Σαν να μπαίνει η άνοιξη

Στην ερώτηση «ποια είναι η αγαπημένη σου εποχή» οι απαντήσεις ποικίλλουν. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι λατρεύουν τον χειμώνα. Δεν έχουν κι άδικο. Κρύο καιρός για δύο, άφθονο χουζούρεμα και παραπάνω χρόνος κάτω απ’ το πάπλωμα, χουχουλιάρικες κουβέρτες, πολλαπλάσιες αγκαλιές, ξεχειλωμένα, μακριά πουλόβερ, είναι μόνο ορισμένα απ’ τα όμορφα στιγμιότυπα του χειμώνα. Επιπλέον, μουντός καιρός που πάει με όλα, εκδρομές στο βουνό, βροχούλα ρομαντική, συννεφιές που ξεκουράζουν τα μάτια μας απ’ τον ήλιο, αν πέσει δε και λίγο χιόνι; Ξαναγινόμαστε όλοι παιδιά.

Η αντίπερα όχθη δηλώνει σθεναρά υπέρμαχος του καλοκαιριού. Ήλιος, ζέστη, θάλασσα, παραλίες, λαχταριστά παγωτά, μυρωδιές αντηλιακού, δροσερά κοκτέιλ, παγωμένες μπίρες κι όλα τα συναφή. Εντάξει, ν’ αντισταθείς δεν μπορείς για να λέμε και του στραβού το δίκιο. Το καλοκαίρι, ακόμη και τις Δευτέρες για δουλειά, ξυπνάς με άλλη όρεξη.  Πόσο μάλλον για βόλτες, ταξίδια, διακοπές. Απλώς αναγεννιέσαι.

Όποια εποχή όμως κι αν είναι η αγαπημένη σου, υπάρχει κάποια που όλοι συμφωνούν ότι ξεχωρίζει. Κι αυτή είναι η άνοιξη. Μας πιάνει κάτι, ρε παιδί μου. Θες που αλλάζει η ώρα και μεγαλώνει η μέρα, θες που έχει τις ιδανικές θερμοκρασίες, θες που είναι όλα ανθισμένα τριγύρω, θες που ακολουθεί μετά από ένα βαρύ χειμώνα και προηγείται ενός καυτού καλοκαιριού, σε κάθε περίπτωση κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι μικροί και μεγάλοι αγαπούν την άνοιξη και ξετρελαίνονται με τον ερχομό της.

Απ’ την άλλη πλευρά, την άνοιξη ερωτεύεσαι πιο εύκολα, ξαφνικά κι αβίαστα. Για κάποιο λόγο, οι μεγαλύτεροι έρωτες, στατιστικά, γεννιούνται την ανοιξιάτικη περίοδο. Τα λουλούδια μοσχοβολούν, οι χρωματιστές πεταλούδες κάνουν την εμφάνισή τους και κάπου εκεί ξεφυτρώνουν ως δια μαγείας σπιθοβόλες ματιές, φλερτ, συναισθήματα κι όνειρα. Καφές δίπλα στη θάλασσα, ποτάκια πλάι στο κύμα, οι πρώτες εκδρομές χωρίς ομπρέλα στη βαλίτσα, περπάτημα στη λιακάδα, φωτογραφίες σε ολάνθιστα τοπία, μάλλον είναι αρκετά για να δεις τη ζωή με άλλο μάτι.

Έχει μια γλύκα αλλιώτικη η άνοιξη. Ποιητική, ποιοτική, ερωτική, εφάμιλλη σπάνιου, θεσπέσιου ζαχαρωτού. Χαίρεσαι την κάθε στιγμή της. Στο σπίτι, στον κήπο, στην εξοχή, στο γραφείο, στο αυτοκίνητο, βρίσκει τρόπο να κάνει παραπάνω από αισθητή την παρουσία της. Έχει μια μοναδικότητα να σου αλλάζει διάθεση στο δευτερόλεπτο, να σε κάνει να χαμογελάς ακόμη και με τα πιο ασήμαντα, εκείνα που τις άλλες εποχές απλώς φαντάζουν αδιάφορα. Εντάξει, καμιά αλλεργία λόγω εποχής μπορεί και να σου προκύψει, αλλά μέχρι εκεί. Άλλο αρνητικό δύσκολα θα βρεις.

Το βλέμμα σου ανοίγεται ψηλά στον ουρανό, αντικρίζεις την πρώτη ηλιαχτίδα και χαμογελάς άνευ συγκεκριμένου λόγου. Δεν μπορεί να μη σου έχει συμβεί. Κάθεσαι στο μπαλκόνι σου και απολαμβάνεις τη θέα, ακούς μουσική κι ο νους σου ταξιδεύει, κανονίζεις, σχεδιάζεις, προγραμματίζεις τα μελλοντικά σου πλάνα με έναν τρόπο διαφορετικό, σχεδόν μεθοδικό, μακροπρόθεσμο, άκρως συντονισμένο.

Η άνοιξη σε προδιαθέτει να ονειρευτείς, να ξεφύγεις απ’ τα τετριμμένα ή έστω να τα κάνεις να ξεχωρίζουν, ν’ αλλάξεις ρότα, ν’ αποκτήσεις ευχάριστη διάθεση, να προετοιμαστείς για τα καλύτερα που έρχονται. Είναι το πιο απαλό χτύπημα του ξυπνητηριού σου ώστε να μην το πετάξεις στο απέναντι κομοδίνο μόλις τ’ ακούσεις, είναι το μήνυμα που σε προσκαλεί για μια μονοήμερη εκδρομή σε παραθαλάσσια τοποθεσία, είναι το ραντεβού για ούζο στο ταβερνάκι που λατρεύεις, είναι το τηλεφώνημα για τάβλι, τσιγάρο και κουβέντα στην καφετέρια της πλατείας με τους κολλητούς, είναι οι παρεΐστικες εξορμήσεις με φόντο καταπράσινα δάση ή αμμουδερές ακτές, είναι τα κόκκινα τριαντάφυλλα στο χαλάκι της εξώπορτας, έτσι χωρίς λόγο.

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα σε ρωτήσουν ποια είναι η αγαπημένη σου εποχή σκέψου διπλά πριν απαντήσεις. Ή τουλάχιστον μη δώσεις μια απ’ τις δύο πλέον δημοφιλείς και προφανείς απαντήσεις. Γιατί η άνοιξη διαφέρει, συνδυάζει, μαγεύει κι εντυπωσιάζει με την υφέρπουσα τέχνη της. Διότι περί τέχνης πρόκειται.

Όλα αυτά είναι η άνοιξη. Έρωτας με μια λέξη.