Επικίνδυνο πράμα να παίζεις με την αλήθεια. Επικίνδυνο επίσης να μετατρέπεις την αλήθεια σε αλήθεια σου. Η αλήθεια, αυτό που λέμε πραγματικότητα, δεν είναι social statistic με μεταβλητές που κυμαίνονται κι επηρεάζονται από καταστάσεις της ζωής και τους ανθρώπους. Συνδέεται με κάτι που έχει συμβεί κι έχει τελειώσει. Είναι ένα γεγονός και σε κάθε γεγονός, υπάρχει μία δεδομένη αλήθεια κι επιβάλλεται για λόγους ανώτερης ηθικής να παραμένει ανέγγιχτη.
Αλήθεια βέβαια είναι και το συναίσθημά μας. Δεν μπορεί κανείς και ποτέ να πει ότι αυτό που νιώθουμε είναι ψέμα. Μπορεί να είναι όμορφο, χαρούμενο, γεμάτο αισιοδοξία αλλά μπορεί να είναι άσχημο, σκληρό και χωρίς ανταπόκριση· δεν παύει να παραμένει αληθινό, γιατί η ρίζα του ακουμπάει και ταυτίζεται με την αλήθεια. Αυτή η πολυπόθητη και σπάνια μορφή επικοινωνίας επιτυγχάνεται ολοκληρωτικά αν διατηρηθεί αυτούσια και προστατευθεί ως κόρη οφθαλμού.
«Η αλήθεια είναι η συντομότερη απόσταση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους.» (Στέφανος Ξενάκης)
Συνήθως οι σκοποί που εξυπηρετούν την άποψη ότι αλήθειες υπάρχουν πολλές, είναι κι εκείνοι που τελικά κερδίζουν. Ένα γεγονός όμως, όποιο κι αν είναι αυτό, είναι κάτι που συνέβη σε συγκεκριμένη στιγμή και μέρος και δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει. Μπορεί όμως να το διαστρεβλώσει προς ίδιον όφελος ή προς συγκάλυψη άλλων. Όσο βέβαια και να αλλάξει, κάτι που έχει συμβεί και είναι τετελεσμένο, έχει εξασφαλίσει την άρρηκτη σύνδεσή του με την αλήθεια και πάντα θα υπάρχει αυτός που θα τη γνωρίζει- ακόμη κι αν δεν την πει, όπως και θα ξέρει και τους λόγους για τους οποίους θα έχει επιλέξει να μην την πει.
Έχουμε κι αυτά τα περίφημα “white lies”, που αφορούν ένα παρασκεύασμα, κυρίως ενηλίκων, που χρησιμοποιείται προκειμένου να έχουν ένα μοχλό προστασίας ευαίσθητων στιγμών ή κι αναχαίτισης χρόνου. Τα white lies είναι αναίμακτα κι επικοινωνούνται ακόμη και στις μικρότερες ηλικίες με σωστή και περιορισμένη χρήση, προκειμένου τα παιδιά να βγουν από μία δύσκολη θέση ή να βοηθήσουν έναν φίλο τους, ακόμη και να καλύψουν τις ζαβολιές μεταξύ αδερφών. Τα αθώα ψέματα έχουν και μια ρομαντική χροιά, γιατί προϋποθέτουν ότι αυτός που θα τα πει θα οδηγείται από ένα ευγενές κι αλτρουιστικό συναίσθημα.
Και ποιος δεν έχει πει ένα λευκό ψέμα; Όλοι μας ανεξαιρέτως. Θες για να καλύψουμε ανούσιες σκανταλιές; Ή μήπως για να μειώσουμε την ένταση ανάμεσα στην παρέα; Ένα λευκό κι αθώο ψέμα θα μπορούσε να λειτουργήσει και σαν παροχή περιόδου χάριτος για να βρεθεί το θάρρος να αποκαλυφθεί η κρυμμένη αλήθεια τη σωστή στιγμή. Το κλειδί στην ισορροπία μεταξύ του αθώου ψέματος και της απόκρυψης της αλήθειας είναι κατά πόσο μπορεί κάποιος να διατηρήσει αυτή τη λεπτή κόκκινη γραμμή ώστε να μην καταλήξει να χειραγωγεί. Δεν κάνουν λοιπόν τα λευκά ψέματα τη ζημιά, αλλά εκείνα που μεταποιούνται με σκοπό να μετονομαστούν σε αλήθειες, να καλύψουν πρόσωπα και καταστάσεις που δε θα έπρεπε εξαρχής να καλυφθούν.
Το βασικότερο ατού της αλήθειας είναι ότι εάν είναι σκληρή και πρέπει να την πεις, έρχεσαι αντιμέτωπος με τις συνέπειες της αποκάλυψής της κι αν δεν ευθύνεσαι εσύ, τότε αναλαμβάνεις την ευθύνη των λόγων σου. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό με θετικό πρόσημο από όποια πλευρά κι αν το εξετάσει κανείς. Γιατί σε πρώτο χρόνο, αντιλαμβάνεσαι πόσο απελευθερωτικό είναι να λες την αλήθεια και μετέπειτα έχεις πάρει θέση, επικοινωνώντας το. Βαστάς δυνατά στα πόδια σου, γιατί έκανες το σωστό.
Δεν υπάρχει ουδετερότητα στην αλήθεια. Κρύβεται πονηριά και σκοπός όταν αυτή αποσιωπάται σαν να μην υπήρξε ποτέ. Το να παίρνεις όμως θέση και να την εξομολογείσαι, σημαίνει ότι αντιλαμβάνεσαι τα γεγονότα. Διώχνεις τον στρουθοκαμηλισμό που σε καθηλώνει στο να σε νοιάζει μόνο ό,τι σε αφορά προστατεύοντας ταυτόχρονα και την αδυναμία αυτών που δεν το τολμούν. Είναι ασύλληπτα λυτρωτικό να μπορείς να έχεις τη δύναμη του λόγου σου και ν’ αρπάζεις την κάθε ευκαιρία, αλλά κι από την άλλη τρομερά ευνουχιστικό όταν σου αφαιρείται η δυνατότητα να το κάνεις, ή ακόμη χειρότερα όταν επιλέγεις να μην το κάνεις.
«Πάντα να παίρνεις θέση. Η ουδετερότητα βοηθάει τον θύτη, ποτέ το θύμα. Η σιωπή ενθαρρύνει τον βασανιστή, ποτέ τον βασανισμένο.» (Elie Wiesel)
Δεν μπορεί κανείς να τα βάλει εύκολα με την αλήθεια. Πάντα θα βρίσκει τρόπο να εμφανίζει κάποιο στοιχείο της και θα φανερώνεται. Θα δίνει φως στις πιο σκοτεινές πτυχές του εαυτού μας. Θα τεστάρει αντοχές και θα ενεργοποιεί ξεχασμένους δεσμούς από την ομολογία της. Αμέτρητες είναι οι φορές που καλείσαι να κάνεις υπεράνθρωπες προσπάθειες για να την αποδεχθείς και να την ξεστομίσεις. Πολλοί είναι αυτοί που δεν έχουν το προνόμιο της γνώσης της αλήθειας. Αυτοί όμως που το έχουν, θα πρέπει να κάνουν διπλοβάρδιες για να καλύψουν τα κενά της. Η αλήθεια είναι απαραίτητη. Κι αν το καλοσκεφτούμε, λίγα είναι τα απαραίτητα στη ζωή.
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Τιτή Μητσοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
