Ποτέ δεν είναι αργά για μια συγγνώμη

Όλοι κάνουμε λάθη. Αποτελεί ίδιον του ανθρώπου βλέπεις. Της ανθρώπινης υπόστασης και φύσης μας, επιβεβαίωση της καθημερινής εργασίας, σκέψης και δράσης μας, η περίτρανη απόδειξη ότι μόνο όποιος προσπαθεί κάνει λάθη.

Και ποιος δεν έχει κάνει σφάλματα. Μικρά, μεγάλα, σημαντικά, ασήμαντα, ουσιώδη ή αστεία, σε κάθε περίπτωση, λάθη. Μεγάλη υπόθεση, όμως, να είμαστε σε θέση να τ’ αναγνωρίζουμε και να απολογούμαστε γι’ αυτά. Αυτό σαν διαδικασία, αυτόματα δηλώνει δύναμη ψυχής, πλήρη συνειδητοποίηση, ακεραιότητα χαρακτήρα, αλλά βέβαια κι άπλετο σεβασμό στον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας.

Η συγγνώμη, δυστυχώς, κατατάσσεται μέσα στις πιο σπάνιες λέξεις που θα ξεστομίσουμε στη ζωή μας παρά το πλουσιότατο κατά τ’ άλλα λεξιλόγιό μας. Συγκαταλέγεται, μάλλον, στην κατηγορία φράσεων τύπου «Σ’ αγαπώ», προξενεί φόβο και κρύο ιδρώτα στην ιδέα και μόνο, προφέρεται εξαιρετικά δύσκολα, έχει όμως ασύλληπτη δύναμη.

Έφταιξες κάπου λοιπόν. Δεν είναι ντροπή να ζητήσεις συγγνώμη, αντιθέτως, ωριμότητα κι επίγνωση είναι. Ζήτα συγγνώμη από τη μαμά σου που άθελά σου μίλησες απότομα, νευρίασες, είπες μια κουβέντα παραπάνω κι έφυγες  απ’ το σπίτι χτυπώντας την πόρτα. Ζήτα, επίσης, συγγνώμη απ’ τον αδερφό σου που λέρωσες το αγαπημένο του μακό, που έσπασες την κούπα του καφέ του, που γρατζούνισες λίγο το φτερό του αυτοκινήτου του, όταν στο ‘δωσε προχτές για μια βόλτα με τις φίλες σου. Ζήτησε, ακόμα, συγγνώμη απ’ το φίλο σου που τον έστησες ώρες ατέλειωτες στο αυτοκίνητο, γιατί χαζολογούσες με την καινούρια σου γκόμενα ή απ’ τη φίλη σου που σε περίμενε να βγείτε όλο το απόγευμα κι εσύ την κρέμασες για τα μάτια του αγοριού απέναντι.

Ζήτησε συγγνώμη απ’ το σύντροφό σου που γκρίνιαζες όλο το πρωί, που του έσπασες τα νεύρα άνευ συγκεκριμένου λόγου και το ξέρεις, που κράτησες άσκοπα μούτρα και τσακωθήκατε απ’ το πουθενά. Αντιστοίχως, ζήτησε συγγνώμη απ’ την κοπέλα σου, που την έγραψες για να πας γήπεδο ή που βγήκες με τους κολλητούς σου για μπίρες ενώ έχεις να τη δεις σχεδόν μια βδομάδα. Τέλος, ζήτα συγγνώμη από το αφεντικό σου που καθυστέρησες να φτάσεις στη δουλειά και που δεν ενημέρωσες ότι θα αργούσες ή απ’ το συνάδελφό σου που παρεξηγηθήκατε πάνω στην ένταση, το άγχος και το φόρτο εργασίας.

Και βέβαια αυτά είναι μερικά απ’ τα απλά, καθημερινά θέματα που ανακύπτουν στις ζωές και τις συναναστροφές όλων μας και για τα οποία -θεωρητικά πάντα-  το πλέον εύκολο είναι ν’ αντιληφθείς το σφάλμα σου, να το εμπεδώσεις και να το διορθώσεις, ζητώντας συγγνώμη. Υπάρχουν πολλές φορές, όμως, και λάθη που φαντάζουν σχεδόν ανυπέρβλητα, χωρίς επιστροφή. Απ’ αυτά που παγώνει ο χρόνος, που ούτε ψήγμα ελπίδας δεν αχνοφαίνεται στον ορίζοντα, απ’ αυτά που μπορεί να μας στοιχίσουν σχέσεις ολόκληρες -οικογενειακές, φιλικές, ερωτικές. Στ’ αλήθεια υπάρχουν τέτοια αξεπέραστα λάθη; Όντως;

Μήπως απλώς εμείς φοβόμαστε να δούμε κατάματα την αλήθεια και στην πραγματικότητα δεν παραδεχόμαστε πρώτα απ’ όλα στον εαυτό μας το σφάλμα μας; Μήπως τρέμουμε με την αντίδραση της αντίπερα όχθης στο άκουσμα της απολογίας μας; ‘H μήπως εκτιμούμε αυθαίρετα κι εκ των προτέρων ότι δεν υπάρχει λύση, επεξήγηση κι αιτιολόγηση άρα και το σφάλμα αποκλείεται να παραγραφεί; Μήπως, τελικά, όλα τ’ άλλα είναι υπεκφυγές κι απλώς αρνούμαστε να ρίξουμε τα μούτρα μας και να ζητήσουμε συγγνώμη;

Κλείσε τα μάτια, πάρε μια βαθιά ανάσα και κάνε αυτό που πρέπει. Αν ευθύνεσαι για κάτι, ο μόνος τρόπος να διορθωθεί σωστά είναι να παραδεχθείς το λάθος σου και να ζητήσεις συγγνώμη. Προφανώς και μια συγνώμη -σαν λέξη- δε λέει τίποτα από μόνη της, αν κι οι πράξεις σου, εν συνεχεία, δεν είναι απολύτως ακόλουθες. Ωστόσο, δεν παύει να έχει τεράστια δύναμη σαν κουβέντα, να λειτουργεί σαν λύτρωση και να μπορεί να τα ανατρέψει όλα. Αξίζει να προσπαθήσεις. Πρώτα απ’ όλα για να τα έχεις εσύ καλά με τον εαυτό σου.

Αντίστροφα, το ίδιο θα πρέπει να συμβεί, αν καλεστείς να δεχτείς το λάθος κάποιου και να τον συγχωρήσεις. Σέβομαι τον άνθρωπο που μπήκε στη διαδικασία να μου ζητήσει συγγνώμη, εκτιμώ την κίνησή του αυτή ότι κατανόησε το μερίδιο ευθύνης του, αντιλαμβάνομαι ότι μετάνιωσε, γιατί η -όποιας μορφής- σχέση μεταξύ μας είναι ολοφάνερα πολύ πιο σπουδαία απ’ τον οποιοδήποτε θυμό, εκνευρισμό, εγωισμό ή παραλογισμό της στιγμής. Μία συγγνώμη μπορεί ν’ αλλάξει τα πάντα.

Και να το θυμόμαστε, οι ευκαιρίες είναι για τους ανθρώπους.