Άπειρες και πάλι οι συναυλίες του φετινού καλοκαιριού. Μας ταξιδεύουν, μας ξυπνούν συναισθήματα, αναμνήσεις, θέλω. Σε κάθε στίχο μπορεί να βρίσκουμε κομμάτια του εαυτού μας, όσα επιθυμούμε η ονειρευόμαστε. Όσα θα θέλαμε να πούμε σε κάποια ανεκπλήρωτη καψούρα ή, τελικά, στον ίδιο μας τον εαυτό. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι το ελληνικό ρεπερτόριο έχει μέσα του συναίσθημα και ταμπεραμέντο. Εκφράζει την κρυφή πλευρά μας, όσα δεν τολμάμε να ξεστομίσουμε, όσα από τη σφαίρα της φαντασίας μας μπορεί να γίνουν πραγματικότητα.
Με δυσκολία επιλογής, λοιπόν, σου έχουμε κάποια τραγούδια, ιδανικά για να βάλεις απόψε το ποτάκι σου στο σπίτι και να δώσεις πόνο.
«Θα ‘θελα να ήσουνα εδώ»
Έτσι μας λέει ο Αντώνης Βαρδής και γυρνάμε πίσω στο 1995. Ο ταλαντούχος τραγουδιστής που μας λείπει πολύ, μας λέει για το τσιγάρο που κρατά και σκέφτεται να ανάψει. Σήμερα θα το αντικαθιστούσαμε με iqos και θα μύριζε μέντα ο τόπος. Μας βγάζει ότι βασανίζεται, ότι έχει καψουρευτεί και μαραζώνει στους τέσσερις τοίχους.
Μουσική/Στίχοι: Βαρδής Αντώνης και Αλιβιζάτος Σαράντης
«Προτιμώ»
Άννα Βισση με ημερομηνία κυκλοφορίας το 2015. Μια ελληνική μπαλάντα σε στίχους και μουσική φυσικά του Νίκου Καρβέλα που μάρτυρα κι επιβεβαιώνει και την επαγγελματική (κι όχι μονο) χημεία ανάμεσά τους. Εδώ, η απόλυτη σταρ ξεκαθαρίζει στον έρωτά της, ότι δε συμβιβάζεται με ημίμετρα. Αν δε νιώθει το ίδιο έντονα, καλύτερα να κόψουν παρτίδες από το να το παίζουν Σουηδία. Και συμφωνούμε και το ακούμε όλα τα χρόνια στα ραδιόφωνά μας.
«Είναι που ακόμα σ’ αγαπώ»
Κυκλοφόρησε το 2022 από την Panik Platinum σε στίχους Αγγελικής Μακρυνιώτη και μουσική Ιορδάνη Παύλου. Ο ταλαντούχος και σέξι Κωνσταντίνος δεν μπορεί να ξεπεράσει την αγάπη του, του λείπει και ζει με τις κοινές τους αναμνήσεις. Όσοι πέρασαν πολλά μαζί και μπήκε ένα τέλος, μπορούν να μας νιώσουν αν υποφέρουν ακόμη.
«Πίσω»
Όλα τα τραγούδια που έχει πει ο Γιώργος Σαμπάνης είναι ένα και ένα και μιλάνε στην ψυχή μας, ενώ είναι και εξαιρετικός στιχουργός. Φυσικά κι εδώ οι στίχοι και η μουσική είναι σε συνεργασία με την αγαπημένη του Ελεάνα Βραχάλη. Ξεχωρίζουμε το συγκεκριμένο song στη στροφή που λέει «ακόμα ζω μηχανικά» και στο «η ψυχή μου μένει πίσω μα η ζωή προχώρησε», που δείχνει πολλές φορές πως για να επιβιώσεις, κάνεις πράγματα στον αυτόματο, χωρίς να νιώθεις, απλώς για να μη μείνεις στάσιμος στην απογοήτευση.
«Δυο ψέμματα»
«Αν καμιά φορά βρεθούμε η ανάσα θα κοπεί ούτε λέξη δε θα πούμε μα, θα τα ‘χουμ’ όλα πει» γράφει ο Βαρδής και μας σκοτώνει μέσα από τη φωνή του Αντώνη Ρέμου. Είναι δύσκολο κι άδικο άνθρωποι που έζησαν στιγμές και συναισθήματα να είναι πλέον δυο ξένοι. Στον απολογισμό της ζωής καταλαβαίνουμε ότι το να θυμάσαι κάποιον με αγάπη και καλοσύνη είναι καλύτερο από τον εγωισμό. Και πως αν έχετε αγαπηθεί πραγματικά σε ένα βλέμμα τα λέτε όλα.
«Θα ζητάς τη ζωή μας πίσω»
Και πάλι στίχοι της Αγγελικής Μακρυνιώτη από το άλμπουμ «Για 1000 λόγους». Πόσο ταλαντούχο αγόρι ο Νίκος Οικονομόπουλος και πόσο πολύ ταιριάζει στην καψούρα, είναι μάλλον μη μετρήσιμο. «Θα ζητάς τη ζωή μας πίσω μα δε θα ‘χω για σένα σταγόνα ζωής»: Εδώ γυρνάμε το παιχνίδι, έχουμε χωρίσει η έχουμε φάει απόρριψη αλλά ξέρουμε καλύτερα δε θα βρουν και το λέμε με δόση αυτοπεποίθησης κι αλαζονείας. Κι άντε γεια.
«Χωρίς εσένα δεν υπάρχω»
Σε μουσική και στίχους του Γιάννη Πάριου με τον γιο του κι επίσης αγαπημένο Χάρη Βαρθακούρη.
«Χωρίς εσένα δεν υπάρχω
Είμαι ένα τίποτα εγώ
Κι αν θέλεις σου το υπογράφω
Πως μια ζωή θα σ’ αγαπώ»
Ο απόλυτος ύμνος αγάπης από το Γιάννη Πάριο. Τραγουδάει στον τελευταίο του σταθμό κι εμείς το αφιερώνουμε σε εκείνη την αγάπη που έρχεται να μας ολοκληρώσει και να σβήσει όλα τα προηγούμενα. Εκεί που θα δοθούμε ολοκληρωτικά χωρίς δεύτερη σκέψη κι αναστολές.
Συντάκτης: Αλέξια Κ.
