Για σένα χαμένη υπόθεση, για κάποιον άλλο ο κόσμος του όλος

Δεν ξέρω από πού προήλθες. Ποιανού απομεινάρι είσαι. Δεν ξέρω ποιος σε θεώρησε χαμένη υπόθεση κι αν του τελείωσες ως άνθρωπος. Δεν μπορώ να καταλάβω μερικές φορές, ούτε πώς ένας άνθρωπος χάνει την αξία του στα μάτια ενός άλλου. Κάποιες άλλες επίσης, αναρωτιέμαι αν αυτός ο άνθρωπος που έπαψε να νιώθει για σένα, ήξερε πως αυτόματα ίσως να κάνει ένα δώρο σε κάποιον άλλον.

Έχεις ξανακούσει ποτέ τη φράση που λέει «σκουπίδι του ενός, θησαυρός του άλλου»; Αυτό γίνεται κατά κάποιο τρόπο και με τους ανθρώπους, σε κάθε μορφή σχέσης. Όταν δεν αρκείς πλέον για έναν άνθρωπο, -τον μέχρι εκείνης τη στιγμή άνθρωπό σου-, όταν νιώθεις πως σε ακυρώνει, πως δεν είσαι ικανοποιητικός, δεν καλύπτεις κενά φεύγεις από το «μαζί» γιατί πια δε χωράς εντός του. Εκείνη τη στιγμή που γι’ αυτόν μεταφορικά είσαι μια χαμένη υπόθεση τότε για κάποιον άλλον ίσως να ‘σαι ευκαιρία.

Σκέψου το όλο αυτό σαν ένα πιάτο φαΐ που το ‘χεις εκεί μπροστά σου μισογεμάτο, αλλά δε θες να φας άλλο. Αυτό αυτόματα πάει στα σκουπίδια σωστά; Μα αυτό δε σημαίνει πως το φαγητό έπαψε να έχει τη δυνατότητα να χορταίνει, απλώς σ’ εκείνη το φάση δεν ήταν αυτό που ένα στόμα ζητούσε. Κάπως έτσι πάει και με τους ανθρώπους. Αυτό θέλω να σου πω απόψε. Πως εκείνο που βρίσκεται τώρα δίπλα σου, μέσα σου, μπροστά σου, αλλά σ’ εκνευρίζει, δε το θες άλλο, δεν το ποθείς, κάποιος άλλος το ονειρεύεται κάθε βράδυ. Το ‘χει ανάγκη κι άμα το αφήσεις εσύ και καταλήξει στα χέρια άλλου, αυτού του «άλλου» θα ΄ναι λες και του ‘δωσες τον ουρανό με τ ‘άστρα που κάποτε του είχαν τάξει.

Από την άλλη και τίποτα να μην υπήρχε μεταξύ σας, ή έστω αν τελείωσε πριν καν αρχίσει, είσαι μια χαμένη ευκαιρία για ένα άτομο, μα για το επόμενο ίσως να ‘σαι και κέρδος. Όλοι μας έχουμε κάτι να δώσουμε, το θέμα είναι οι συνδυασμοί. Που άλλες φορές πετυχαίνουν, άλλες όχι. Για έναν θα είσαι πλέον ένα χιλιοειπωμένο παραμύθι για κάποιον άλλον θα γίνεις μια καινούρια ιστορία που θα θέλει να διαβάζει κάθε βράδυ.

Κάθε άνθρωπος μια ευκαιρία και ταυτόχρονα και μια χαμένη υπόθεση. Το μόνο που αλλάζει είναι τα χέρια κι οι αγκαλιές, ο τρόπος που κοιτούν τα μάτια. Θα εκτιμήσεις διπλά και τριπλά τα όσα κρατάς στα χέρια σου ή θα τα πετάξεις, γιατί θα είναι πια χαμένες ευκαιρίες. Πάντα, αυτό που εσύ δε θες, κάποιος άλλος θα το ποθεί τρελά κι ούτε φαντάζεται ότι μπορεί να το έχει. Μα κι εκεί θέλει ωριμότητα. Μην το κρατήσεις από πείσμα, πάρε μια ανάσα και μαζί απόφαση να το αφήσεις ν’ απογειωθεί στα χέρια κάποιου άλλου.

Σκέψου λοιπόν, τι έχεις, τι δεν έχεις και τι πας ν’ αφήσεις. Γιατί ό, τι αποφασίζεις τώρα, έχει επίπτωση στο μετά. Πού θα σε βρει, πώς θα σε βρει και γιατί. Τόσες χαμένες υποθέσεις, υπήρξαν ταυτόχρονα κι ευκαιρίες για ευτυχία. Κι όλα όσα θέλαμε να βρούμε και τελικά τα βρήκαμε, είναι γιατί κάποιος άλλος αποφάσισε πως πια δεν του κάνουν. Κι αυτός είναι ο μαγικός αέναος κύκλος του έρωτα, που τίποτα ποτέ δε χάνεται. Μόνο να βρεις μπορείς. Αρκεί να ψάξεις.