Όσο και να μη μας αρέσει σ’ εμάς τους γεννημένους τη δεκαετία του ‘80 που ήμασταν στα μέσα και στα έξω τη δεκαετία του ‘90, πλέον τα ακούσματα, οι ταινίες, οι σειρές κι οτιδήποτε συμπεριλαμβάνεται στην κουλτούρα του “κάποτε ήταν μόδα και τώρα είναι μνήμη” ανήκουν κατά μία έννοια και στην κατηγορία ρετρό.
Ας εξηγήσουμε λίγο πριν στρίψουμε το μαχαίρι στην πληγή την έννοια ρετρό. Σαν όρος χρησιμοποιήθηκε αρχικά τη δεκαετία του ‘70 για να περιγράψει κάτι το οποίο πλέον είναι εκτός εποχής. Αυτό μπορεί να είναι ένα στιλ χτενίσματος, ένα τραγούδι, ένα αντικείμενο διακόσμησης, μια χρωματική παλέτα, μια ιδεολογία. Η λέξη έχει τη ρίζα της στα λατινικά και προέρχεται από το λατινικό πρόθεμα Retro που σημαίνει προς τα πίσω ή πίσω στο χρόνο.
Πάμε τώρα να συνδεθούμε με τον ρεαλισμό το 2022 ως προς την έννοια ρετρό για τη δεκαετία του ‘90. Ξημερώματα στο μπαράκι του χωριού κι ακούμε “Κατερίνα, Κατερίνα” του Μπίγαλη. Στους σαραντάρηδες και πενηντάρηδες ξύπνα το πάρτι άνιμαλ και χορεύουν ξέφρενα. Οι ηλικίες οι οποίες έχουν μπροστά το 1 και το 2 κοιτούν σαν να βλέπουν μουσειακά εκθέματα. Καταλαβαίνεις ότι ούτε το άκουσμα τούς λέει κάτι, αλλά ούτε κι οι χορευτικές κινήσεις. Συνειδητοποιώ ότι μας κοιτάζουν, όπως κοιτάζαμε εμείς και κάναμε χάζι τις χορευτικές κινήσεις disco των γονιών μας.
Αν αναφερθείς σε κοινό 20άρηδων σε σειρές όπως “dukes of hazzard” και “η Τζίνι και το τζίνι”, στην καλύτερη θα προσποιηθούν ευγενικά ότι σε ακούν ή απλώς θα σε γειώσουν με κανένα νέο application. Άντε να τους εξηγήσεις ότι οι γκοφρέτες “Κουκουρούκου” ήταν περιζήτητες για τις χαλκομανίες, καθώς στη δεκαετία 90 τα τατουάζ ήταν ή από αυτοκόλλητο, ή από γκέτο.
Αν αναφερθείς σε κάποιες λέξεις που σημάδεψαν τη δεκαετία αυτή, όπως cd-rom, video game, DVD, Walkman, Dow Jones, limit up, ecstasy, techno, θα δεις τις μηχανές αναζήτησης στα κινητά το νεότερων να παίρνουν φωτιά για μετάφραση και πιθανόν να ακούσεις την εξής ατάκα: ” bro, πόσο παλιός είσαι;” Κι ενώ σήμερα συμμετέχει ο 45άρης γονιός στη θύελλα αντιδράσεων σχετικά με την trap, μέσα του έχει μείνει χαραγμένη η πάντα εμβληματική φιγούρα των τηλεοπτικών παραθύρων, επονομαζόμενη “μάνα raver” για να καταγγείλει τα rave parties.
Και μιας και μιλάμε για μάνα raver, απλώς να θυμίσουμε ότι συχνή εστία καβγάδων με τους γονείς μας στα 90ς ήταν οι 12 ώρες συνεχόμενου παιχνιδιού pac-man και μεταξύ μας, ποιοι έχουμε τις περισσότερες κάρτες Pokemon. Kι αν άναβε ο καβγάς, κάποιος θα φώναζε “go go power rangers”. Για να μην πω για τον εμφύλιο μεταξύ των κοριτσιών σχετικά με τον πιο εμφανίσιμο της σειράς “Βeverly Hills, 90210” μεταξύ Dylan Mckay και Brandon Walsh.
Όσο για κάποια ακόμα εσωτερικά αστεία στις παρέες μας, τα οποία το νεότερο κοινό στέκεται και κοιτάζει αμήχανα, είναι προερχόμενα από σειρές όπως “Κωνσταντίνου και Ελένης”, “Εγκλήματα”, “Δύο ξένοι”, “Απαράδεκτοι”, “Ντόλτσε Βίτα, που όμως γνωρίζουν στιγμές δόξας και σήμερα, με μια καλτ θέση στην καρδιά των 20αριδων, μαζί με τα mom και dad jeans που τότε ήταν απλώς jeans.
Στην τελική τι κι αν τα 90s είναι πια ρετρό, εμάς ένα είναι το σύνθημα που πάντα μας ενώνει: “Donna Martin graduate” και “Μαρούσκα το evian”.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου