Σήμερα νιώθει τα πάντα κι αύριο τίποτα, τόσο ρευστό είναι το συναίσθημα

Δεν ξέρω αν θα συμφωνήσουμε σήμερα αλλά επιτρέψτε μου να πω πως το συναίσθημα, ό, τι είδους κι αν είναι, αν δεν το βιώνεις σε όλη σου τη ζωή τότε κάπου χάνεται το νόημα. Δεν ξέρω αν είμαι εγώ πολύ αισθηματίας αλλά να, πιστεύω ακράδαντα πως, χωρίς συναίσθημα δε βγαίνει εύκολα η ζωή. Εξάλλου τι νόημα θα είχε σωστά; Το θέμα μας όμως, είναι η έκφραση αυτού του συναισθήματος. Το πότε το λες, το πού, το γιατί και το πώς, το κάτω από ποιες συνθήκες μα κυρίως σε ποιόν.

Δε θέλω να σας αναστατώσω ούτε και να σας αλλάξω τα δεδομένα που έχετε στο μυαλό σας, η αλήθεια όμως είναι πως το συναίσθημα που βιώνεις τώρα αυτή τη στιγμή που με διαβάζεις δε θα το ξαναβιώσεις. Βλέπεις το συναίσθημα είναι μια αίσθηση στιγμιαία. Τώρα -ας πούμε- νιώθω πως σε θέλω πολύ. Αλλά σε λίγο θα σε θέλω λίγο λιγότερο ή μπορεί και λίγο περισσότερο, σίγουρα όμως, δε θα σε θέλω πολύ. Το ‘πιασες;

Εκείνη τη στιγμή που νιώθεις και ξεστομίζεις το «για πάντα», το «σ ’αγαπώ», το «δεν πάει άλλο» δεν μπορείς να ξέρεις αν θα ισχύει και αύριο και μεθαύριο. «Για πάντα;» για πάντα τι; Ποιος ορίζει το πάντα; Αν για τον άλλον το για πάντα είναι μόνο το σήμερα; Θα είσαι ικανοποιημένος; Ή θα απογοητευτείς ότι κρατάει μόνο 24 ώρες; Με όποιον τρόπο κι αν αγαπάς έναν άνθρωπο δεν τον αγαπάς πάντα το ίδιο. Σωστά; Να τώρα που μιλάμε ας πούμε, δεν ξέρω αν αγαπώ όπως χθες. Ούτε κι εσύ αγαπάς κάποιον σήμερα όπως θα τον αγαπάς κι αύριο.

Συζητώντας αυτά, ας αναλογιστούμε και το τι λέμε όταν μια σχέση είναι στις αρχές της. Όλα καλά κι όλα ωραία. Οι υποσχέσεις δίνουν και παίρνουν –τώρα το αν τηρούνται είναι άλλο-. Αυτό που θέλω να πω είναι πως σε σχέσεις που μετράνε μήνες αρκετούς, ή και χρόνια, δεν μπορείς να πεις στον άλλον «μα πριν δύο χρόνια μου είπες αυτό». στο είπε πριν δύο χρόνια, σε μια στιγμή που το ένιωθε. Σε μια στιγμή και τέλος. Μετά μπορεί να το ένιωθε λιγότερο και σήμερα καθόλου! Και δεν είναι κακό αυτό παιδιά. Δεν του τελείωσε ο έρωτας, δεν είσαι απωθητικός, απλά να, κάποια δεδομένα αλλάζουν με το πέρασμα του χρόνου και είναι λογικό να μας επηρεάζουν κι εμάς και τις σκέψεις μας και συνάμα κι αυτά που είπαμε κάποτε, χθες, προχθές, πριν χρόνια.

Επομένως μην αναρωτιέσαι τι άλλαξε, τίποτα δεν άλλαξε. Εμείς αλλάζουμε παιδιά. Εμείς. Οι ιδέες μας, οι γνώσεις μας, τα αισθήματα και η ψυχολογία μας. Τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας, μας αλλάζουν. Ακόμη και ο καφές που θα πιεις το πρωί θα σε αλλάξει αν δεν είναι όπως τον θες. Πριν τον καφέ θα το εννοείς το «σ ‘αγαπώ» στο 98% σου, μα μετά τον καφέ που δε σου έκατσε θα πέσει στα στατιστικά το «σ ‘αγαπώ» αυτό. Μα δε σημαίνει πως δεν το εννοείς, πως δεν το πιστεύεις ή πως δεν το νιώθεις πια. Απλά να, επειδή κάθε λογής συναίσθημα είναι κάτι που νιώθεις σε έναν συγκεκριμένο βαθμό στιγμιαία, αυτό θα αλλάξει και θα ξανά αλλάξει και θα αλλάζει συνεχώς μέχρι το τέλος.

Ο έρωτας αλλάζει συνεχώς κατεύθυνση. Μπαίνει σε γρήγορες τροχιές, παίρνει απότομα στροφές, άλλες φορές πατάει φρένο κι άλλες γκάζι. Είναι αλλοπρόσαλλος ο έρωτας παιδιά. Τη μια έτσι την άλλη αλλιώς. Γι’ αυτό λένε «ζήσε το τώρα». Κι όταν λένε τώρα εννοούν εκείνο το δευτερόλεπτο γιατί τόσο κρατάει μια στιγμή και μετά άλλο ένα κι άλλο ένα κι έτσι δημιουργείται η μέρα σου και κατά συνέπεια η ζωή σου.

Τον θέλεις πολύ τον άλλον τώρα σωστά; Σε λίγο όμως; Σε λίγο που δε θα τον έχεις κοντά, πόσο πολύ θα τον θες; Τι θα σου αλλάξει την κατάταξη στην κλίμακα; Ή κι αν έχεις το άτομο που θες δίπλα σου όλο το βράδυ; Πόσο ερωτευμένος θα είσαι το επόμενο πρωί; Θα εξαρτηθεί από όλα όσα θα πείτε, θα κάνετε και θα νιώσετε το προηγούμενο βράδυ. Αυτό δηλαδή που ένιωθες μέχρι να ιδωθείτε, δε θα το νιώθεις στον ίδιο βαθμό αύριο το πρωί. Κι αυτό που υποσχέθηκες όταν φιλιόσασταν μπορεί να μην το τηρήσεις ούτε σε μια εβδομάδα ούτε και ποτέ.

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως τελικά, δε λέμε και ξελέμε, δεν είναι ότι τάζουμε τους ουρανούς με τ’ άστρα και μετά το παίρνουμε μια καλή πρωία πίσω. Απλά να αυτός ο έρωτας είναι εκ φύσεως αναρχικός κι ανατρεπτικός και δεν μπορείς να είσαι βέβαιος ούτε «για πάντα» ούτε και «για ποτέ ξανά». Τα δεδομένα μας πάντα θα αλλάζουν και μαζί του θα αλλάζουν κι όσα λέμε ή όσα μας είπαν.

Κάθε δευτερόλεπτο μια αγάπη δυναμώνει, άλλη σβήνει, μια γεννιέται και όλες μα όλες αλλάζουν. Όχι γιατί έκανες κάτι εσύ συγκεκριμένα κι άλλαξε το ποσοστό, απλά να, όπως ανοιγοκλείνεις τώρα τα μάτια, τόσο γρήγορα, έτσι εύκολα σε μια στιγμή, με τον ίδιο ακριβώς ρυθμό θα αλλάξει και το συναίσθημα. Ό, τι κι αν είναι αυτό. Έρωτας είναι θαρρώ και δε θα σταματήσουμε ποτέ να γράφουμε γι’ αυτόν.