Για σένα που μου έβγαλες την επιθυμία να κάνω παιδί μαζί σου

Δεν πιστεύω στην τύχη. Πιστεύω στην ενέργεια και στη βαθιά επιθυμία πως αν κάτι το θελήσουμε πολύ, τότε θα βρεθεί τρόπος να συμβεί. Ειδικά αν έχει να κάνει με θέματα καρδιάς. Η δική μου βαθιά επιθυμία στο να γνωρίσω εσένα και να εκπληρώσεις όλα μου τα ερωτικά, ναζιάρικα, κακομαθημένα και πολύ αληθινά θελήματα, εκπληρώθηκε. Η ιστορία μας, ένα νευρόσπαστο εφηβικό ασανσέρ, πέρασε σε μια μετά-εφηβική συνειδησιακή συνύπαρξη και κατέληξε στην ενήλικη καψούρα που δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτή. Πολύ γρήγορα ένιωσα αυτό που νιώθουν όλοι εκείνοι που φαντάζονται τον εαυτό τους σε ρόλο γονιού. Και το ένιωσα, γιατί είχαμε τον ίδιο συντονισμό κι αυτό, ξανά, δεν ήταν διόλου τυχαίο. Άλλωστε, εμείς οι δύο δεν αφήσαμε ποτέ και τίποτα στην τύχη.

Είσαι εσύ που μόλις σε είδα είπα «εδώ είμαι».

Είσαι εσύ που μόλις κατάλαβες πως σε βλέπω, κράτησες το βλέμμα σου επάνω μου γιατί άκουσες τη σκέψη μου.

Είσαι εσύ που έκανες γενναία το πρώτο βήμα κάνοντας πως δεν κατάλαβες πως το είχα κάνει ήδη εγώ.

Είσαι εσύ που επεξεργάστηκα κάθε σου λεπτομέρεια γιατί δε σε χόρταινα.

Είσαι εσύ που μου μετέδωσες όλη εκείνη την ασφάλεια, χωρίς να στο έχω ζητήσει αλλά και που είχα τόση ανάγκη.

Είσαι εσύ που το χαμόγελό σου μπήκε στη ζωή μου κι εμφανιζόταν πάντα την καταλληλότερη στιγμή, ακόμη κι αν δε σε είχα απέναντι να σε κοιτώ.

Είσαι εσύ που είχες την απάντηση για όλα μ’ ένα μαγικό τρόπο.

Είσαι εσύ που μου έδινες δύναμη απ’ τη δική σου, χωρίς να τη θέλεις ποτέ πίσω.

Είσαι εσύ εκείνος ο βράχος που βαστά πάντα και δέχεται όλη την κακοκαιρία μου.

Είσαι εσύ που ερωτεύτηκα τα χέρια σου, γιατί φαντάστηκα πώς θα είναι να με αγγίζουν.

Είσαι εσύ που τα μάτια σου διαβάζονται μόνο από μένα.

Είσαι εσύ που όταν τα χάνω, με κρατάς, με κοιτάς κι όλα επανέρχονται στη σωστή θέση.

Είσαι εσύ που στέκεσαι σαν χορηγός για ό,τι τρέλα μου κατέβει στο μυαλό.

Είσαι εσύ που δεν αντέχεις την κυκλοθυμία, αλλά όταν κατάλαβες ότι την παντρεύτηκες, ήταν απ’ τα πρώτα πράγματα που ζήτησες να υπάρχουν στη ζωή μας.

Είσαι εσύ που δεν αφήνεις τη σκέψη μου να ξεμυτίσει σε μαύρες γωνιές, ακόμη κι αν οι δικές σου είναι πιο μαύρες απ’ τις δικές μου.

Είσαι εσύ που όταν ανοίγει η αγκαλιά σου, χωρά ο κόσμος όλος.

Είσαι εσύ που κάνεις τον χρόνο να μοιάζει τόσο εύκολο κι απλό να περνάει.

Είσαι εσύ που όπου κι αν κοιτάξω, δεν υπάρχει σύγκριση.

Είσαι εσύ που μου χάρισες έξτρα κύτταρα.

Είσαι εσύ που μου δώρισες ξανά και ξανά αυτή τη μαγική ουσία σου.

Είσαι εσύ που από έφηβη με έκανες ενήλικα, πλήρη κι ευτυχισμένο.

Είσαι εσύ που κάνεις τις προδιαγραφές ν’ αναβοσβήνουν σαν neon γιατί τις έχεις όλες.

Είσαι εσύ φτιαγμένος από εκείνο το υλικό που γίνονται τα βαριά θεμέλια της ζωής.

Είσαι εσύ που κι απ’ την αρχή να ξαναζούσα, θα ‘φερνα τον κόσμο τούμπα να σε ξαναβρώ για να σε έχω.

Είσαι εσύ που με ορίζεις.

Είμαι κι εγώ που ήξερα απ’ την πρώτη στιγμή πως το 4 θα ήταν ο αριθμός των παιδιών μου μαζί σου. Γιατί μαζί σου μόνο θέλησα να γίνω γονιός. Γι’ αυτό και πάντα, το σ’ αγαπώ θα είναι λίγο μεταξύ μας. Γιατί θα έχουμε αυτό το “4” να μας δένει.