«Κουράστηκα πλέον με τα επιφανειακά, τα εφήμερα, τα παροδικά. Θέλω από δω και πέρα να ζω το απόλυτο σε όλες του τις εκδοχές κι αν δεν είναι απόλυτο δεν το θέλω. Να πάει κι αυτό στο καλό.»
Πόσο κρίμα που βάζουμε μια ταμπέλα σ’ ανθρώπους και γεγονότα λόγω προηγούμενων συνθηκών στη ζωή μας. Πόσο κρίμα που θέλουμε να ζούμε το απόλυτο σώνει και καλά στην κάθε εκδοχή του. Δε ρισκάρουμε πλέον ούτε γι’ ανθρώπους, ούτε για περιστάσεις, αν αυτές δε μας προκαλούν την αίσθηση του απόλυτου. Στο κάτω-κάτω ας μου πει κάποιος τι είναι απόλυτο για να καταλάβω.
Ποιος είναι ο απόλυτος έρωτας; Ποια είναι η απόλυτη αγάπη; Από τι καθορίζεται; Η απόλυτη επιτυχία ποια είναι τέλος πάντων; Πείτε μου και μένα να δω αν έζησα κάτι απ’ αυτά! Την απόλυτη αδρεναλίνη πότε έπρεπε να νιώσω πως την βίωσα; Όταν έπεσα από τον ισθμό της Κορίνθου ή όταν έκανα paragliding στη Λευκάδα; Ο απόλυτος έρωτάς μου ποιος ήταν; Να ξέρω να πω ευχαριστώ μην το χρωστάω! Η απόλυτή μου επιτυχία ποια ήταν; Η αποφοίτηση του νηπιαγωγείου ή του μεταπτυχιακού μου; Tο Α που πήρα στη γυμναστική ή το Β στα Αρχαία;
Εσένα; Εσένα ποια ήταν η απόλυτή σου στιγμή σε όλα αυτά; Πάρε τον χρόνο σου, σκέψου, εγώ περιμένω. Αν βρεις κάτι χαίρομαι αλήθεια, γιατί σημαίνει έζησες εμπειρίες που άξιζαν, που ήθελες και πίστευες. Ρίσκαρες, δοκιμάστηκες, πέτυχες ή απέτυχες –καμία σημασία δεν έχει αυτό– τουλάχιστον έζησες κάτι που σ’ έκανε να νιώσεις μοναδικά. Μοναδικά, μα όχι απόλυτα. Βλέπεις τη διαφορά; Πέτυχες κάπου χωρίς να θέσεις περιορισμούς και να βάλεις φραγμούς σ’ αυτό που ποθούσε η ψυχή σου.
Για να λέμε όλη την αλήθεια δεν υπάρχει απόλυτο παιδιά. Υπάρχει απόλυτο μηδέν στη φυσική και στη χημεία, σ’ όλα τα άλλα δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Κανένας μύθος δεν καταρρίπτεται σήμερα. Απλά λέμε αλήθειες για πράγματα που τείνουμε να πιστεύουμε αλλά δεν υφίστανται. Ποιος ορίζει πού τελειώνει το όριο για κάτι, έτσι ώστε να θεωρηθεί απόλυτο; Τι είναι αυτό που θα σου πει ότι «μέχρι εδώ ήταν, τελείωσε», «το βίωσες στον απόλυτο βαθμό αυτό που ήθελες», πώς το ξέρεις; Πώς τ’ αντιλαμβάνεται κανείς αυτό;
Ο όρος αυτός, το «απόλυτο» δεν υπάρχει ή τουλάχιστον δεν πρέπει πλέον να υπάρχει στο μυαλό σου, γιατί σε αναγκάζει να περιοριστείς. Περιορίζεις το συναίσθημά σου, περιορίζεις τις επιλογές σου και το τι θέλεις να κάνεις και πόσο. Σε οριοθετεί σε ψευτοκαλούπια του τύπου «μέχρι εδώ είναι καλά, μέχρι εδώ είναι το τέλειο, το τέλος, το απόλυτο 100% σου». Επίσης, σου προκαλεί αμφιβολίες αν όντως αυτό που βίωσες ήταν αρκετό, αν χρειάζεται κι άλλο κι άλλο κι άλλο. Μπορεί να σε βγάλει κι εκτός πορείας κι ορίων, μπορεί αυτό το «απόλυτο» που έχεις στο μυαλό σου να σου χαλάσει σχέσεις και στιγμές, μπορεί να σε κάνει να νιώσεις μειονεκτικά για όσα έκανες μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Μπορεί και να χρειαζόταν ακόμη λίγο γι’ αυτόν τον έρωτα, μπορεί να ήθελε λίγη προσπάθεια ακόμη αυτή η μελέτη. Η απόλυτη αδρεναλίνη που λες ότι έζησες μπορεί να είναι λίγη για κάποιους άλλους ή και περισσότερη από όσο αντέχει κανείς .
Για να σου δώσω ένα παράδειγμα να καταλάβεις τι εννοώ, το απόλυτο σκοτάδι δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει ποτέ. Πάντα από κάπου θα μπάζει λίγο φως στο δωμάτιο. Τώρα η πηγή είναι δική σου επιλογή. Εγώ για παράδειγμα διαλέγω το φεγγάρι. Που δεν είναι ποτέ απόλυτα ολόκληρο, πάντα ένα κομμάτι του ή θα λείπει ή θα ναι πιο σκοτεινό.
Στον έρωτα που λες πως βίωσες, πόσο πάθος έβαλες; Ήταν αρκετό για σένα, για τον άλλον ή και για τους δύο σας; Τι κάνατε σ’ αυτή τη σχέση που τη βάφτισες ως απόλυτο έρωτα; Και το καλύτερο κρεβάτι της ζωής σου να έκανες, πώς ξέρεις πώς θα είναι το επόμενο; Ποιος σου λέει ότι δε θα είναι καλύτερο από αυτό που μέχρι τώρα έκανες; Στον έρωτα για παράδειγμα δεν υπάρχουν όρια, άρα ούτε κι απόλυτη συνθήκη. Τον βιώνεις όπως εσύ θες, όπως εσύ τον κατευθύνεις, η δυναμική του θα ‘ναι συγκεκριμένη και θα καθορίζεται αποκλειστικά από σένα και τον άνθρωπο που έχεις πλάι σου. Μην ονομάζεις λοιπόν έρωτες και συναισθήματα ως απόλυτα. Ποτέ δεν ξέρεις και ποτέ δε θα μάθεις τι είσαι ικανός να κάνεις γι’ αυτά.
Η ζωή δεν είναι αγώνας, δε μετράει ποιος βιώνει τι και σε ποιο βαθμό. Πριν βαφτίσετε κάτι απόλυτο λοιπόν, θυμηθείτε πως στην αρένα της ζωής, όπως κι αν τρέξεις δε θα βρεις τίποτα «απόλυτο» μέχρι να φτάσεις στη λευκή γραμμή του τερματισμού.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου