Και φαντάσου να βρεις κάποιον που θα φοβάται μήπως σε χάσει

Kι εκεί που λες πως τα έχεις δει όλα, όταν ξεστομίζεις μετά μανίας εκείνες τις βαρύγδουπες δηλώσεις «όλα τα γουρούνια την ίδια φάτσα έχουν» κι «όλες ίδιες είναι μάγκα μου, μην το ψάχνεις» αντίστοιχα, εκεί που έχεις απογοητευτεί απ’ την έκβαση των τελευταίων γνωριμιών, μπορεί και σχέσεών σου, που ούτε λίγο ούτε πολύ κατέληξαν απανωτά στον κουβά, βρίσκεται κάποιος και κάνει την έκπληξη.

Έτσι ξαφνικά, λοιπόν, γίνεται η ανατροπή. Συναντάς έναν άνθρωπο που έχει έρθει να σου ταράξει τα νερά και ν’ αλλάξει όσα ως τώρα θεωρούσες μάλλον δεδομένα. Εκείνον που θα δώσει αξία σ’ όσα μέχρι πρότινος μπορεί μέχρι και ν’ αγνοούσες, κάποιον που θα σε κάνει να νιώθεις υπέρμετρα περήφανος δίπλα του, ένα άτομο που θα σε ωθήσει εντελώς αβίαστα και συνάμα με ταχύτητα φωτός ν’ αναθεωρήσεις πλήρως την κοσμοθεωρία σου για τους ανθρώπους, τις σχέσεις και τα συναισθήματα.

Ένα πλάσμα, που όχι μόνο θα νιώσετε αμοιβαία δυνατά ο ένας για τον άλλον, αλλά παράλληλα θα σε κάνει κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, κάθε ώρα να βεβαιώνεσαι για την επιλογή σου να προχωρήσεις μαζί του, ν’ ανοίξεις τους ορίζοντές σου, να ταξιδέψεις τη φαντασία σου για χάρη του και να τολμήσεις τα πιο τρελά σου όνειρα, θέλω και σχέδια. Σοκ, έτσι;

Σκέψου, δηλαδή, να γνωρίσεις έναν άνθρωπο που θα ομορφαίνεις την καθημερινότητά του απλά και μόνο με το χαμόγελό σου, θα λατρεύει να κοιτά τα μάτια σου και να τα διαβάζει σε κλάσματα του δευτερολέπτου, θ’ αγαπά την κάθε σου ατέλεια, αναστρέφοντάς τη σε προτέρημα στο δικό του μυαλό και που θα τρέμει, στην κυριολεξία, στην ιδέα του να σε χάσει απ’ τη ζωή του. Αποκλείεται να συμβεί;

Άντε καλέ. Έχεις τρελαθεί εντελώς; Αυτά συμβαίνουν μόνο στα παραμύθια και στις ταινίες. Όχι, φίλε μου. Μη γειώνεις και μην απορρίπτεις καθετί που σε ξενίζει, σε αγχώνει, σε προβληματίζει ή σε τρομάζει απλώς επειδή σου φαίνεται ανοίκειο ή παράξενο, προτού το δοκιμάσεις και κυρίως προτού το πιστέψεις ότι μπορεί να συμβεί κι εσύ ο ίδιος.

Δύσκολος καιρός τόσο για πρίγκιπες, όσο και για πριγκίπισσες, το αναγνωρίζω. Μόνο που ξεχνάς πως δεν αναζητούμε ή τουλάχιστον δε θα ‘πρεπε ν’ αναζητούμε το τέλειο. Αναζητούμε τον άνθρωπο εκείνο που εμείς θα αισθανόμαστε τέλεια στο πλάι του κι αντιστρόφως, κι αυτό έχει μεγάλη διαφορά, ξέρεις.

Κανείς δεν είπε ότι ο άνθρωπος αυτός θα σου χτυπήσει το κουδούνι της πόρτας αύριο το πρωί, αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει κάπου εκεί έξω. Επίσης, ουδείς διατείνεται ότι θα το αντιληφθείς με τη μία πως το άτομο που γνώρισες κι αμφιταλαντεύεσαι αν έχετε μέλλον μαζί, είναι όντως το άλλο σου μισό.

Το σίγουρο είναι όμως ότι δε θα το μάθεις ποτέ, αν απλώς ισοπεδώνεις ή διώχνεις μακριά καθετί νέο, που προσπαθεί να βρει χώρο και τρόπο για να ξεκλειδώσει την καρδιά σου. Μπορεί και να την πληγώσει, δε λέω, ακόμη κι αυτό, όμως, μόνο εκ των υστέρων μπορεί να τεκμηριωθεί με ακρίβεια, όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς εικασίες και στη σφαίρα της φαντασίας μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

Να δείχνεις πίστη στο ένστικτό σου, λοιπόν. Να το ακούς, να το αφήνεις να σε καθοδηγεί, να σου υποδεικνύει, να σε νουθετεί. Πίστη είπα, όχι τυφλή εμπιστοσύνη για να μην παρεξηγούμαστε. Κυρίως, όμως, να δείχνεις πίστη στην ίδια τη ζωή. Διότι κάθε φορά που εμείς κάνουμε σχέδια μετά βεβαιότητας, η ζωή γελάει. Έχει, βλέπεις, το δικό της πλάνο δράσης κι αφύπνισης. Και κάθε, μα κάθε φορά, που απογοητεύεσαι, ξενερώνεις, πέφτεις ψυχολογικά, σηκώνεις τείχη κι απλώνεις παρωπίδες, βρίσκει μαγικά τον τρόπο και σε ξαναβάζει δυναμικά στο παιχνίδι.

Είναι η σειρά σου τώρα να τραβήξεις φύλλο. Κι αν είναι μπαλαντέρ;