Η διάκριση του ζωδιακού κύκλου σε δώδεκα τμήματα δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλη. Ουσιαστικά η επινόησή του ήταν ένα από τα αποτελέσματα της προσπάθειας της αναπτυσσόμενης Συνείδησης να εντοπίσει και να ερμηνεύσει τα περιεχόμενα του συλλογικού Ασυνείδητου, να ορίσει και να περιγράψει το «μοιραίο», με σκοπό την τελική και πλήρη εξουδετέρωσή του. Πάνω σε αυτήν την κατεύθυνση και αξιοποιώντας ένα μηχανισμό που, όπως θα δούμε, ήταν προϊόν της εξέλιξής της και εμπεριέχεται στην εξελικτική βαθμίδα του ζωδιακού, κερμάτισε και κατέταξε τις «μοιραίες» επιρροές με τον ίδιο τρόπο που το πεπτικό μας σύστημα τεμαχίζει και αφομοιώνει την τροφή μας.
Η ανάγκη της ταξινόμησης -αποκλειστικό γνώρισμα του ανθρώπινου είδους- άφησε τα σημάδια της στην αστρολογική θεώρηση, συχνά με πολύ παραστατικό τρόπο. Η αντιστοίχιση των ζωδίων με την εξέλιξη της ζωής του ατόμου σε φυσικό επίπεδο είναι ένα από τα πρώτα μαθήματα που παίρνουν οι σπουδαστές της Αστρολογίας, ακριβώς επειδή με αυτόν τον τρόπο γίνονται αντιληπτές τόσο οι επί μέρους ιδιαιτερότητες του κάθε ζωδίου, όσο και η ενότητα του συνόλου. Τα τρία στάδια της εξέλιξης ακολουθούν κατά γράμμα τη διαδοχή των στοιχείων (φωτιά, γη, αέρας, νερό) κάνοντας «στάσεις» στα κομβικά σημεία, που ορίζουν το τέλος μιας φάσης και την αρχή της επόμενης. Σε κάθε περίπτωση τα ζώδια της φωτιάς είναι η αφετηρία ενός νέου κύκλου.
• Ο Κριός αντιστοιχεί στην κορύφωση.
• Ο Ταύρος στη σύλληψη και την ανάπτυξη του εμβρύου.
• Οι Δίδυμοι στις βασικές αντιληπτικές λειτουργίες και το νευρικό σύστημα, που αναπτύσσονται στα πρώτα στάδια της κύησης.
• Ο Καρκίνος στην τελευταία φάση της ενδομήτριας ζωής, όπου το έμβρυο ύστερα από την «ανακεφαλαίωση» της εξέλιξης του είδους απολαμβάνει το κολύμπι στον αμνιακό σάκο.
Εδώ τελειώνει η πρώτη φάση και αρχίζουν τα βάσανα της ζωής.
• Ο Λέων αντιστοιχεί στη γέννηση.
• Η Παρθένος στην κοινωνική προσαρμογή, τη μαθητεία και την παροχή υπηρεσιών.
• Ο Ζυγός στην εφηβεία αλλά και τις σχέσεις με τους άλλους, τις συνεργασίες και τις αντιδικίες, το γάμο και τους χωρισμούς.
• Ο Σκορπιός στα βασικά ένστικτα, τη σεξουαλικότητα, την αναπαραγωγή και το θάνατο.
Το τέλος της φυσικής κλίμακας στον Σκορπιό αντιστοιχεί σε μια πραγματική κατάσταση που βίωνε το ανθρώπινο είδος τα πολύ-πολύ παλιά χρόνια, όταν η ζωή του κινδύνευε να τελειώσει με το καλημέρα και το βασικό του μέλημα ήταν να προλάβει να αποκτήσει απογόνους, πριν έρθει αυτή η ώρα. Και είναι σαφές ότι στα μυαλά των τότε ανθρώπων δεν υπήρχε η προοπτική καμίας συνέχειας μετά το θάνατο. Απλά ο κύκλος επαναλαμβανόταν από την αρχή, με τον ίδιο «μαγικό» τρόπο που ο Ήλιος ανέτειλε καθημερινά ύστερα από μια μακρά νύχτα. Από αυτήν την άποψη, τα επόμενα τέσσερα ζώδια είναι προϊόν μιας άλλης διαδικασίας που δεν αναφέρεται τόσο σε φυσικά μεγέθη, όσο σε πνευματικά.
• Ο Τοξότης αντιστοιχεί σε μια πνευματική γέννηση.
• Ο Αιγόκερως στη συγκρότηση ενός συστήματος αξιών που βασίζεται στα νέα δεδομένα. Στην πνευματική και ηθική «τελείωση».
• Ο Υδροχόος στην αναθεώρηση και την εκ νέου ανατροπή των αξιών με κύριο όπλο τη νόηση και την εξέλιξη των ιδεών.
• Και οι Ιχθύες, που αντικατέστησαν το Σκορπιό στο θλιβερό «καθήκον» του τέλους, περιγράφουν ουσιαστικά την επαφή του ατόμου με έναν «άλλο» πνευματικό κόσμο και τις αιώνιες αλήθειες που κρύβονται στην ανεκδήλωτη Δημιουργία.
Στο 12ο ζώδιο του κύκλου εδρεύουν όλα τα αρχέτυπα και το τέλος του ταξιδιού για τον «προσκυνητή» και δεν είναι παρά η επιστροφή στη μήτρα του Ασυνείδητου από την οποία γεννήθηκαν όλα. Είναι σαν μια βουτιά στον ωκεανό η μια περιπλάνηση στο αχανές Διάστημα, που προσδοκά στη συνεύρεση με τις Πρώτες Αιτίες της Δημιουργίας.
Όταν ο ζωδιακός κύκλος εδραιώθηκε και ολοκληρώθηκε ως δωδεκαμελής (κάτι που ιστορικά συνέπεσε με τη διαμόρφωση συγκεκριμένων κοινωνικών δομών), τα τέσσερα πρώτα ζώδια «αναβαθμίστηκαν» συμπεριλαμβάνοντας στις αρμοδιότητες τους νέες εκδοχές του βασικού αρχετυπικού προτύπου τους.
• Ο Κριός από άμυαλο σπερματοζωάριο έγινε πολεμιστής και κυνηγός.
• Ο Ταύρος διατηρώντας τη σχέση του με την ανάπτυξη και την τροφοδοσία εξελίχθηκε σε γεωργό και οικονόμο.
• Οι Δίδυμοι ανέλαβαν τα καθήκοντά τους ως σπουδαστές, έμποροι και πραματευτάδες.
• Ο Καρκίνος τα καλά και τα στραβά της οικογενειακής ζωής.
Το ένα «κλικ» παραπάνω της πρώτης ζωδιακής τετράδας έδωσε την ώθηση στη δεύτερη να μετεξελιχθεί και να αποκτήσει ένα ουσιαστικό πνευματικό περιεχόμενο:
• Ο Λέων είχε να κάνει πλέον με τη γέννηση του Εγώ.
• Η Παρθένος με την επεξεργασία των ψυχικών περιεχομένων.
• Ο Ζυγός με τη σύνθεση των αντιθέτων.
• Και ο Σκορπιός με τη βαθιά έρευνα στα μυστήρια του σύμπαντος και της ανθρώπινης ύπαρξης.
Αλλά και τα τέσσερα τελευταία ζώδια, εκπληρώνοντας τις προδιαγραφές τους απέκτησαν επίσης αντιστοιχίες στο φυσικό πλέον πεδίο.
• Ο Τοξότης με τις σπουδές και τα ταξίδια που όχι μόνον ανοίγουν τους πνευματικούς ορίζοντες αλλά προσφέρουν επίσης νέες κοινωνικές προοπτικές.
• Ο Αιγόκερως με την καριέρα και την εγκαθίδρυση μιας συγκεκριμένης τάξης πραγμάτων.
• Ο Υδροχόος με τις εφευρέσεις τις ανακαλύψεις και τη διαρκή επανάσταση.
• Οι Ιχθύες με την πίστη, τις θρησκείες, τις τέχνες και οτιδήποτε μας φέρνει σε επαφή με τους «παράλληλους» κόσμους του σύμπαντος.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι για όλους αυτούς τους λόγους η τελευταία ζωδιακή τετράδα είναι πιο «εξελιγμένη». Μερικοί μάλιστα δίνουν στο θέμα μια προσωπική διάσταση υποστηρίζοντας για παράδειγμα ότι οι Κριοί και οι Ταύροι, όντας πάντα στην αρχή του κύκλου είναι «καταδικασμένοι» να δίνουν βαρύτητα στις φυσικές-υλικές και όχι στις πνευματικές αξίες.
Σε κάθε «στροφή» της εξέλιξης τα ζώδια αποκαλύπτουν και νέα αρχετυπικά περιεχόμενα, τα οποία ουσιαστικά δε γνωρίζουμε μέχρι να αναδυθούν στο Συνειδητό και να γίνουν πράξη. Αυτός είναι και ο λόγος που μπορούμε μεν να τιμούμε την αστρολογική παράδοση, η οποία έθεσε τους πρώτους «κανόνες» αλλά παράλληλα οφείλουμε να έχουμε κατά νου πως με δεδομένη την εξέλιξη της σχέσης ανάμεσα στο Συνειδητό και το Ασυνείδητο -την Ελεύθερη Βούληση και τη Μοίρα, δηλαδή- κάποιοι από αυτούς ενδέχεται να μην ισχύουν πια ή να χρειάζονται λειτουργικές προσθήκες.
Ο ζωδιακός κύκλος και γενικότερα όλο το αστρολογικό σύστημα με τους πλανήτες πρωταγωνιστές του δεν είναι παρά η ιστορία αυτής της εξέλιξης, γραμμένη φυσικά από αυτόν που στην αρχέγονη μάχη (νομίζει ότι) βγήκε νικητής. Γιατί το «στοίχημα» ανάμεσα στο Συνειδητό και το Ασυνείδητο ή αν προτιμάτε ανάμεσα στη Μοίρα και την Ελεύθερη Βούληση ακόμη παίζεται.
Και βέβαια η εξέλιξη συνεχίζεται, μέχρι το δώδεκα να ξαναγίνει ένα, υλοποιώντας αυτό που ο Κ Γιουνγκ όρισε ως «Ταξίδι στο Ταυτό». Την αφομοίωση και την ενοποίηση δηλαδή όλων των ενεργειακών παραμέτρων, μέσα από την καταλυτική δυναμική της εμπειρίας που προσφέρει η πραγματικότητα που ζει η κάθε οντότητα και των ολοένα και πιο εμπλουτισμένων εφαρμογών της. Και όταν ολοκληρωθεί αυτό το ταξίδι, είναι βέβαιο πως οι πλανήτες, τα ζώδια και ο νέος ζωδιακός κύκλος που θα έχει καταγράψει η συλλογική Συνείδηση, θα είναι όλως διόλου διαφορετικός, όπως κι εμείς εξ’ άλλου.
