Αφηρημένοι, μα τους ζηλεύουμε για τη χαλαρότητά τους

Η αφηρημένη τέχνη είναι γνωστή σαν όρος, με το που θα ακούσουμε τις συγκεκριμένες λέξεις θα σκεφτούμε αμέσως έναν πίνακα ή μια κόλλα χαρτί γεμάτη από ασύνδετες μεταξύ τους γραμμές, ακανόνιστα σχήματα και πολύ πιθανόν πρόσωπα παραμορφωμένα με τέσσερα μάτια και οκτώ χέρια. Ορισμένοι θα περιόριζαν λοιπόν τον συγκεκριμένο όρο σε μια μη εικονιστική τεχνική, σε έργα που δεν αναπαριστώνται και που σίγουρα απορρέουν από την πραγματικότητα, αλλά παράλληλα απέχουν από αυτήν κατά πολύ.

Από την άλλη, ο αφηρημένος άνθρωπος, είναι αυτός που όλη λίγο ή πολύ θα έχουμε γνωρίσει σε κάποια φάση τη ζωής μας. Είναι αυτός ο ένας, που πάντα κάτι θα ξεχάσει να φέρει μαζί του ή να πάρει από το τραπέζι πριν φύγει από το καφέ. Είναι αυτός που ενώ του μιλάς για κάτι, ίσως κοιτάει το ταβάνι και πολύ πιθανόν να πρέπει να επαναλάβεις την κουβέντα σου για τέταρτη φορά. Τους λατρεύουμε όμως όσο αφηρημένοι κι αν είναι. Όσο κι αν βρίσκονται μονίμως στον κόσμο τους, τον οποίο θα θέλαμε καταβάθος να επισκεφτούμε και εμείς οι ψυχαναγκαστικά τελειομανείς καμιά φορά.

Ένας αφηρημένος, λοιπόν, δεν είναι απαραίτητα ένας άνθρωπος ο οποίος έχει το κακό αυτό χαρακτηριστικό ή αλλιώς συνήθειο. Αντιθέτως,  θα έλεγα πως αναδεικνύεται μια αστεία πλευρά του που ίσως να κρύβει και πολλά θετικά στοιχεία. Καταρχάς, παρ’ όλο που η αφηρημένη τέχνη και ο αφηρημένος άνθρωπος έχουν μηδενική σύνδεση φαινομενικά, αυτοί οι άνθρωποι ίσως να ‘ναι μια μορφή ιδιαίτερης τέχνης. Αυτό είναι και αποδεδειγμένο από μια έρευνα που έγινε από το πανεπιστήμιο του Harvard, η οποία έδειξε πως οι αφηρημένοι άνθρωποι είναι πιο δημιουργικοί. Δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να υπερφορτώνεται με περιττές πληροφορίες, συγκρατούν μόνο τα ουσιώδη και έτσι, μπορούν να δικαιολογηθούν ότι όχι μόνο δεν είναι το μυαλό τους πάνω απ’ το κεφάλι τους, αλλά έχουν και τη δυνατότητα να το διαχειρίζονται όπως αυτοί θέλουν.

Ένας αφηρημένος φίλος ή σύντροφός δε σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι δε θα σου δίνει ποτέ τη σημασία και την προσοχή που χρειάζεσαι. Μπορεί να ‘ναι και μια ευχάριστη νότα στην καθημερινά βαρετή ρουτίνα σου. Θα σου σπάσει βέβαια τα νεύρα αν ξεχνάει μονίμως την ώρα που έχετε κανονίσει και σε στήνει, αλλά θα ‘σαι πια συνηθισμένος και θα το βλέπεις λίγο πιο χαριτωμένο φορά κάθε φορά.

Ένας αφηρημένος άνθρωπος στη ζωή σου, λοιπόν, θα σου φέρει και γέλιο και χαρά και θα σε κάνει να απηυδήσεις ουκ ο λίγες φορές, αλλά θα ‘ναι πάντα με ένα κρυφό χαμόγελο, γιατί ξέρεις πως δεν το κάνει σκόπιμα, απλώς είναι φύσης αδύνατον να συγκεντρωθεί σε κάθε σας κουβέντα. Του είναι αδύνατον να πάρει κλειδιά, γυαλιά και πορτοφόλι, όλα μαζί με την πρώτη. Θα ‘χει σίγουρα και καμιά δεκαριά ξυπνητήρια, τα οποία θα είναι ειδοποιήσεις υπενθύμισης για πάρει αυτό, να πάρει εκείνο, να στείλει το επείγον mail, να πάει αεροδρόμιο χωρίς να ξεχάσει τη βαλίτσα -κι όλα αυτά γραμμένα σε χαρτάκι ή σε ένα κινητό «για καλό και για κακό».

Αυτοί οι άνθρωποι, οι λίγο –ή και πολύ– αφηρημένοι, έχουν το θετικό στοιχείο της χαλαρότητας. Δεν είναι αναισθησία ούτε ανευθυνότητα. Είναι μια πολύ διαφορετική και ήρεμη προσέγγιση των πραγμάτων. Μπορεί εσύ να θυμάσαι τα πάντα, να ‘σαι οργανωτικός σε σημείο αηδίας και έτσι με έναν μαγικό τρόπο, ενώ εσύ να τα ‘χεις όλα έτοιμα, να καταφέρεις να ‘σαι λίγο πιο χαλαρός χάρη σ’ αυτούς!

Έχει πολλά να σου μάθει ένας αφηρημένος άνθρωπος. Αν δεις τη θετική και αστεία πλευρά των χαρακτηριστικών που τον περιγράφουν, ίσως να σ ’αρέσει και σένα τελικά. Ίσως να εντάξεις και κάποιες δόσεις αφηρημάδας στο πρόγραμμά σου, με μέτρο όμως πάντα! Η αφηρημάδα, αυτή η ανέμελη εκδοχή του φίλου, του συντρόφου, του συγγενή ή ακόμη και η δικιά σου, δεν είναι αρνητικό χαρακτηριστικό, φτάνει να βρεις τον τρόπο να την αναδεικνύεις κάθε φορά με μια εκδοχή αστεία, έτσι ώστε να δείχνεις πως τίποτα δε γίνεται λόγω ανευθυνότητας, απλώς το μυαλό όλων των γλυκά αφηρημένων, λειτουργεί μοναχά για τα βασικά και κάπως έτσι η πίεση τους είναι σταθερή, το stress level τους υπό το μηδέν και η ζωή τους έχει κάτι από τους αραχτούς και light!