Δε σου έκατσε τελικά ο έρωτας μα ίσως καλύτερα έτσι

Περνάνε τα χρόνια κι ένα ατελείωτο «αν» μένει στην άκρη της γλώσσας, που συσσωρεύεται απλώς με τον καιρό και νιώθεις ότι ποτέ δε σταματά να υπάρχει. Βλέπεις, καμιά φορά η ζωή, δεν τα φέρνει πάντα όλα όπως τα έχουμε σχεδιάσει στο μυαλό μας. Τα γεγονότα δεν εξελίσσονται όπως ιδανικά φανταζόμασταν ή προσδοκούσαμε.

Ξέρεις τι συμβαίνει, αυτός ο ενθουσιασμός της αρχής φταίει για όλα. Αυτός που άπαξ και γίνει κάτι καλό, σκάει μέσα σου σαν πυροτεχνήματα πρώτου δευτερολέπτου Πρωτοχρονιάς. Είσαι τόσο ευτυχισμένος από το σενάριο που εξελίσσεται μπροστά σου που δεν έχεις το περιθώριο να σκεφτείς και την άλλη όψη του νομίσματος. Ειδικά στον έρωτα. Μέχρι να πάνε όλα διαφορετικά απ’ ό, τι σχεδίαζες. Κι αν έπρεπε να εξελιχθεί έτσι; Αν όντως αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν ο άνθρωπός σου; Αν αυτή η απογοήτευση ήταν τελικά εξιλέωσή σου;

Ναι, εσύ που με κοιτάς ακόμη απορημένος. Την ήθελες αυτήν την ψυχή. Τη γούσταρες πολύ. Το έβλεπες και σοβαρά έτσι; Έκανες και θα έκανες τα πάντα για να είσαι κοντά. Για να είναι πλάι σου «για όσο πάει». Μα αυτή η ψυχούλα, κρατούσε μάλλον το σβηστήρι ι όταν εσύ έγραφες το σενάριο όσου για την κοινή σας ζωή, αυτή μάλλον έσβηνε τα sos. Κάπως έτσι, τα πράγματα εξελίχθηκαν αλλιώς. Κι αν σου πω πως έτσι που εξελίχθηκαν ίσως να ‘ναι και καλύτερα;

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως, κάθε πιθανό σενάριο που έχουμε πλάσει με το νου μας μπορεί να μη βγει αληθινό. Μπορεί να μην εξελιχθεί βρε παιδάκι μου κατά γράμμα. Μπορεί να γίνει κι ακριβώς το αντίθετο! Μπορεί να γουστάρεις το Χ άτομο και να την πατήσεις τρελά με το Ψ τελικά και μετά να σκάσει κι ένα Ω και να τα φέρει όλα τούμπα. Για σκέψου το όμως. Αν όλα ήταν διαφορετικά ποιος σου εγγυάται ότι θα ήταν και καλύτερα; Αυτό προσπαθώ να σου εξηγήσω λοιπόν και σε παίρνω μέσω Πάφου (ως Κύπρια αυτό ήξερα να πω).

Τα γεγονότα καμιά φορά, -αν όχι πάντα– εξελίσσονται πολύ διαφορετικά από ότι θα περιμέναμε ή θα θέλαμε και τα σενάρια παίρνουν άλλη τροπή κι άλλη στροφή παίρνει η ζωή μας. Μα αυτό που ζεις δε σημαίνει πως είναι το κακό σενάριο. Ίσως, λέω, ίσως, κάποια μοίρα ή η τύχη να σε προστάτευσε από μια λάθος εξέλιξη ιστορίας, την οποία εσύ έπλασες στο μυαλό σου εικονικά πανέμορφη κι ονειρεμένη αλλά λογάριασες χωρίς τον ξενοδόχο.

Επομένως αν τα πράγματα ήταν αλλιώς, ίσως να μην ήταν για σένα. Και πάλι να στροβιλιζόταν στο μυαλό σου αυτό το αναθεματισμένο «αν» και το «γιατί». Απόλαυσε αυτό που ζεις τώρα. Για καλό το ζεις. Για καλό βρίσκεσαι σ’ αυτό το σενάριο κι όχι σ’ αυτό που θα ήθελες. Αν τα πράγματα ήταν αλλιώς λοιπόν αυτό δε σημαίνει ότι θα ήταν και καλύτερα και μετά ποιος θα μίλαγε για “happy end”; Κανείς έτσι;

Εγώ λέω να το ζήσεις και να το πιστέψεις αυτό που σε περιτριγυρίζει τώρα. Πες το ζωή, πες το αίσθημα, πες το όπως θες εσύ, μου φτάνει να το ζήσεις κι αυτό θα άξιζε να φτάνει και σε σένα. Τα «Αν…» άσ’ τα στον Παπακαλιάτη.