, που είναι από τις φορές που αναρωτιέσαι αν όντως η τεχνολογία δουλεύει υπέρ μας ή όχι.
Αφήνεις πίσω τη λογική, βάζεις μπρος το συναίσθημα, και μετά από τόσους μήνες, στέλνεις ένα απλό «τι κάνεις;». Βέβαια αυτό το μήνυμα μόνο απλό δεν είναι. Κρύβει πολλά κλάματα, μεθύσια και «δε σε έχω ξεπεράσει γαμώτο» από πίσω του, αλλά ήθελες να δείξεις διακριτικότητα κι επίπεδο.
Περιμένεις απάντηση, προσπαθώντας να μην κοιτάς την οθόνη κάθε τρεις και λίγο. Μετά από λίγο έχεις μήνυμα. «Καλά είμαι, εσύ;». Παγώνεις. Από τη μία χαίρεσαι που απάντησε, από την άλλη είσαι σε δίλημμα. Τι να απαντήσεις; Να πεις ότι τόσο καιρό παίζουν επανειλημμένα στο μυαλό σου σκηνές από στιγμές που ζήσατε μαζί; Πως δεν έχεις προχωρήσει τη ζωή σου επειδή όσες προσπάθειες κι αν έκανες, έπεσαν στο κενό; Πως ούτε εσύ δεν ξέρεις τον πραγματικό λόγο για τον οποίο έστειλες αυτό το μήνυμα ή καλύτερα, δεν έχεις τα κότσια να το πεις; Και άραγε, είναι στα αλήθεια καλά όπως λέει, μακριά σου;
Με τα λίγα, κανονίζετε να βρεθείτε από κοντά για έναν καφέ, να μιλήσετε πολιτισμένα. Εσείς και οι Σουηδοί ένα πράγμα.
Καθώς ετοιμάζεσαι λοιπόν, αρχικά, προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν είναι ραντεβού. Ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα απολύτως μεταξύ σας, και ότι θες απλώς να δεις ότι είναι καλά. Με αυτήν την αυτοπεποίθηση φεύγεις από το σπίτι σου, και με την τελείως ανάποδη επιστρέφεις μετά τη συνάντηση σας. Γιατί μπορεί να είχατε και οι δύο τις καλύτερες προθέσεις, αλλά όταν δύο χωρισμένοι άνθρωποι σμίγουν μετά από τόσο καιρό, μετά από όλα όσα έχουν συμβεί, ήταν αναπόφευκτο ότι θα καταλήγατε να κάνετε έρωτα στο σπίτι του ενός απ’ των δυο σας.
Καθώς λοιπόν ξαπλώνεις ανάσκελα και προσπαθείς να επεξεργαστείς τι συνέβη πριν λίγες ώρες, είσαι κυριολεκτικά ένας άνθρωπος διχασμένος στα δύο. Από τη μία είναι σαν να ξαναζείς τον έρωτα σας, από την άλλη είσαι μέσα στις αμφιβολίες. Δεν ξέρεις πώς να το διαχειριστείς. Να στείλεις ξανά μήνυμα; Ή να το αφήσεις στο χέρι του άλλου;
Περνάει όμως ο καιρός, και το σεξ με την πρώην σου σχέση επαναλαμβάνεται για ένα διάστημα. Δεν ξέρετε πού θα βγει αλλά δε σας νοιάζει κιόλας, γιατί θέλετε να ζήσετε το τώρα.
Ώσπου μία μέρα, ενώ μιλάτε με μηνύματα και όλα πάνε καλά, σου λέει ξαφνικά ότι αισθάνεται περίεργα με όλο αυτό, κι αυτό επειδή παίζει νέο πρόσωπο στη ζωή του. Ρωτάς εδώ και πόσο καιρό, και σου απαντάει ότι είναι σχετικά πρόσφατο.
Πετάς το κινητό κάτω και ξεσπάς. Ουρλιάζεις, κλαις, φωνάζεις «γιατί», και πιο πολύ τα έχεις βάλει με τον εαυτό σου. Παρ’ όλα αυτά η καψούρα σου παραείναι μεγάλη για να σκεφτείς λογικά, και συνεχίζεις να προτείνεις να έρθει σπίτι σου, με τη γνωστή κατάληξη.
Παρατηρείς τον άνθρωπο που μέχρι πριν λίγο σε έκανε να πετάς στα ουράνια, να ντύνεται και να φεύγει, ξέροντας πως θα πάει σε άλλη αγκαλιά, κάθε φορά. Ναι, σε τσακίζει αυτό το πράγμα, σε αδειάζει, και ξέρεις πολύ καλά ότι είσαι το τρίτο πρόσωπο. Όμως δεν πτοείσαι, δεν ξενερώνεις, και τα αισθήματά σου παραείναι μεγάλα για να σταματήσεις όλο αυτό που γίνεται. «Άλλωστε η δική μας ιστορία προηγείται, και ήταν κάτι πολύ δυνατό», σκέφτεσαι μήπως και καθησυχάσεις τη συνείδησή σου.
Με τον καιρό όμως βλέπεις πως το πάθος και η καψούρα της αρχής, αρχίζουν να ξεθωριάζουν, κι αυτός ο άνθρωπος κάθε φορά που ξαπλώνει στο κρεβάτι σου περισσότερο σε αδειάζει, παρά σε γεμίζει.
Και είναι αυτό το απόγευμα που κάθεσαι στο μπαλκόνι με τσιγάρο, μουσική, και σκέφτεσαι ρεαλιστικά τι γίνεται το τελευταίο διάστημα, και τα παίρνεις. Νευριάζεις, και ξέρεις πολύ καλά πως δε σου αξίζει όλο αυτό που γίνεται.
Δε σου αξίζει να τρως κόλλημα σε μία τελειωμένη κατάσταση. Γιατί το να ‘σαι καβάτζα πρώην σχέσης δεν το κάνει πιο παρήγορο. Γιατί οι άνθρωποι που κάποτε αγαπήθηκαν, δεν είναι ωραίο να καταλήγουν έτσι.
Γιατί κάποτε είχατε κάτι που άξιζε, ας το σεβαστείτε ακόμα κι όταν είστε πλέον αλλού.
Επιμέλεια Κειμένου Ειρήνης Μανουσαρίδου: Κατερίνα Κεχαγιά.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ειρήνη Μανουσαρίδου
