Ποιος καψούρης δεν έκανε γλυκανάλατες σαχλαμάρες;

Πολλές φορές πιάνουμε τον εαυτό μας να ταυτίζεται με άρθρα, στιχάκια, τραγούδια ή ακόμη κι ιστορίες που ακούσαμε από κάπου· κατά βάθος θα προτιμούσαμε βέβαια ταινίες, αλλά δεν έχουμε ούτε σπίτι στο Μανχάταν, ούτε μαγικές ικανότητες, ούτε και δέκα αμάξια στο εξοχικό μας στις Μαλδίβες. Αν το καλοσκεφτείς, λόγω συνταγής, σε μια ρομαντική κομεντί σίγουρα κάπου θα ταυτιστείς. Κάπου ανάμεσα στους πρωταγωνιστές θα βρεις και τον εαυτό σου, είτε στον ρόλο της πρωταγωνίστριας που καίγεται για ένα άτομο είτε στον πρωταγωνιστή που δε λέει να βγάλει απ’ το μυαλό του αυτή που συνάντησε τυχαία στο μπαρ. Συνήθως στις ταινίες αναζητούμε ταύτιση με κάτι που δύσκολα μπορεί να αποκτήσουμε. Στην πραγματικότητα, όμως, στο κομμάτι της καψούρας ίσως και να τα ξεπερνάμε αυτά τα σενάρια.

Ναι, σωστά καταλάβατε, όλα αυτά τα υπερβολικά ρομαντικά πράγματα που κάνουμε στις σχέσεις μας. Αυτά που κάποτε, μέσα στον χαμό του ενθουσιασμού, μας έκαναν να μοιάζουμε  ήρωες αμερικάνικης κομεντί. Εξάλλου, όλοι μας λίγο-πολύ, θέλουμε να ζήσουμε κάτι απ’ τη λάμψη μιας τέτοιας παραγωγής, τον ατόφιο ακραίο έρωτα που περνάει από χίλια μύρια κύματα αλλά πάντα βρίσκει τον τρόπο να βγαίνει αλώβητος.

Δε χρειάζεται, όμως, να σε ακολουθούν κατά πόδας κάμερες και να κινηματογραφούν τη σχέση σου, δε σου λείπει το τηλεκοντρόλ για να δεις την ερωτική σου ζωή στην οθόνη. Γιατί πολύ απλά δε χρειάζεσαι καμία επιβεβαίωση πως κι εσύ στα μέλια σου σαχλαμάριζες με το ταίρι σου.

Ας το παραδεχτούμε, στον έρωτα –κι ειδικά στις αρχές του–  είμαστε μελό και μας αρέσει. Θα βγούμε στην πρώτη ταράτσα που θα βρούμε, θα ξαπλώσουμε τις κορμάρες μας κάτω και δες που δε θα σε νοιάζουν ούτε μικρόβια ούτε τίποτα. Να βλέπεις την πριγκίπισσά σου και να γίνεσαι Λάνσελοτ, να ξεκινάει ο βασιλιάς σου να αναλύει αστερισμούς και σύννεφα, να μιλάει για τη δύναμη του φεγγαριού κι εσύ μπορεί να μην ακούς καν, αλλά προφανώς γουστάρεις την όλη φάση, τη φωνή και τον ενθουσιασμό του.

Πριγκίπισσες, μωράκια, και βασιλιάδες. Όλα αυτά τα σαχλά υποκοριστικά που λέγαμε όταν στάζαμε μέλι σε κάποια σχέση μας. Αν, για παράδειγμα, μπείτε τώρα στο ίνσταγκραμ και κάνετε ένα search με το hashtag #couplegoals, οι περισσότεροι θα έχουν για λεζάντα “my king/my queen” και το κακό συναπάντημα, πλέοντας συνήθως μέσα σε φούτερ. Ναι, αυτά που μοιάζουν σαν ποδοσφαιρικές φανέλες με έναν αριθμό-σήμα οδικής κυκλοφορίας που αντιστοιχεί στην ημερομηνία της επετείου τους, κι από πάνω κάτι “my man” και “my girl”, “hers” και “him” ή “always and forever”, ξενόφερτα κουραφέξαλα. Ξέρετε, αυτά που όλοι κάναμε ή έστω κάποτε σκεφτήκαμε πως θα ήταν ωραία να τα είχαμε κάνει κι εμείς!

Και τα μέλια συνεχίζουν να στάζουν. Στις πρώτες εξόδους, ειδικά για φαγητό, θα σου τραβήξει την καρέκλα να καθίσεις, θα σου σκουπίσει τα χείλη αν λερωθείς με σαλτσούλα, θα σου τρίψει λίγο παγωτό στη μυτούλα· κάτι τέτοιες σάχλες θέλει η σχέση. Μετά ας ρουτινιάσουμε, σιγά. Αφήστε πρώτα να κολλήσουμε λιγάκι από όλα αυτά τα μέλια, να δέσει το γλυκό. Ύστερα άμα δεν αντέχεις άλλο τις σαχλαμαρίτσες, φώναζέ τον και με το επίθετο και το ΑΦΜ του.

Αυτά που βλέπουμε και κοροϊδεύουμε, άλλωστε, θα μας έρθουν μπούμερανγκ όταν μας χτυπήσει ο έρωτας κατακούτελα. Θα τα ζητάμε και τα «ζουζούνα μου» και τα «πρίγκιπά μου», και καρδούλες θα φτιάξουμε με τα χέρια μας, να φαίνεται από μέσα το ηλιοβασίλεμα, και θα μας χρειάζεται και το αρκουδάκι με το τριαντάφυλλο, με αφιερώσεις κι όρκους αιώνιας αγάπης. Όλα αυτά τα πράγματα που με την πρώτη ματιά, αλλά και την τρίτη, θα τα αναζητήσεις όταν ερωτευτείς κεραυνοβόλα. Το ζητάει ο οργανισμός μας το μελό. Και μετά άμα δέσει για τα καλά το γλυκό, ίσως να τα θυμόμαστε και να γελάμε.

Οποιουδήποτε είδους ερωτική μπουρδίτσα και να κάνεις, τη δεδομένη στιγμή δεν το αντιλαμβάνεσαι. Τίποτα δε σου φαίνεται υπερβολικά γλυκό ή χαριτωμένο, τίποτα από αυτά δε θα σε ξενερώσει, ούτε θα τα θεωρήσεις κακόγουστα κι ανώριμα, γιατί πολύ απλά όταν μας καρφώσει ο έρως με το βελάκι του, όλα μοιάζουν πανέμορφα. Βλέπεις τα πάντα αλλιώς, πιο γλυκά, πιο ζουζουνιάρικα, ζεσταίνεται η ψυχή σου, της δίνεις το ελεύθερο να πετάει σε ροζ συννεφάκια.

Όλα αυτά είναι πράγματα που, εκτός της σφαίρας του έρωτα, μας φαίνονται επιεικώς γελοία. Δε θα παραδεχτούμε εύκολα ότι τα κάναμε ή ότι θα τα κάναμε και ποτέ. Μια σχέση, όμως, περνάει από όλα τα στάδια, είτε αυτές είναι παιδιάστικες αλλά χαριτωμένες αηδίες, είτε ώριμες αποφάσεις ζωής, ανέμελες πρώτες σκέψεις, ως ερωτηματικά και κοινά συμβόλαια αγοράς σπιτιών.

Όταν ερωτεύεσαι αληθινά, τα πάντα σου βγαίνουν αυθόρμητα.  Και τα ανόητα –μα κάποτε σημαντικά για ‘σένα– υποκοριστικά, οι  –για κάποιους–παρορμητικές αποφάσεις, οι επεξηγήσεις των άστρων και των φεγγαριών, τα απαραίτητα μηνύματα καλημέρας και καληνύχτας με χίλιες δυο καρδούλες και φατσούλες, όλα εξυπηρετούν ένα σκοπό. Όλοι μας πάνω-κάτω όλο και κάτι από αυτά θα κάναμε. Κι οι πιο παλιοί μα κι οι πιο νέοι. Δεν έχουν δεκαετίες και χρονολογίες αυτά.

Έρωτα τον είπαν και, ως γνωστόν, δεν ελέγχεται.