Στο δίλημμα «ταίρι ή φιλαράκι» τι κρατάς;

Ξύπνησες σήμερα το πρωί κι είχες δύο μηνύματα στο κινητό. Το κολλητάρι σου, πρώτο και καλύτερο, σου γράφει «Σήκω απ’ το κρεβάτι, κερνάς καφέ, έρχομαι σε δέκα». Έχουν περάσει ήδη τα επτά λεπτά κι εσύ ακόμα χουζουρεύεις, μα δε σε νοιάζει αν του ανοίξεις και με το εσώρουχο. Το φιλαράκι σου, εξάλλου, θα σε ‘χει δει σίγουρα, στις πιο γκλάμουρους εμφανίσεις σου, αλλά και σε ‘κείνες που ακόμη κι εσύ δεν τολμάς να ρίξεις ματιά στον καθρέφτη. Απαντάς: «Όταν έρθεις, φτιάξε και για ‘μένα». Χαμογελάς. Βγαίνεις απ’ τη συνομιλία σας και ξεκινάς να διαβάζεις το δεύτερο μήνυμα. Ο δεσμός. Η αγάπη σου η μεγάλη. «Καλημέρα, μωρό μου, πάω δουλειά. Θα τα πούμε το μεσημεράκι.» Σε αυτό το μήνυμα μπορεί και να μην απαντήσεις καν. Όχι γιατί δε θέλεις, απλά δεν ήταν και μήνυμα για πολλά πολλά. Αφήνεις το κινητό. Ξεκινάμε…

Ανθρώπινες σχέσεις. Η μία ερωτική. Η άλλη φιλική. Σχέσεις που δύσκολα δεν έρχονται σε ρήξη μεταξύ τους. Αν βγεις μια βόλτα στη πόλη, θα δεις πολλές παρέες να κάθονται και να τα πίνουν, να μιλάνε, να γελάνε, να κλαίνε. Παρέες που στη μεταξύ τους σχέση μπορεί να υπάρχει και κάτι άλλο. Όλες οι παρέες έχουν το ζευγαράκι τους, το τρελό δίδυμο με τα αχώριστα φιλαράκια κι αυτούς που συμπαθιούνται και δε συμπαθιούνται -ούτε αυτοί ξέρουν, μην τρελαίνεστε.

Και τώρα μεταξύ μας. Σου ‘χει τύχει να βρίσκεσαι σε δίλημμα μεταξύ δύο ανθρώπων; Αυτού που ‘χεις μαζί του δαγκώσει τη λαμαρίνα, αλλά κι εκείνου που ονομάζεις «κολλητάρι» χρόνια ίσως τώρα; Το άσχημο στην υπόθεση είναι πως το δίλημμα αυτό δεν το έβαλες εσύ στον εαυτό σου, αλλά σου το έθεσε ο δεσμός σου. «Σε γουστάρει και δε μας θέλει μαζί.» «Δεν τον/τη χωνεύω.» (Κι η κεραμίδα έρχεται στην τελευταία πρόταση.) «Ή εμένα ή το “φιλαράκι” σου.» Και τώρα; Τι κάνουμε, καρδιά μου; Χάνεις τον άνθρωπό σου ή τον κολλητό σου;

Η αλήθεια είναι πως πολλές σχέσεις εκεί έξω περνάνε μια κρίση η οποία έχει ως αφορμή τις παρέες ενός εκ των δύο. Ίσως ο άνθρωπος που θέτει αυτό το δίλημμα να ζηλεύει, να μη χωνεύει ή ακόμη να νιώθει απειλή απ’ το άτομο που εσύ θεωρείς κολλητό σου. Ποιος είναι, όμως, ο αληθινός λόγος που μπορεί το ταίρι σου να νιώθει έτσι απέναντι στο φιλαράκι σου; Αφού σε αγαπάει τόσο πολύ και ξέρει πως δεν πρόκειται να απιστούσες. Πόσο μάλλον με έναν άνθρωπο που βλέπεις καθαρά φιλικά -ή μήπως όχι, μήπως εθελοτυφλείς λιγάκι;

Σε κάθε περίπτωση, ένα τέτοιο τελεσίγραφο είναι βαρύ -ειδικά αν δε λύνεται με συζήτηση το θέμα και πρέπει, όντως, να πάρεις μια απόφαση εδώ και τώρα. Μπορεί ο δεσμός σου να αντιλαμβάνεται κάτι που εσύ δε βλέπεις. Μπορεί το φιλαράκι σου να καίγεται για ‘σένα, αλλά να το θάβει το ρημάδι το συναίσθημα για να μη χαλάσει αυτό που έχετε. Αν είσαι γυναίκα κι έχεις έναν άντρα κολλητό ή, αντίστοιχα, άντρας με γυναίκα κολλητή, σίγουρα αυτή η σχέση θα ‘χει περάσει από λογοκρισία. «Είστε μόνο φίλοι ή μήπως παίζει και τίποτα παραπάνω, βρε;» «Φιλία ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα δεν υφίσταται.» κι άλλες αδιάκριτες απολυτότητες.

Πολλά από αυτά τα ‘χεις ακούσει κι εσύ. Επομένως το ταίρι σου μπορεί, όντως, να νιώθει αυτή την απειλή. Το κολλητάρι σου ξέρει τα πάντα για ‘σένα. Πώς κοιμάσαι, τι σκέφτεσαι να φορέσεις, αν σου άρεσε η πρώτη σας φορά, τι θα σου άρεσε να κάνει το αμόρε στο επόμενο ραντεβού, αν σε πλήγωσε ο άλλος, αν τον αγαπάς, πώς νιώθεις, τι νιώθεις∙ τα πάντα. Κι ο δεσμός σου για να τα μάθει όλα αυτά ή θα πρέπει να κάνει τάμα για να απαντηθούν τα ερωτήματά του ή θα ζει μια ζωή με την αμφιβολία, εξάλλου δεν είναι κι ο κολλητός σου για να τα μοιράζεστε αυτά, σωστά;

Στην περίπτωση που το κολλητάρι είναι γυναίκα, όσες φορές και να στο πει ο άλλος ότι τη βλέπει μόνο φιλικά, εσύ θα τη βάλεις σίγουρα στο μικροσκόπιο. «Με βλέπει με το μισό της μάτι.» «Σίγουρα σου λέει τα χειρότερα για ‘μένα, γιατί σε θέλει για εκείνη.» «Δεν πάει άλλο. Ή εμένα ή αυτήν.»

Και στις δύο περιπτώσεις τα σενάρια είναι τα ίδια. Αυτό που αλλάζει είναι οι πρωταγωνιστές. Αν είσαι αυτός που πρέπει να απαντήσει στο δίλημμα, τι κάνεις; Στο ένα χέρι βρίσκεται αυτός που αγαπάς, που μπορεί να θεωρείς και μέλλον σου. Ο άνθρωπός σου. Στο άλλο χέρι είναι το φιλαράκι σου. Αυτό που περάσατε μαζί και τα σαράντα κύματα. Ο χρόνος περνάει. Πρέπει να απαντήσεις. «Αυτήν ή εμένα;» «Εγώ ή εκείνος;» Θολά ερωτηματικά μπερδεύουν το μυαλό σου. «Μήπως έχει δίκαιο; Μήπως το φιλαράκι μου, όντως, βλέπει το ταίρι μου ανταγωνιστικά;»

Ο χρόνος περνάει. Ο άνθρωπός σου σε κοιτάει και περιμένει. Αυτόν ή το φιλαράκι σου; Λένε πως όταν βρίσκεσαι ανάμεσα σε δύο επιλογές να διαλέγεις πάντα τη δεύτερη, γιατί αν ήθελες όντως την πρώτη δεν θα υπήρχε δεύτερη επιλογή. Σε αυτή την περίπτωση, όμως, αυτό δεν ισχύει. Το δίλημμα το έθεσαν άλλοι σε ‘σένα κι όχι εσύ στον εαυτό σου κι, εξάλλου, τα ανόμοια δε συγκρίνονται.

Πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Σε δύο ανθρώπους που αγαπάς πολύ αλλά με διαφορετικό τρόπο. Δύο ανθρώπους που παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή σου· ο καθένας τον δικό του. Πώς σου φαίνεται η ιδέα του να συνεχίσεις τη ζωή σου με έναν απ’ τους δύο;

Ο χρόνος λίγο παγώνει. Βλέπεις τον άνθρωπό σου κι απορείς. Ίσως να ‘χει δίκιο. Ίσως να μην το βλέπεις καθαρά πως όντως κάτι παίζει. Μπορεί εσύ να τα βλέπεις όλα ροζ, μα ανάμεσα σε αυτόν/ην και το φιλαράκι σου να επικρατεί μόνο γκρίζο· κι αυτό το γκρίζο να μη γίνεται λευκό. Κι αν επιλέξεις λάθος; Κι αν στο τέλος δεν έχεις ούτε τον έναν ούτε τον άλλον; Πώς πάει η ζωή καλά; Τα «αν», τελικά, βρήκαν απάντηση;

Κι ο χρόνος σου έληξε. Κι η απόφαση πάρθηκε, γιατί δε χωράνε άλλες συζητήσεις. Δεν υπάρχουν λύσεις. Μόνο μία.