«Να είχαμε μιαν άνοιξη. Μη γελάς. Με πράγματα που δεν υπάρχουν μη γελάς. Ας λένε τα πουλιά κι οι μυρωδιές στα πλάγια πως είναι Απρίλης. Το λένε τα πουλιά κι οι έρωτες των άλλων.» Κική Δημουλά
Πάμε μια εκδρομή, να υποδεχτούμε μαζί την άνοιξη. Να διαπιστώσουμε ιδίοις όμμασι αν όντως άνθισαν οι αμυγδαλιές. Δεν γίνεται να το μαθαίνουμε κάθε φορά από μερικά ποστ στο facebook. Θέλω να νιώσω στα ακροδάχτυλά μου την υφή του άνθους, να μυρίσω το άρωμά του. Να διαλέξω το πιο όμορφο και να το κόψω για να το πάρουμε μαζί μας. Μπορεί κόβοντάς το να γδάρω το δάχτυλό μου, αλλά δεν πειράζει, θα μου το κάνεις «μα» και θα περάσει.
Μη μπεις στο internet να βρεις το πιο σούπερ ντούπερ ξενοδοχείο με τζακούζι, σπα και άλλα τέτοια facilities που γεμίζουν το χρόνο μας με μια ψευδαίσθηση πολυτέλειας. Θέλω τις άδειες ώρες μου να τις γεμίσεις μόνο εσύ. Εσύ είσαι η δική μου μικρή πολυτέλεια και σε δικαιούμαι. Δεν χρειάζεται να μου κάνει κάποιος ξένος μασάζ. Θέλω μόνο τα δικά σου χέρια πάνω στο κορμί μου. Μόνο αυτά μπορούν και να με χαλαρώσουν και να με τσιτώσουν. Μόνο αυτά επιτρέπω να με ελέγχουν.
Μη διανοηθείς να έχει το ξενοδοχείο μας wifi, ούτε καν τηλεόραση. Δεν έχω την ανάγκη να κάνω check in στο βουνό και να με ρωτάνε οι κοινοί μας φίλοι αν είναι ωραία. Μου αρκεί να ξέρουμε εγώ και εσύ πού πάμε και γιατί.
Ας μην ανεβάσουμε φωτογραφίες της κάθε δροσοσταλίδας στο instagram. Δεν είμαστε εξάλλου φωτογράφοι, ούτε και θέλαμε ποτέ να γίνουμε – άλλα όνειρα είχαμε.
Θα προτιμούσα να μη βάλεις μουσική στο αυτοκίνητο. Θέλω να τραγουδάμε τα αγαπημένα μας τραγούδια όπως τα θυμόμαστε. Να γελάμε με τις παραφωνίες, να μη θυμόμαστε τους στίχους, να λες ό,τι σου κατέβει και να καταλήγουμε σε λα-λα-λα! Να τσακωνόμαστε για το ποια ήταν η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού και να μη το googlαρει κανείς για να δούμε ποιος έχει δίκιο. Δεν θέλω να κερδίσω, ούτε να χάσω, θέλω να παίξουμε σαν να μην έχει σημασία το αποτέλεσμα.
Ας μη προγραμματίσουμε τον πλοηγό στο GPS να μας πάει στο ξενοδοχείο. Ας αφήσουμε τους δορυφόρους να ξεκουραστούν. Ας χαθούμε, έστω και για λίγο. Θα φοβηθούμε πως δεν ξέρουμε πού πάμε. Ότι μπορεί να πηγαίνουμε εντελώς αντίθετα. Ίσως και να χρειαστεί να γυρίσουμε πίσω και να το πάρουμε ξανά από την αρχή. Μπορεί και να πρέπει να αλλάξουμε ρότα, αλλά άσε να το καταλάβουμε μόνοι μας. Δεν έχουμε ανάγκη να μας καθορίζει κανείς το επόμενό μας βήμα.
Μπορείς και να ανοίγεις το τζάμι να ρωτάς ντόπιους αν πάμε καλά. Εκείνοι μπορεί και να μας πουν την αλήθεια. Μετά θα σχολιάζουμε το βλέμμα τους και ίσως και να γελάσουμε με τον τρόπο που μιλάνε. Αν είμαστε τυχεροί είναι πιθανό ένας από αυτούς να μας καλέσει στην αυλή του να μας τρατάρει έναν καφέ ή ένα τσίπουρο. Θα πει και στην κυρά του να βγάλει και λίγο τυρί. Θα είναι ωραία να βλέπω στο βλέμμα σου τι σκέφτεσαι για αυτούς. Να δω αν θα ‘θελες να δεις και εμάς κάποτε έτσι.
Υπάρχει και η πιθανότητα να μας προτείνουν να μείνουμε εκεί για λίγο. Θα θέλουν παρέα και εκείνοι. Και εμείς έχουμε τόση ανάγκη από κάτι αυθεντικό. Βαρέθηκα να συνομιλούμε με σχόλια και likes με ένα μάτσο κοινούς αγνώστους. Τώρα θα λέμε ολοκληρωμένες προτάσεις με υποκείμενο, ρήμα, αντικείμενο. Λέξεις που θα κρύβουν συναίσθημα και όχι εύκολες συντομογραφίες lol και omg.
Θέλω να ξυπνήσουμε νωρίς από το φως του ήλιου και από τις λαλιές του κόκορα. Να μην έχουμε ρολόγια, ξυπνητήρια, υπενθυμίσεις, deadlines. Να ταΐσουν οι άντρες τα ζωντανά και οι γυναίκες να μαζέψουν χόρτα και να ανοίξουν φύλλο να φτιάξουν πίτα. Να με κοιτάς από το παράθυρο, να γελάς όταν δεν τα καταφέρνω.
Μετά θα πάμε οι δυο μας βόλτα στο βουνό, αφήνοντας πίσω μας τα κινητά τηλέφωνα και όλες τις δικλείδες ασφαλείας. Μη φοβάσαι. Δε σχεδιάζω να σε σπρώξω στο γκρεμό και να γυρίσω μόνη μου. Θέλω όμως να σου κρυφτώ πίσω από ένα δέντρο και να περιμένω να με αναζητήσεις. Με όλο σου το σώμα. Δεν θέλω να με ψάχνεις με κλήσεις, με messenger και με viber βάζοντάς μου εικονίδια έντρομα, λυπημένα, σκεφτικά. Θέλω το δικό σου πρόσωπο να πάρει επιτέλους μια έκφραση που θα δείχνει πραγματικά πώς νιώθεις. Βαρέθηκα να κρύβεσαι! Έχω ανάγκη να γεμίσεις τα πνευμόνια σου αέρα και να φωνάξεις το όνομά μου με όλη σου τη ψυχή. Επειδή φοβάσαι να με χάσεις και έχεις ανάγκη πραγματικά να ‘μαι δίπλα σου.
Ίσως τότε βρω λόγο κι εμφανιστώ.
Συντάκτης: Ράινα Μελισσηνού
