Σχέσεις που ξεκινάνε εκεί κάπου ανάμεσα στην εφηβεία και την ενηλικίωση. Εκεί όπου από σχολιαρόπαιδο γίνεσαι ολόκληρος φοιτητής. Κάπου εκεί, που αντιλαμβάνεσαι πως τα πράγματα σοβαρεύουν και πως σύντομα θα πάρεις εξ ολοκλήρου τη ζωή στα χέρια σου. Κι όμως, σε αυτό το μεταβατικό στάδιο εσύ έχεις έναν σταθερό δεσμό, έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου, που μοιράζεσαι μαζί του τις όμορφες στιγμές, τις δύσκολες, τις σκέψεις και το κρεβάτι σου. Ο έρωτας αυτής της περιόδου νιώθουμε πως θα ‘ναι και ο τελευταίος μας γιατί όπως σοβαρεύει η ζωή μας επαγγελματικά, νομίζουμε πως ακριβώς το ίδιο μονοπάτι ακολουθούν και τα ερωτικά μας. Συγγνώμη που θα σ’ το χαλάσω αλλά δεν έχουν όλα τα παραμύθια happy end.
Συνήθως σε αυτές τις ηλικίες, ο έρωτας είναι αυτός που μας κάνει λίγο να πετάμε σε ροζ συννεφάκια, να ονειρευόμαστε το μέλλον μας με εκείνον τον άνθρωπο που είμαστε μαζί απ’ το σχολείο. Που στο κάτω κάτω μεγαλώσατε μαζί, έτσι δεν είναι; Ίσως να κάνατε και σχέδια και στο μυαλό σας να είχατε ήδη κόψει τα 2 πρώτα εισιτήρια για να επισκεφτεί ο ένας τον άλλον στην πόλη των φοιτητικών χρόνων. Η οποία σε καμία των περιπτώσεων δεν είναι απαραιτήτως κοινή. Γιατί πολύ απλά ο καθένας ακολουθεί το προσωπικό του όνειρο, το οποίο όπως φαίνεται είναι στρωμένο σε διαφορετικές κατευθύνσεις.
Και ξεκινάνε οι σπουδές και ο πρώτος καιρός φαίνεται να είναι εύκολος. Μπορεί να λείπετε ο ένας στον άλλον και η στενή επαφή να ξεθωριάζει σιγά σιγά, όμως ξεκινήσατε λέγοντας «ραντεβού σε 4 μήνες». Κι ο λόγος σας είναι συμβόλαιο. Κατά τη διάρκεια όμως, μπαινοβγαίνει νέος κόσμος στη ζωή σας. Μπαινοβγαίνει βασικά μια νέα ζωή. Κι όταν αυτή η «νέα ζωή» έρθει και στρογγυλοκαθίσει, αργείς να απαντήσεις, έχεις διάβασμα, πολύ διάβασμα. Και καθόλου χρόνο για μηνυματάκια και βιντεοκλήσεις. Και κάπως έτσι περνάει ο καιρός κι επικεντρώνεται ο καθένας στα δικά του τρεχάματα, πάει με τους ρυθμούς της νέας ζωής. Μα το προσπαθείτε. Επιμένετε και υπομένετε. Συγχαρητήρια! Τα καταφέρατε! Ολοκληρώσατε με επιτυχία τη μεταξύ σας τετραετή φοίτηση. Γιατί και η σχέση σας φοιτούσε όλον αυτό το καιρό, μόνο που αυτή θα μείνει μετεξεταστέα.
Και κάπου εδώ λοιπόν, το love story ρίχνει στροφές, ξεμένει κάπου στα μέσα της διαδρομής. Ωραία ήταν μέχρι εδώ έτσι; Αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς ετούτη τη στιγμή η Ιθάκη είναι τόσο δελεαστική που καμιά διαδρομή δε συγκρίνεται. Κανένας συνταξιδιώτης. Μόνος του θα πορευτεί ο καθένας γιατί πλέον από φοιτητής καλείσαι να ακολουθήσεις την επαγγελματική σου πορεία. Εσύ όμως θες αυτό κι ο άλλος εκείνο. Κι αυτά τα δύο δεν είναι ίδια. Ούτε καν παρόμοια. Και κάπως έτσι ανοίγουμε, ή μάλλον κλείνουμε, τον φάκελο των σχέσεων που λήγουν με το που παίρνεις το πτυχίο σου.
Εδώ λοιπόν, όπου από φοιτητές καλείστε να επιλέξετε τι θα κάνετε στα επαγγελματικά σας, είναι πολύ πιθανόν να μη θέλει κανένας από τους δύο να αλλάξει τα πλάνα του για την εκάστοτε σχέση. Ο καθένας έχει κάνει άλλα όνειρα κι όπως φαίνεται ο ένας δεν πρωταγωνιστεί στα όνειρα του άλλου. Ακούγεται άσχημο, το ξέρω, μα είναι η αλήθεια, όσο πικρή κι αν την αισθάνεστε τώρα στην άκρη της γλώσσας. Τη στιγμή που χιλιάδες φοιτητές πετάνε την τήβεννο και το καπέλο αποφοίτησης, υπογράφεται η τελευταία σελίδα και άλλων τόσων σχέσεων. Αρκετοί από αυτούς τους έρωτες ξεψυχάνε στον αέρα μαζί με τα κομφετί ευτυχίας. Μόνο που η ευτυχία τώρα έχει ως μόνο κι αποκλειστικό στόχο την επαγγελματική ανέλιξη. Και πού χρόνος για έρωτες.
Και σας ρωτώ, είναι καταδικασμένοι σε θάνατο όλοι αυτοί οι έρωτες που ξεκινάνε πριν το πτυχίο ή τους καταδικάσαμε εμείς λόγω λάθος χειρισμού; Μήπως από μόνοι μας παραμερίσαμε αυτό το κομμάτι της ζωής γιατί πιστέψαμε πως η ζωή μας πλέον θα ‘ναι ντυμένη με ένα καλό κουστούμι, μέσα σε ένα γραφείο; Μήπως από μόνοι μας βάλαμε απ’ έξω την επαγγελματική φορεσιά μας κι αφήσαμε από μέσα την καρδιά στη γύμνια της;
Μα εδώ που φτάσαμε, τι να πεις και τι να πω. Φαίνεται πως μέχρι εκεί μπορούσε η καρδιά να αντέξει. Και τόσο που άντεξε, πάλι καλά δε λες; Στην υγεία των ερώτων αυτών λοιπόν. Που έληξαν –άδοξα ίσως– με την τελευταία λέξη του πρύτανη του Πανεπιστημίου.
«Συγχαρητήρια παιδιά! Καλή σταδιοδρομία.»
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου