Αν δεν αντέχεις να το ζήσεις μην το προκαλείς

Ο Bob Marley υποστήριζε ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη δειλία από έναν άντρα που ξυπνά τον έρωτα μιας γυναίκας χωρίς να έχει την πρόθεση να τον ανταποδώσει. Θα συμφωνήσω απόλυτα και θα το γενικεύσω, βγάζοντας το φύλο απ’ την εξίσωση.

Διότι οι λιγοψυχίες, οι δειλίες, οι μετριότητες κι οι αβεβαιότητες δε χωράνε στον έρωτα. Θέλει ορμή, θάρρος, αποφασιστικότητα, σθένος, πάθος, φόρα και πολλά γκάζια η υπόθεση. Θέλει να σφίξεις τα δόντια, να δείξεις πυγμή, να προτάξεις σιγουριά και να βουτήξεις στα βαθιά για να διεκδικήσεις το όνειρο. Γιατί περί ονείρου πρόκειται. Άλλο αν εσύ φοβάσαι, δε δύνασαι ή δε θες να το δεις.

Τι εννοώ; Αν δεν μπορείς και δεν προτίθεσαι να στηρίξεις τις απόψεις, τα αισθήματα, τις κουβέντες σου με απτές αποδείξεις και κυρίως αν δεν έχεις έναν στόχο ευτυχίας πίσω απ’ όλα αυτά, άσ’ το, μην το προκαλείς άνευ λόγου.

Όταν ενθουσιάζεσαι, παθιάζεσαι, κάνεις υπερφίαλες δηλώσεις, υπόσχεσαι, σχεδιάζεις, βάζεις σε διαδικασίες, ξεσηκώνεις, ξυπνάς ένστικτα, εγείρεις συναισθήματα και προκαλείς τον άλλον, να είσαι έτοιμος να αναλάβεις ευθύνες και συνέπειες, να το ζήσεις στο έπακρο, με όλη του την ένταση, χωρίς καμιά έκπτωση ή τάση φυγής, δυνατά μαζί του ως το τέλος. Αυτή είναι η αμοιβαίως δίκαιη αλλά βεβαίως κι η φυσιολογική ροή των διαπροσωπικών σχέσεων.

Aν σε τρομάζει, σε ξενίζει, δεν είσαι σίγουρος, διστάζεις ή έχεις αμφιβολίες, καλύτερα να μην μπλέξεις καθόλου. Δεν αξίζει ούτε στον άλλο άνθρωπο που ‘χεις απέναντί σου αλλά κυρίως ούτε σε σένα τον ίδιο. Θα έπρεπε να είσαι σε θέση να το διακρίνεις ολοκάθαρα απ’ την αρχή, ωστόσο, ηλίου φαεινότερα είναι, βλέπεις, ορισμένα πράγματα.

Δεν είσαι έτοιμος, δεν είναι αυτό που αναζητάς, δεν είναι αυτό που ήθελες, ό,τι και να συμβαίνει, δεν είσαι σε φάση να το ζήσεις την παρούσα στιγμή. Κι αυτό οφείλεις να το διαγνώσεις έγκαιρα, προτού βάλεις έναν ακόμη άνθρωπο στο χαοτικό κυκεώνα του μυαλού σου, που αυτή την περίοδο μόνο να έχει απαντήσεις και να κατασταλάξει δεν μπορεί.

Μην κουράζεις τους ανθρώπους γύρω σου, λοιπόν, που ξέρουν λεπτομερώς τι θέλουν, με σκέψεις, λόγια και πράξεις που αμέσως μετά έχεις σκοπό -συνειδητά ή ασυναίσθητα- να πάρεις πίσω. Δεν είναι ούτε τίμιο αλλά ούτε καν αποδεκτό. Μην μπερδεύεις τον έρωτα με τον ενθουσιασμό, νοήμονες κι ώριμοι άνθρωποι είμαστε, ώστε να ξεχωρίζουμε πότε νιώθουμε, τι και για ποιον.

Mάθε να αποχωρείς με αξιοπρέπεια αλλά και με εξηγήσεις ποτισμένες ειλικρίνεια από οτιδήποτε δε σε γεμίζει πραγματικά, δε σου ταιριάζει, δε σου πάει ή τέλος πάντων δε σε απασχολεί ρεαλιστικά να υπάρχει στη ζωή σου το δεδομένο χρονικό διάστημα. Μην αφήνεις κουβέντες στη μέση, λειψές, απορίες κι ερωτηματικά να πλανώνται, φέρσου ντόμπρα, όπως ακριβώς θα ήθελες να σου φερθούν. Σταμάτα να μιλάς για πυρκαγιές και θάλασσες αν δεν είσαι έτοιμος να αφεθείς, να καείς ή να πνιγείς, αντίστοιχα, στη δίνη του συναισθήματος.

Κι όχι επειδή είναι καλοκαίρι κι επικρατεί μια χαλαρότητα, μια ανέμελη διάθεση και μια τάση για υπερβολή στο βωμό του «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα» ή «δε φταίω εγώ, δε φταις εσύ, μπορεί να φταίει το νησί», να νομίζεις ότι επιτρέπεται να παίζεις με τις καρδιές των άλλων και πολύ χειρότερα, με το μυαλό τους. Στην περίπτωση αυτή, το φλαμίνγκο σου και σ’ άλλη παραλία.