Κλειδαριές αγάπης· κρατάς τον έρωτα, πετάς το κλειδί

Χρόνια πολλά είπαμε; Δεν είπαμε! Είτε είστε ερωτευμενάκια είτε όχι, σήμερα θα μιλήσουμε για ένα έθιμο το οποίο όλοι γνωρίζουμε θέλοντας και μη. Το φαινόμενο των «κλειδαριών αγάπης». Εσύ μπορεί να μην κλείδωσες ποτέ την αγάπη σου σε μια γέφυρα με μια κλειδαριά, αλλά σίγουρα τις έχεις δει από κοντά, να κοσμούν μεγάλες εκτάσεις γεφυρών ανά τον κόσμο ή έστω από φωτογραφίες και βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Τι είναι όμως αυτό το φαινόμενο; Πότε πρωτοεμφανίστηκε; Γιατί το βλέπουμε να συμβαίνει σε όλο και περισσότερες χώρες και τι συμβολίζει αυτό το «κλείδωμα»; Όσοι δεν έχετε τον Βαλεντίνο σας λοιπόν, γεμίστε ένα ποτηράκι κρασί και καθίστε εδώ να πούμε.

«Οι κλειδαριές της αγάπης» λοιπόν, είναι ένα έθιμο το οποίο ξεκίνησε σε μια πόλη της Σερβίας. Λίγο πριν τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ένα ερωτευμένο ζευγάρι είχε δώσει υπόσχεση πως θα συναντιόνται σχεδόν κάθε βράδυ σ’ αυτή τη γέφυρα. Ο νεαρός όμως αναγκαστικά έπρεπε να υπηρετήσει στο στρατό και κατά τη θητεία του ερωτεύτηκε μια άλλη κοπέλα– τώρα πού τη βρήκε μη με ρωτήσετε-. Η ιστορία θέλει την άλλη κοπέλα να πεθαίνει από το μαράζι της κάπου εκεί κοντά σ’ αυτή τη γέφυρα. Με το πέρασμα των χρόνων κι αφού η ιστορία είχε μαθευτεί, πολλές γυναίκες από την περιοχή πήγαιναν στη γέφυρα αυτή και κλείδωναν πάνω της κλειδαριές οι οποίες έγραφαν τα ονόματα αυτών και των συντρόφων τους, πιστεύοντας πως μ’ αυτόν τον τρόπο θα είναι για πάντα δικός τους και δε θα τις αφήσουν ποτέ και για καμία άλλη.

Αυτή η ιστορία προφανώς πήρε μεγάλες διαστάσεις κι έτσι, φτάνουμε στο σήμερα, στο φαινόμενο αυτό όπου δύο ερωτευμένοι αναγράφουν τα αρχικά τους πάνω σε μια κλειδαριά, τη κλειδώνουν σε κάποια γέφυρα και μετά πετάνε το κλειδί –όσο πιο μακριά γίνεται, μην το βρει κανένας και πάει στράφι ο έρωτας-. Μ’ αυτόν τον τρόπο, κλειδώνουν ουσιαστικά τον έρωτά τους, τα αμοιβαία τους αισθήματα και το “forever together”. Έτσι σιγουρεύεται κανείς για την «αιώνια αγάπη» του άλλου;

Κακά τα ψέματα αυτό το φαινόμενο είναι κάτι πολύ όμορφο, οπτικά τουλάχιστον είναι κάτι που θα σταματήσεις και θα το θαυμάσεις όπως ένα αξιοθέατο. Οι άνθρωποι στολίζουν ουσιαστικά με τον έρωτά τους διάφορες γέφυρες ανά το κόσμο κι αυτό εξαπλώθηκε παγκόσμια χάρη στην αγάπη και στον έρωτα. Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, γι’ αυτόν τον έρωτα δε ζούμε; Άντε το ‘χει και η μέρα, μπείτε λιγάκι στο mood!

Δε βγαίνει πάντα σε καλό. Να, για παράδειγμα, στο Παρίσι, η πιο φημισμένη γέφυρα «κλειδαριών αγάπης» πάνω από τον Σηκουάνα, έπεσε από το πολύ βάρος, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να αφαιρεθεί αυτό το κομμάτι. Συγνώμη κιόλας ερωτευμενάκια μου αλλά 45 plus τόνοι είναι τεράστιο βάρος για να το αντέξει μια γέφυρα. Έτσι για την ιστορία 45 τόνοι είναι περίπου το βάρος τριών ελεφάντων. Δεν πτοείται κανείς όμως, συνεχίζουν ακάθεκτοι να κλειδώνουν κλειδαριές έτσι; Μετά από αυτό το περιστατικό να ξέρετε πως έχει προταθεί να αφαιρούνται κομμάτια από γέφυρες τα οποία κρίνονται επικίνδυνα και να αντικαθίστανται από plexiglass στο οποίο οι ερωτευμένοι τουρίστες ή ντόπιοι της κάθε χώρας θα μπορούν να υπογράφουν απλώς την αγάπη τους! Τώρα αν θα πετάμε μαρκαδόρους αντί κλειδιά δε ξέρω! Ελπίζω πως όχι πάντως!

Α, το καλύτερο σας το άφησα για το τέλος. Μιας και το ‘χει η μέρα και το ξοδεύεις το χρήμα σου να σου πω πως στις περισσότερες χώρες εκεί δίπλα από κάποιες γέφυρες, υπάρχουν μαγαζάκια που πουλάνε αποκλειστικά «κλειδαριές αγάπης». Κάθεστε; Όχι τίποτα άλλο αλλά να, προειδοποιώ γιατί το κόστος τους ανέρχεται στα 50 ευρώ -κι όχι δεν αγοράζετε και τη γέφυρα ολόκληρη-. Εδώ ο καημένος ο κλειδαράς, άμα μείνεις έξω από σπίτι σου σού παίρνει μόνο 20. Τελικά όντως την αγάπη την πληρώνεις ακριβά, όχι ότι δεν αξίζει, αλλά είπαμε, η αγάπη· όχι η κλειδαριά ρε παιδιά!

Φαινόμενο είναι αυτό! Τι να κάνεις; Χαλάλι; Χαλάλι! Για τον έρωτά σας θα το κάνετε! Κι εδώ που τα λέμε με 50 ευρώ, κλειδώστε, πού ξέρετε; Ίσως πάνω στη σκέψη του χωρισμού να το θυμηθείτε αυτό και να πείτε «βρε, δε δίνω μια ευκαιρία ακόμη;».

Ελάτε πλάκα κάνω, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο έρωτας δε θα κρατήσει «για πάντα» λόγω μιας κλειδαριάς σε κάποια γέφυρα κάποιας χώρας. Ο έρωτας θα κρατήσει «για όσο πάει», για όσο εσείς νιώθετε, για όσο εσείς είστε ειλικρινείς και δοτικοί, αληθινοί, ρομαντικοί, καυτοί και παθιασμένοι ο ένας για τον άλλον. Μιας και το ‘χει η μέρα λοιπόν, όσοι είστε ερωτευμένοι να ζήσετε μωρέ, περάστε καλά απολαύστε τον έρωτά σας. Όσοι είστε μόνοι, είτε αναζητάτε την αγάπη είτε όχι, ερωτευτείτε με ό, τι θέλετε εσείς. Να, εγώ ας πούμε σήμερα θα ερωτευτώ μια κρέπα.

Άντε βρε, happy Valentine’s day!