Όλοι έχουμε δει να κυκλοφορούν στο δρόμο και να προβάλλονται στο ίντερνετ φωτογραφίες σκύλων που μοιάζουν με τα αφεντικά τους ή αφεντικά που μοιάζουν με τους σκύλους τους. Δεν θα κολλήσουμε στο ποιος πάει να μιμηθεί ποιον. Κάτι αντίστοιχο το βλέπουμε να συμβαίνει και με ζευγάρια που είναι χρόνια μαζί.
Με τον καιρό επέρχεται η απόλυτη ταύτιση και δεν μοιάζουν μόνο οι απόψεις τους, αλλά και το περιτύλιγμα. Ντύνονται στο ίδιο στιλ, κάνουν τις ίδιες κινήσεις, τους ίδιους μορφασμούς και λένε τις ίδιες ατάκες. Αλληλοσυμπληρώνονται σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσε να λέει ο ένας τα ουσιαστικά και ο άλλος τα ρήματα στις ίδιες προτάσεις για να μην κουράζονται. Το πιο εκνευριστικό είναι η χρήση του πληθυντικού αριθμού πάντα και παντού. Από τις πιο χαλαρές συζητήσεις με θέμα «είναι πιο ωραία τα γεμιστά με κιμά ή χωρίς;» η απάντηση του ενός από τους δύο –ασχέτως αν ο άλλος είναι παρών– είναι «εμείς τα τρώμε ορφανά». Ακόμα όμως και στις πιο σοβαρές συζητήσεις, ας πούμε για την πολιτική, ο πληθυντικός αριθμός έχει την τιμητική του. «Εμείς ψηφίσαμε λευκό» σου απαντάει και εσύ το κάνεις αμέσως εικόνα. Τους φαντάζεσαι σιαμαίους να μπαίνουν μαζί στο παραβάν να βάζουν το χαρτάκι στο φάκελο και μαζί να το ρίχνουν στην κάλπη.
Σε πληθυντικό αριθμό ανακοινώνονται και οι αποφάσεις «εμείς ξεκινήσαμε από εχθές δίαιτα – βέβαια ο Γιώργος χτες βράδυ μια πάστα την τσάκισε». Πίσω από αυτή την τρυφερή φράση κρύβεται ένας μικρός Χίτλερ. Διότι αυτή μόνη της τη Δευτέρα αποφάσισε ότι χρειάζονται και οι δυο δίαιτα και την επέβαλε με αυτόν τον πονηρό πληθυντικό αριθμό. Ο καημένος ο Γιώργος πάλι τρώει υποχρεωτικά τα άνοστα διαιτητικά φαγητά όσο βρίσκεται εντός σπιτιού και όταν μένει μόνος του τρώει κρυφά για να μη χαλάσει το δόγμα του «είμαστε ένα».
Άλλη μια έκφανση του «εμείς οι δυο είμαστε ένα και θα το φωνάζουμε μέχρι τελικής πτώσεως» είναι τα κοινά προφίλ στο facebook. Με ονόματα τύπου «Γιώργος Μαρία ίσον ΛοβφορΕβερ» που προκαλούν σύγχυση καθώς δεν ξέρεις με ποιον από τους δύο συνομιλείς on line κάθε φορά. Όταν δε υπάρχει στο status η καταπληκτική φράση «adiethetisa kai ponaoooo :(» απαντάς από κάτω ένα «βάστα γερά Γιώργο, τσίμπα δυο μεσουλίντ και να πάρεις σερβιέτες με φτερά, πονάν ορέ τα παλικάρια;» και τρως ένα block και ησυχάζεις.
Μη βιαστείς να με παρεξηγήσεις. Δεν υποστηρίζω πως το να ταυτίζονται οι απόψεις ενός ζευγαριού είναι κακό. Και το να αρχίσουν να μοιάζουν σε πολλά πράγματα καθώς περνάνε μαζί τον περισσότερο χρόνο τους και φυσιολογικό είναι και πολύ τρυφερό. Η λέξη κλειδί είναι και εδώ το μέτρο. Ο καθένας έχει τη δική του μοναδική προσωπικότητα και συναποφασίζουν πως θα συμπορευθούν από εδώ και πέρα. Οι σύνθετες αυτές λέξεις με την πρόθεση «συν» υποδηλώνουν την επιλογή για μια κοινή απόφαση και όχι μια υποχρεωτική κοινή πορεία, λες κι είναι σιαμαία.
Είναι καταπληκτικό να ανοίγεις τη ντουλάπα σου και κάποιες μέρες να δανείζεσαι κάτι από τα ρούχα του άλλου για να το εντάξεις στο δικό σου ξεχωριστό στυλ. Οι πινελιές αυτές έχουν γίνει πλέον και μόδα όπως τα boyfriend τζιν για τις γυναίκες.
Αν όμως μοιραζόμαστε διαρκώς την ίδια γκαρνταρόμπα, πολύ φοβάμαι πως ο ένας από τους δύο σύντομα θα συνειδητοποιήσει πως τα ρούχα αυτά τον στενεύουν.
Συντάκτης: Ράινα Μελισσηνού
