Μεγάλο φάουλ στον καβγά να κάνεις ότι δε συνέβη ποτέ

Ούτε συγγνώμες ούτε συζητήσεις· καρφί δε μας καίγεται είτε τα βρούμε είτε όχι. Το αφήνουμε να περάσει λες και δεν έγινε ποτέ. Πόσες φορές βρέθηκες πρωταγωνιστής σε κάτι παρόμοιο; Σε έναν καβγά που έληξε επειδή το χειριστήκατε λες και δεν έγινε ποτέ μόνο και μόνο για να πάτε παρακάτω. Πόσες φορές βρέθηκες αντιμέτωπος με το ταίρι σου και δεν τερματίσατε μια διαμάχη σας με μια συγγνώμη ή με μια συζήτηση στην οποία θα έπεφταν κάτω επιχειρήματα, ίσως να υψώνονταν λίγο οι τόνοι μα στο τέλος θα έμπαινε μια τελεία.

Αντ’ αυτού ούτε τελείες μπήκαν, ούτε συγγνώμες ακούστηκαν ούτε αγκαλιές συμφιλίωσης δόθηκαν. Αυτό που έγινε είναι να λήξει το θέμα με έναν τρόπο παράδοξο και λίγο περίεργο, με την εκδοχή δηλαδή του «συμπεριφέρομαι λες και δεν έγινε τίποτα και ποτέ». Αλήθεια, πόσες φορές αποφύγαμε περαιτέρω συζητήσεις και παραπάνω λόγια προσποιούμενοι ότι ένας καβγάς δεν έγινε ποτέ; Ήταν από συμφέρον καθαρά προσωπικό; Θέλησες να είναι ήσυχο το κεφάλι σου;

Το ερώτημα είναι, όλη αυτή η υπεκφυγή γίνεται για να κατευνάσεις τα πνεύματα ή απλώς επειδή φοβάσαι να αντιμετωπίσεις αυτό που πραγματικά θες να πετύχεις; Η πραγματικότητα είναι πως σε μια σχέση δεν έχει νόημα το να προσπαθείς να φτάσεις σε έναν στόχο σου χωρίς όμως να το αντιμετωπίζεις. Γιατί το να μην αντιμετωπίζεις κάτι δε σημαίνει ότι παύει κιόλας να υπάρχει.

Ας μιλήσουμε όμως με παραδείγματα κι ας αναφερθούμε σε έναν καβγά που κανείς από τους δύο δεν υποχώρησε, κανείς δεν κατάλαβε αν ήταν λάθος του για να ζητήσει συγγνώμη και κανείς δεν είχε την όρεξη και τη θέληση να συζητήσει το τι συνέβη. Το μόνο που έγινε ήταν ο ένας από τους δύο να μπει σε έναν ρόλο και να κάνει πως ο καβγάς αυτός δεν έγινε ποτέ κι όλα μέλι γάλα, συνεχίζοντας έτσι την καθημερινότητά σας με το θέμα να αιωρείται πάνω από τα κεφάλια σας.

Δυστυχώς, σε αυτές τις περιπτώσεις ούτε μέλι είναι ούτε γάλα η κατάσταση. Εν αντιθέσει το θέμα μπήκε κάτω απ’ το χαλί και με την πρώτη ευκαιρία ένας εκ των δυο θα το βγάλει ξανά στην επιφάνεια. Τι γίνεται σε αυτή τη περίπτωση όμως; Σε τέτοιες περιπτώσεις λοιπόν, όταν το θέμα δε θεωρείται λήξαν κάποια στιγμή ένας σπινθήρας θα ξανά δημιουργήσει τη φλόγα ανάμεσά σας και δε μιλάω γι’ αυτή του πάθους, αλλά της οργής, του εκνευρισμού και της διαφωνίας.

Ουσιαστικά, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να προσπαθείς να λύσεις κάτι χωρίς να το αντιμετωπίζεις καν. Είναι λες και αφήνεις μια μάχη για να βρεις μετά έναν πόλεμο. Ξεκινάς από μια μικρή διαμάχη η οποία για κανένα λόγο δε φτάνει στην κορύφωση με αποτέλεσμα να προσποιείστε ότι δεν έγινε ποτέ μέχρι να πάτε παρακάτω. Κι όταν πας παρακάτω δε συναντάς παλάτια και ηλιοβασιλέματα αλλά ξαναβγάζεις στην επιφάνεια τη διαμάχη αυτή σε πιο άγρια μορφή η μεταξύ σας κόντρα είναι εντονότερη, οι διαφωνίες έχουν διπλασιαστεί, η ένταση, ο θυμός και ο εκνευρισμός βρίσκονται στο απόγειο. Δεν καταφέρατε τίποτα τελικά με το να κάνετε πως ο καβγάς αυτός δεν έγινε ποτέ.

Και καταλήγετε στο συμπέρασμα πως, καλύτερα να έκανε κάποιος ένα βήμα πίσω, να συζητούσατε, να διαφωνούσατε να φτάνατε στα όριά σας κι ας καταλήγατε μετά στο κρεβάτι. Είτε μαλωμένοι είτε πιο ερωτευμένοι. Τουλάχιστον θα ξέρατε πως ο λόγος που μαλώσατε έχει συζητηθεί και κατά 99% δε θα είναι το κερασάκι στη τούρτα του επόμενου καβγά.

Γι’ αυτό, αν είναι να γίνει καβγάς ας γίνει αλλά ας τον λήξετε επί τόπου με δυο κουβέντες, ένα  φιλί ή έστω με ένα «τα λέμε αύριο»· τουλάχιστον με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα έχει μπει τελεία και όχι αποσιωπητικά.