Πώς ερωτεύεται ένας echoist;

Στον υπερβολικά θορυβώδη κόσμο μας, όπου συχνά επιβραβεύεται η έκφραση κι η αυτοπροβολή, ορισμένοι άνθρωποι επιλέγουν μια διαφορετική προσέγγιση- το Echoism. Ενώ ο όρος σχετίζεται με τον μυθολογικό χαρακτήρα της Ηχώ, της οποίας η φωνή ήταν ακριβώς αυτό που ακούστηκε, στη σύγχρονη χρήση του, αναφέρεται σε μια σιωπηλή παρουσία, συχνά αφήνοντας την προσωπική εμπειρία να μιλήσει αντί για τα λόγια.

Οι άνθρωποι που υιοθετούν το Echoism συχνά επιλέγουν την αποδοχή και την παρατηρητικότητα πάνω από την εντυπωσιακή αυτοπροβολή. Το να είσαι «σιωπηλός ήρωας» σε έναν κόσμο που συχνά αναζητά τα φώτα της δημοσιότητας, μπορεί να είναι μια διαδρομή μοναδική κι αξιοσημείωτη. Ο άνθρωπος που επιλέγει τη σκιά, ή ο άνθρωπος Echoist, επιδιώκει συνήθως τη σκιά για να αποφύγει το φως της δημοσιότητας και της επιβράβευσης. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε πολλούς παράγοντες.

Κάποιοι επιλέγουν τη σκιά επειδή αισθάνονται άνετα κι αυθεντικοί όταν δρουν χωρίς την πίεση των προβολών και των προσδοκιών του κοινού. Αντί να αναζητούν εξωτερική επιβεβαίωση, επικεντρώνονται στην εσωτερική τους ολοκλήρωση. Επιπλέον, η σκιά μπορεί να λειτουργεί ως προστατευτικό κάλυμμα. Ορισμένοι άνθρωποι επιλέγουν να αποφεύγουν την προσοχή για να προστατευτούν από τυχόν αρνητικές κριτικές ή πίεση. Η σιωπή τους λειτουργεί ως ασπίδα που τους επιτρέπει να διατηρούν μια ευαίσθητη ισορροπία. Η επιλογή της σκιάς μπορεί να προκύψει από την επιθυμία για εσωτερική ανάπτυξη κι αυτοσυνειδησία. Οι echoists συχνά αναζητούν βάθος και σημασία στη ζωή τους, ανεξάρτητα από τον εξωτερικό θόρυβο και τις πιέσεις. Κατά κάποιον τρόπο, η σκιά γίνεται το καταφύγιό τους, εκεί όπου μπορούν να ανακαλύψουν την αληθινή τους ουσία χωρίς τις περιορισμένες επιρροές του εξωτερικού κόσμου.

Πώς αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος echoist την επικοινωνία, τη σύνδεση, τον έρωτα; Αντί να χρησιμοποιεί λόγια για να επιβεβαιώσει την ύπαρξή του, επιλέγει να αναδεικνύει τις πράξεις και την παρουσία του στο περιβάλλον του. Η δύναμη της αφηγηματικής σιωπής μπορεί να είναι εξαιρετικά ενδεικτική κι αποδοτική στην επικοινωνία. Κινείται αργά, πιο πολύ ακούει παρά μιλάει, συχνά θα θεωρηθεί κρυψίνους. Συχνά, είναι αποτέλεσμα τραύματος από μια σχέση με νάρκισσο, μια άμυνα που σηκώνει και μια στάση ζωής που τον προστατεύει απέναντι στην έκθεση. Κι ας χάνει κάτι λίγα (ή πολλά) από την εμπειρία.

Όπως και κάθε προσέγγιση, ο echoism μπορεί να έχει και τη σκοτεινή του πλευρά. Η αδυναμία να εκφράσει πλήρως τα συναισθήματα και τις ανάγκες μπορεί να οδηγήσει σε μια αίσθηση απομόνωσης ή μη κατανόησης. Έτσι, προτιμά να του λείπει κάτι, από το να το ζητήσει.

Για τον άνθρωπο που προσπαθεί να πλησιάσει έναν άνθρωπο echoist, η σιωπηλή και σκιώδης συμπεριφορά μπορεί να προκαλέσει διάφορες αντιδράσεις. Κατά κύριο λόγο δημιουργείται η αίσθηση της απόρριψης. Προσπαθώντας, δηλαδή, να πλησιάσει κάποιος έναν τέτοιο τύπο ανθρώπου μπορεί να νιώσει ότι απορρίπτεται διαρκώς ή δεν ενδιαφέρεται για επικοινωνία. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει ανασφάλεια ή αμηχανία. Σε μικρότερη μερίδα ανθρώπων, θα συναντήσουμε την οπτική του ενδιαφέροντος για κατανόηση αυτού του ατόμου. Η γοητεία των echoist τότε, θα είναι αυτή ακριβώς η αποτραβηγμένη τους στάση. Μπορεί, τέλος, να γεννήσει και σύνδρομα του σωτήρα, αφού κάποιοι θα αντιληφθούν αυτή τη σιωπηλή συμπεριφορά ως ένα πρόβλημα που χρειάζεται κατανόηση και “φτιάξιμο”. Τέλος, υπάρχει και η περίπτωση του σεβασμού προς στον προσωπικό χώρο του echoist ατόμου. Μπορεί κάποιοι δηλαδή να εκλάβουν τη σιωπή ως ένδειξη «θέλω να το πάμε πιο αργά» και να είναι εντελώς οκ με αυτό.

Είναι σημαντικό για εκείνον που θέλει να πλησιάζει και να συνδεθεί με τον echoist, να εκφράζει ανοιχτά τα αισθήματά του και να δείχνει κατανόηση στην έλλειψη ορίων που θα βρει. Διότι ο echoist, είναι ίσως η πιο ακραία μορφή people pleaser. Ενδεχομένως, μια συνετή και ανοικτή συζήτηση μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση των διαφορών και στην εδραίωση της σχέσης.

Άρα, μπορεί να πετύχει μια σχέση με ένα τέτοιο τύπου ανθρώπου; Η απάντηση είναι σίγουρα θετική. Απλώς τα πράγματα μπορεί να πηγαίνουν λίγο πιο αργά και χρειάζεται να υπάρχει κατανόηση και σεβασμός στη σιωπή με την οποία θα έρθεις αντιμέτωπος/η. Πολλές φορές. Ο καθένας μπορεί να έχει διαφορετικούς τρόπους έκφρασης κι αντίληψης των σχέσεων, με τη διαφορά ότι για να μάθεις του echoist, θα χρειαστείς λίγη δουλίτσα παραπάνω. Την αξίζει όμως. Διότι, στη σιωπή του ανθρώπου με echoism βρίσκεται μια μοναδική ομορφιά, ένας εσωτερικός κόσμος που συνθέτει την αυθεντικότητά του, ένα τραύμα που θέλει να μην τον ορίζει και ανασταίνεται (και ξανασυστήνεται) έξω από αυτό. Στο προτιμώμενό του περιβόητο πεδίο της σιωπής, ανθίζει η ευαισθησία, ενώ η απόσταση από τον θόρυβο του κόσμου επιτρέπει στην ενστικτώδη εσωτερική του φωνή να ακουστεί.

Σε μια σχέση, ο επικοινωνιακός χορός είναι προσκλητήριο, μια ευκαιρία να ανακαλύψεις τη μοναδικότητα του ανθρώπου που ερωτεύτηκες. Με σεβασμό και κατανόηση, η σιωπή του echoist μπορεί να μετατραπεί σε τραγούδι, που μπορείς με βεβαιότητα να πεις πως απευθύνεται σε σένα και μόνο εσένα.