Το σαββατοκύριακο διαρκεί όσο ένα πετάρισμα των ματιών μας

Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Πετάρισμα ματιών και ξανά Δευτέρα. Κάπως έτσι, κυλούν οι εβδομάδες όλων μας. Mεγάλη ειρωνεία ε; Ανυπομονείς όλη την εβδομάδα, μετράς τα λεπτά, τις ώρες, τις μέρες και πριν καν προλάβεις να το καταλάβεις, ξημερώνει πάλι Δευτέρα. Πραγματικά, θα ορκιζόμουν ότι μόλις πριν λίγο ήταν Παρασκευή!

Μα πώς είναι δυνατόν να περνά με ταχύτητα φωτός; Είναι δύο ολόκληρες μέρες, κι αν σκεφτούμε και την Παρασκευή απ’ το απόγευμα κι έπειτα που μπαίνεις σε weekend mood, δυόμιση μπορώ να σου πω.

Λογική εξήγηση δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε. Συναισθηματική πάλι, ναι, και με πολλαπλές προεκτάσεις. Δεν είναι τυχαίο που, ακόμη και το πιο βροχερό, μουντό, παγωμένο σαββατοκύριακο, εμείς θα το λατρέψουμε. Για σκέψου μια αντίστοιχη Τετάρτη έτσι και κάνε την αντιπαραβολή στα γρήγορα.

To κακό είναι ότι προγραμματίζεις και δρομολογείς τα πάντα, κάθε φορά, για το ερχόμενο σαββατοκύριακο. Να κάνεις τα πάντα και να δεις τους πάντες. Να βοηθήσεις λίγο τη μαμά με τις δουλειές του σπιτιού, να πεταχτείς για μερικά ψώνια, ν’ αφήσεις τ’ αμάξι για πλύσιμο και να μην ξεχάσεις να πας ν’ αλλάξεις εκείνη τη ρημάδα την μπλούζα που σου έχουν κάνει δώρο και το αναβάλεις πάνω από δεκαπέντε μέρες.

Να περάσεις φυσικά κι απ’ τη γιαγιά που σου μαγείρεψε το αγαπημένο σου φαγητό και που είτε θα της κάνεις παρέα για να φάτε μαζί είτε θα παίξει το σενάριο τάπερ. Ο μεσημεριανός ύπνος του σαββατοκύριακου είναι κάτι σαν ιεροτελεστία, προκειμένου να είσαι ξεκούραστος, γι’ αυτό που κατεξοχήν κάνουμε σχέδια απ’ τις αρχές κιόλας κάθε εβδομάδας, το σαββατόβραδο. Απ’ το απόγευμα ξεκινάς να παρτάρεις με παρεΐστικα καφεδάκια, από εκείνα που διαρκούν πέντε ώρες τουλάχιστον και που φυσικά εξελίσσονται σε ποτά και σφηνάκια όσο η νύχτα προχωρά.

Η Κυριακή, συνήθως, είναι από νωρίς αφιερωμένη στο σύντροφο και την οικογένειά σου. Χαλαρά, από το πρωί, ενδείκνυται για εκδρομούλα, μεζεδάκια το μεσημέρι και το απόγευμα χαζολόγημα στο διαδίκτυο πίνοντας ζεστή σοκολάτα. Πιο αργά, ταινίες με τους γονείς στον καναπέ του σαλονιού, παραγγέλνοντας delivery και κάνοντας ανασκόπηση του διημέρου, όπου όλοι καταλήγετε με παράπονο σε κοινό συμπέρασμα, πόσο γρήγορα, δηλαδή, πέρασε κι αυτό το σαββατοκύριακο.

Όλα πρέπει να τα στριμώξουμε σε δυο μέρες μόνο λοιπόν. «Δε θέλω να πάω σχολείο», τα χρόνια πέρασαν και το σύνθημα μετεξελίχθηκε στο «δε θέλω να πάω γραφείο» ή κάτι παραπλήσιο τελοσπάντων. Είναι όντως τόσο μικρό τελικά το σαββατοκύριακο; Διότι έχω την εντύπωση πως και μία μέρα να μεσολαβούσε ακόμη μεταξύ Κυριακής και Δευτέρας, πάλι δε θα μας έφτανε.

Ο χρόνος σχεδόν μας προσπερνά, μέρες, μήνες, χρόνια, εποχές κι εσύ έχεις την εντύπωση ότι μόλις ανοιγόκλεισες τα βλέφαρά σου. Περιμένουμε τα σαββατοκύριακα σαν τρελοί, τις αργίες, τις γιορτές, τις διακοπές και μόλις φτάσουν, δεν το χωράει ο νους μας πόσο γρήγορα κυλούν. Βέβαια, υπάρχει η κοινώς αποδεκτή πεποίθηση πως  όταν ο χρόνος περνά γρήγορα, σημαίνει ότι περνάς όμορφα κι απλώς χάνεις την αίσθησή του. Από την άλλη, είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της ανθρώπινης φύσης ότι πάντα θέλουμε κάτι να έχουμε να περιμένουμε. Να ανυπομονούμε γι’ αυτό, να κάνουμε όνειρα, σχέδια και πλάνα.

Κάπου εκεί όμως, πιθανόν, πολλές φορές χάνουμε τη μαγεία της στιγμής και την αξία του τώρα. Ποτέ ο χρόνος δε θα είναι αρκετός, ιδιαίτερα όσο μεγαλώνουμε που οι υποχρεώσεις πληθαίνουν κι ο ελεύθερος χρόνος συμπιέζεται αισθητά. Εντάξει, η Δευτέρα ότι κι αν γίνει, ούτε καν συμπαθητική δε θα την χαρακτηρίσουμε ποτέ. Κι αντιστοίχως βέβαια, το σαββατοκύριακο θα εξακολουθούμε να το αναζητούμε πολύ πριν τα μέσα της εβδομάδας και θα προσπαθούμε να χωρέσουμε όσες περισσότερες δραστηριότητες μπορούμε στη διάρκειά του.

Το σημαντικό είναι να μην ξεχνάμε ότι τα σαββατοκύριακα είναι η ανταμοιβή μας απ’ την εβδομάδα που φεύγει, ο χρόνος που μας διατίθεται να περάσουμε καλά, να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν, με ανθρώπους που μας γεμίζουν. Όσο περισσότερο γευτείς το διήμερο αυτό, τόσο καλύτερα φορτισμένες θα είναι οι μπαταρίες σου προκειμένου ν’ ανταπεξέλθεις στην εβδομάδα που έρχεται.

Το σαββατοκύριακο σου ανήκει. Ξύπνα ό,τι ώρα θες, χουζούρεψε όσο θες, ξεκουράσου, βρες χρόνο για τον εαυτό σου. Βγες απ’ το σπίτι, δες τους ανθρώπους που αγαπάς, κάνε μια μεγάλη βόλτα στη φύση, άφησε για λίγο τις έγνοιες της καθημερινότητας κι εκμεταλλεύσου μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Ξέχνα τα ρολόγια, τις εντάσεις, τις υποχρεώσεις και κάνε πράγματα που δεν έχεις την ευκαιρία να κάνεις όλη την υπόλοιπη εβδομάδα. Σινεμά, θέατρο, ταινίες, αποδράσεις με φίλους, παρασπονδίες στο φαγητό, ένα διήμερο happy hour.

Αποτοξινώσου απ’ ό,τι σε κούρασε, σε περιόρισε, σε καταπίεσε, σε έφθειρε το πενθήμερο που προηγήθηκε, δώσε νόημα και περιεχόμενο στις δύο μέρες που έχεις μπροστά σου και την Κυριακή το βράδυ θα νιώθεις ξαλαφρωμένος κι αναζωογονημένος, σαν να έχεις ανακαλύψει έναν καινούριο εαυτό!

Μεγαλώσαμε γενιές και γενιές, με εκείνα τα μικρά, μπλε πλασματάκια που όπου βρεθούν κι όπου σταθούν, χρόνια τώρα, εκθειάζουν το σαββατοκύριακο, μην αντέχοντας τις καθημερινές. Κάτι θα ξέρουν. Άλλωστε, αν η Δευτέρα ήταν τόσο ευχάριστη, γιατί δεν άκουσες ποτέ κανέναν να διατείνεται «από Σάββατο δίαιτα»;