Συναισθησία∙ ακούν χρώματα και βλέπουν ήχους

Πώς θα σας ακουγόταν αν σας έλεγα πως μερικοί άνθρωποι εκεί έξω ακούνε χρώματα, βλέπουν μουσική και γεύονται λέξεις; Φαντάζομαι τα πρώτα δευτερόλεπτα, ίσως και λεπτά, να ‘χετε μια έκφραση απορίας, όπως είχα κι εγώ εξάλλου όταν πρωτοάκουσα γι’ αυτό το φαινόμενο.

Μερικοί από εσάς ίσως να καταλάβατε για ποιο πράγμα μιλάω. Οι υπόλοιποι μπορείτε απλά να προσπαθήσετε να φανταστείτε έναν κόσμο στον οποίο βλέπετε αριθμούς και γράμματα έγχρωμα, ακόμη κι αν αυτά είναι τυπωμένα με μαύρο μελάνι. Φανταστείτε, επίσης, να βλέπετε λέξεις ή χρώματα και να γεμίζει το στόμα σας με ασυνήθιστες γεύσεις. Κι όταν ακούτε μουσική να βλέπετε έναν στροβιλισμό κινουμένων και χρωματικών σχημάτων. Όχι, δεν ήπιαν πολύ κι έχουν παραισθήσεις, μια χαρά νηφάλιοι είναι.

Καλώς ήρθατε, λοιπόν, στον κόσμο της συναισθησίας. Σε έναν κόσμο όπου μερικοί από εμάς έχουν το νευρολογικό αυτό φαινόμενο όπου δύο ή και περισσότερες αισθήσεις τους περιπλέκονται. Η συναισθησία είναι ένα υπόθεση σύνθετη αλλά παράλληλα και τόσο ενδιαφέρουσα, αφού η νευρολογική ανάμειξη των αισθήσεων μπορεί να κάνει ένα συναισθητικό άτομο να ακούει οσμές και να μυρίζει ήχους!

Αν είσαι συναισθητικός, αυτή τη στιγμή μπορεί να βλέπεις το άρθρο αυτό γεμάτο χρώματα ή για τις περισσότερες απ’ τις λέξεις να γεύεσαι και κάτι διαφορετικό. Αν με πάρεις τηλέφωνο, όχι μόνο θα ακούς τη φωνή μου αλλά παράλληλα τη βλέπεις με τον δικό σου τρόπο. Κι αυτό εγώ το βρίσκω φανταστικό.

Στον συναρπαστικά μπερδεμένο αυτό κόσμο, λοιπόν, μπορεί να ανήκεις κι εσύ, αν έχεις παρατηρήσει κάποιο απ’ τα παραπάνω. Συνήθως, συναισθητικά άτομα τείνουν να ‘ναι αυτοί που ανήκουν σε μια πιο καλλιτεχνική φύση, όπως είναι οι ζωγράφοι κι οι ποιητές. Ακόμη κι άτομα με αυτισμό ή με σύνδρομο Asperger είναι πολύ πιθανό να ‘ναι και συναισθητικά, αφού συχνά άτομα που ανήκουν σε τέτοια φάσματα είναι πιο δημιουργικά όσον αφορά το κομμάτι των τεχνών.

Μπορεί να μην το αντιληφθήκατε ούτε εσείς αμέσως, αλλά η συναισθησία είναι το ακριβώς αντίθετο της αναισθησίας. Οι συναισθητικοί άνθρωποι έχουν την ιδιαιτερότητα να συνδυάζουν διάφορα άσχετα πράγματα, έτσι ώστε να ‘χουν κάποιο πρόγραμμα. Αν σας μπέρδεψα, το παράδειγμα που ακολουθεί θα σας τα ξεδιαλύνει όλα. Πάμε να το δούμε λίγο αναλυτικότερα!

Σήμερα για τους περισσότερους από εμάς είναι απλά Παρασκευή. Για έναν συναισθητικό, όμως, είναι μια Παρασκευή που μπορεί να ‘χει γαλάζιο χρώμα και να μυρίζει θάλασσα. Επομένως για να θυμάται ότι είναι Παρασκευή ξέρει ότι θα φορέσει κάτι γαλάζιο κι ότι το μενού σήμερα θα ‘χει ψαράκι.

Έχω παρακολουθήσει ζευγάρια (όχι, δεν εννοώ με το αυτοκίνητο, γκαμπαρντίνα και γυαλιά) όπου ένας εκ των δύο είναι συναισθητικός κι είναι φανταστικό το γεγονός ότι έχουν δικό τους κώδικα επικοινωνίας! Αυτά τα ζευγάρια, λοιπόν, ξέρουν πως δε θα ρωτήσουν τι μέρα είναι σήμερα αλλά τι χρώμα, κι αυτομάτως γνωρίζουν και τι μέρα είναι  και τι θα φάνε. Τέλειο; Για κάποιους μπορεί να ακούγεται περίπλοκο κι είναι φυσιολογικό, αλλά προσωπικά με ενθουσιάζει το γεγονός ότι κάποια μυαλά μπορούν να κάνουν αυτούς τους συνδυασμούς και πόσο μάλλον να ξέρουν ότι ο άνθρωπός τους χωρίς να είναι συναισθητικός λειτουργεί κι επικοινωνεί λες κι είναι. Αχ, μπορώ να παραγγείλω μία συναισθητική αγάπη; Ακούγεται πεντανόστιμη! (Οπ! Το πιάσατε; Συναισθητική έκφραση πρέπει να ‘ναι αυτό το «ακούγεται νόστιμο».)

Αυτός ο κώδικας επικοινωνίας ισχύει και στην περίπτωση της φιλίας, ίσως με έναν πιο χιουμοριστικό τρόπο. Ερωτήσεις του τύπου «Πώς μυρίζει η Δευτέρα σου;»  ή «Τι γεύση είχαν σήμερα τα μαθηματικά;» αντιστοιχούν σε ένα συναίσθημα, που ο μη συναισθητικός φίλος ξέρει ακριβώς ποιο είναι, ακόμη κι αν η απάντηση στην πρώτη ερώτηση είναι «Φασόλια» (για ευνόητους λόγους).

Όσον αφορά το ψυχολογικό κομμάτι, οι περισσότεροι συναισθητικοί άνθρωποι δε θεωρούν ότι αυτή τους η ιδιαιτερότητα τους βοηθάει απαραίτητα κάπου. Έχουν μάθει να ζουν με αυτό –ενώ κάποιοι δεν το γνωρίζουν καν– με αποτέλεσμα να μην τους δυσκολεύει τη ζωή, όσο περίπλοκο κι αν ακούγεται αυτό το φαινόμενο ανάμειξης των αισθήσεων. Ο συναισθητικός το βιώνει αυτό καθημερινά, με αποτέλεσμα να το συνηθίζει σε τέτοιο βαθμό που μπορεί και να μην το αντιλαμβάνεται. Οι ψυχολόγοι το ονομάζουν κι ως «εγκεφαλικό βραχυκύκλωμα» κάτι το οποίο υπήρχε ανέκαθεν στο άτομο. Με άλλα λόγια δεν μπορείς να επιλέξεις να γίνει συναισθητικός, αλλά ούτε εμφανίζεται μια καλή πρωία. Το ανακαλύπτεις στην πορεία, ίσως και ποτέ, κι αυτό δεν είναι πρόβλημα.

Ένα ακόμη χάρισμα που τυγχάνει να έχουν είναι οι μνημονικές τους ικανότητες, ακόμη καλύτερες κι από αυτούς που έχουν καλή μνήμη, αφού μπορούν πανεύκολα να συγκρατούν άπειρους αριθμούς τηλεφώνων, οδούς και κάθε λογής πληροφορία.

Στον εγκέφαλο των συναισθητικών ατόμων γίνεται μια σταυρωτή συζήτηση των αισθήσεων. Αυτός είναι κι ο κανόνας για να ‘σαι συναισθητικός. Αυτές οι αισθήσεις μιλούν μεταξύ τους και κατ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργείται αυτή η ικανότητα.

Εύχομαι, λοιπόν, να ακούσετε πολλά χρώματα, να δείτε υπέροχες μουσικές και να γευτείτε πεντανόστιμες λέξεις.