Ίσως πιάνεις αρκετές φορές τον εαυτό σου να αγανακτεί και να παραπονιέται για όλα αυτά που βλέπει και διαπιστώνει o νους και η σκέψη, μα και για αλλά τόσα που ενστικτωδώς αντιλαμβάνεται. Πριν όμως βιαστείς να βγάλεις κάποιο πολύπλοκο συμπέρασμα ότι είσαι του γιατρού, απλώς σκέψου χωρίς να γελάσεις, μήπως είσαι genius! Διότι, υπάρχει σοβαρή περίπτωση η φύση να σε έχει προικίσει με εξαιρετική εξυπνάδα και διαύγεια. Ένα προτέρημα που όπως όλα τα αβαντάζ ενός ανθρώπου, μπορεί να γίνουν ευχή και κατάρα. Το θέμα είναι η οπτική από την οποία θα το δεις και πώς θα επιλέξεις να το αξιοποιήσεις.
«Το τραγικό είναι πως οι βλάκες είναι γεμάτοι αυτοπεποίθηση και οι ευφυείς γεμάτοι αμφιβολία» θα μας πει ο Βρετανός φιλόσοφος Ράσελ Μπέρτραντ και κάπως έτσι θα αναρωτηθούμε ξανά γιατί οι έξυπνοι άνθρωποι συναντούν τόσα εμπόδια για να ευτυχήσουν. Γιατί πλήθος ατόμων με υψηλά IQ ανά την ιστορία δε βρήκαν το πολυπόθητο κλειδί για τον δρόμο της χαράς και της ψυχικής γαλήνης. Είναι αυτοί που συχνά πυκνά εύχονται να ήταν χαζοί, κι όσο και να υποδύονται αυτόν τον ρόλο δεν μπορούν μέσα τους να τον κατακτήσουν. Ζουν μια μόνιμη εσωτερική πάλη για το αν όντως υπάρχει αυτή η ευφυΐα που τους διακρίνει, γιατί ποτέ δεν τους είναι αρκετή, αν γίνονται αποδεκτοί ή περιθωριοποιούνται από το υπόλοιπο σύνολο, αν η υψηλή νοημοσύνη τους πρέπει να θεωρείται χάρισμα ή εμπόδιο στη ζωή τους. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
1) Βαρέσαμε διάλυση από την πολύ ανάλυση
Τα άτομα με σκέψη ένα level πιο πάνω από το μέσο όρο είναι φυσικό επακόλουθο να αναλύουν τα πάντα και να τα βάζουν κάτω από το μικροσκόπιο. Η διαδικασία με τον καιρό αυτοματοποιείται ενώ είναι τόσο εθιστική που το κουβάρι ξετυλίγεται σε χρόνο ντε τε. Το ένα παραθυράκι ανοίγει μετά το άλλο, έτσι που τελικά οδηγεί σε συμφόρηση, στρες, άγχος και ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές. Το υπέρ του δέοντος κοφτερό μυαλό είναι μια μηχανή που σκέφτεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Παράγει ιδέες και σκέψεις χωρίς σταματημό. Οποιοδήποτε ερέθισμα, το πυροδοτεί. Φαντάσου δαιδαλώδεις συνάψεις των νευρώνων σε μια συνεχή διακλάδωση ώστε να μην τους ξεφύγει τίποτα. Να λάβουν υπόψη κάθε παράμετρο, κάθε πιθανό αίτιο για το αποτέλεσμα. Ένα πολύ έξυπνο μυαλό, λοιπόν, στύβει συνεχώς τη σκέψη μέχρι το τελικό burn out.
2) Πλήξη και βαρεμάρα
Ικανοποιούνται δύσκολα. Έχουν πολύ υψηλά στάνταρ από τους ίδιους αλλά και το περίγυρό τους. Η συνεχής απαίτηση από τον εαυτό τους για την τελειότητα τους πιέζει, τους πνίγει. Δεν τους αφήνει ελεύθερους. Παράλληλα οι άλλοι δεν τους γεμίζουν, δεν έχουν κάτι να τους πουν. Τους αφήνουν ένα κενό, τους δημιουργούν ανία, χωρίς κίνητρα που να τους εξιτάρουν. Κι όχι δε συμβαίνει από σνομπισμό. Είναι φυσική αντίδραση. Ο χρόνος τους είναι πολύτιμος και η φαιά ουσία τους ακόμη περισσότερο. Βαριούνται να ακούν και να επαναλαμβάνουν τα ίδια. Έτσι, φτιάχνουν έναν δικό τους μικρόκοσμο, βυθισμένοι στις σκέψεις τους και αφιερωμένοι στον εκάστοτε σκοπό τους.
3) Οξυμένη αντίληψη
Βλέπουν αυτά που δε βλέπεις κι ίσως δε θα δεις ποτέ. Διορατικές personas πέρα από τα κοινά για όλους δεδομένα έχουν μια προνοητικότητα και τους διέπει μια υπερπροστασία της ομοιόστασης. Σαν να προσπαθούν να διαβάσουν το μέλλον, να ρεγουλάρουν καταστάσεις και γεγονότα ή ίσως τελικά να τα φέρουν στα μέτρα τους. Κάτι τέτοιο βέβαια έχει πάντα τη ρεαλιστική απόκλιση, δεν είναι ποτέ αρκετό κι έρχεται σε κόντρα με τον ψυχαναγκασμό και την τελειομανία τους.
4) Υψηλό IQ δε σημαίνει και EQ
Είμαστε πλέον βέβαιοι ότι η εξυπνάδα έχει πολλές πτυχές. Πέρα λοιπόν από την κλασική μονάδα μέτρησης ευφυΐας μας και την αντίστοιχη κλίμακα κατάταξης, έρχεται η πολλαπλή νοημοσύνη για να πετύχουμε τον απόλυτο συνδυασμό που μιλά για τουλάχιστον 8 διαφορετικά είδη ευφυΐας και τη συναισθηματική, να μας επηρεάζει πιο άμεσα και να στρέφει τον δείκτη της ζυγαριάς προς την ευτυχία. Όποιο ρεκόρ IQ λοιπόν κι αν χτυπάς, αν δεν υπάρχει ενσυναίσθηση στο παιχνίδι, δεν απολαμβάνεις τους καρπούς του κοφτερού μυαλού σου και τελικά δεν είσαι happy.
5) Αντικοινωνικά όντα που δε ζουν τη στιγμή
Ιδιαίτερα όντα με χάρισμα κατανοητό από λίγους. Ζηλευτό ή και κατακριτέο από κάποιους. Taboo για τους ίδιους που δυσκολεύονται να ενσωματωθούν στο μέσο κοινωνικό σύνολο. Κάνουν προσπάθειες να τσαλακωθούν και να ρίξουν το εαυτό τους, αλλά βρίσκονται στο ανικανοποίητο, δεν ιντριγκάρονται. Και πάνω στον φόβο απόρριψης δεν τους λες καθόλου cool. Δεν αφήνονται και δε χαλαρώνουν. Το μυαλό τρέχει. Δεν μπορούν να απολαύσουν το τώρα και να ζήσουν τη στιγμή. Ψάχνουν το επόμενο, το τέλειο κι έχουν υψηλές απαιτήσεις. Ίσως γιατί οι γύρω τους τούς θεωρούν κάτι ιδιαίτερο, αισθάνονται την ευθύνη να το φέρνουν πάντα στο τραπέζι.
Πραγματικά, όσο προικισμένος κι αν είσαι, δεν μπορείς να ζήσεις μόνος. Για όλους αυτούς τους λόγους δικαιολογούμε την πρωτιά των υπερβολικά έξυπνων ατόμων σε κατάθλιψη, διπολικές συμπεριφορές, νευρολογικές παθήσεις. Είναι ένα βαρύ φορτίο που πρέπει οι ίδιοι να βρουν τρόπους να το ελαφρύνουν. Να απολαύσουν το δώρο που τους δόθηκε και να έχουν προσδοκίες κι απαιτήσεις μόνο για μια όμορφη ζωή με γεμάτη την ψυχή τους και μετά τη σκέψη τους.
Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.
Συντάκτης: Αλέξια Κ.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
