Γιατί πάντα ψάχνουμε τον λόγο που μάς κεράτωσε η σχέση μας;

Ας μιλήσουμε για το κέρατο, ή πιο λαϊκά, την κουτσουκέλα. Γιατί το «ου μοιχεύσεις» των 10 εντολών το συζητάμε ακόμα και σήμερα με τόσο ενδιαφέρον; Γιατί ψοφάμε να μάθουμε τους λόγους και τις αιτίες που συμβαίνει; Τι μας κάνει να μπαίνουμε στο πειρασμό να δοκιμάσουμε τον απαγορευμένο καρπό;

Για την ιστορία, ο κερατάς ως χαρακτηρισμός χρησιμοποιείται μόνο στις μεσογειακές μας χώρες, βλέπε «Cornuto» στην Ιταλία ή «cabro = τράγος» αφού μοιράζεται το ταίρι του χωρίς ενδοιασμούς, ενώ η μοιχεία θεωρούνταν ποινικό αδίκημα μέχρι το 1982. Από τότε μέχρι σήμερα, όμως, δεν έχουν αλλάξει και πολλά, αφού είναι πάντα ένα θέμα που προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις, απόψεις και θεωρίες συνωμοσίας. Ειδικά σήμερα, έχει γίνει πιο εύκολο και συχνό από ποτέ. Και πριν προχωρήσουμε, ας συμφωνήσουμε σε κάτι. Δεν το επικροτούμε, ούτε το κατακρίνουμε. Πάμε όμως να δούμε κάποιες σκέψεις που από όλους μας, έχουν λίγο πολύ περάσει.

Αρχικά γιατί αυτός ο διακαής πόθος να μιλάμε και να θέλουμε να το κατανοήσουμε ως φαινόμενο; Γιατί το κέρατο ή αλλιώς η απιστία, είναι γεγονός πως ιντριγκάρει και φοβίζει ταυτόχρονα. Οποίος κοιτάξει μέσα του κι απευθυνθεί ειλικρινά στο εαυτό του, θα τα παραδεχτεί και τα δυο. Και όπως με όλους τους φόβους προσπαθούμε να το απομυθοποιήσουμε γιατί νομίζουμε πως μας βλάπτει λιγότερο, αν μας τύχει. Θέλουμε  να το νιώθουμε ως κάτι normal, ίσως γιατί τρέμουμε στην ιδέα μην το φάμε. Θεωρούμε ότι γνωρίζοντας κι εξερευνώντας το, γινόμαστε λιγότερο ευάλωτοι απέναντί του. Όλοι έχουμε το άγχος της προδοσίας, άλλωστε, απλώς το προσεγγίζουμε από άλλη σκοπιά.

Θέλουμε να μάθουμε τη γνώμη σου για την απιστία!

Στείλε μας το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και τοποθετήσου για το αιώνιο ζήτημα!

Κι αν το μάθουμε τελικά το συγχωρούμε; Εξαρτάται. Μερικοί εθελοτυφλούν, αφήνονται στη βολή τους και κάνουν τα στραβά μάτια, άλλοι το επεξεργάζονται, κάποιοι λίγοι θαρραλέοι το διαλύουν. Δεν το χωράει ο νους τους εγωιστικά κι ηθικά και σαν ύστατη προδοσία, το τερματίζουν.

Όπως και να έχει, η εμπιστοσύνη χάνεται συνήθως, όπως κι η εκτίμηση. Μπορεί ακόμα και να μπλοκάρουμε σεξουαλικά κι ανά περιόδους να ανατρέχουμε στο γεγονός. Οι περιπτώσεις, βέβαια, διαφέρουν και τα πιο εφήμερα, οι ξεπέτες κοινώς, ή τo just s3x είναι πιο ευκολοχώνευτα, οπότε και συγχωρούνται ευκολότερα. Τα πράγματα δυσκολεύουν όταν εμπλέκεται το συναίσθημα, η συχνή επαφή και η επικοινωνία. Μιλάμε πλέον για παράλληλη situation που θρέφει τα κενά της official σχέσης μας. Και οι δυο πλευρές, όμως, πάντα υποφέρουν. Ο απατημένος, που συνήθως το μαθαίνει τελευταίος, χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του, νιώθει θλίψη, θυμό, απογοήτευση. Και το άπιστο ταίρι γεμίζει με τύψεις και δυσφορικά συναισθήματα. Γιατί ακόμα κι η απλή καβλάντα άνευ προσδοκιών κι ανησυχίας, όταν εξελιχτεί, μπορεί να γίνει ψυχοφθόρα. Πιο πολύ γιατί προσπαθούμε να κρύψουμε τα συναισθήματά μας και να κρατήσουμε το ψεύτικο balance της σχέσης.

Κι όσο και να προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε την απιστία, μόνο όταν έρθουμε πραγματικά αντιμέτωποι με μια αποκάλυψη μαθαίνουμε πώς νιώθουμε. Είναι σαν το αιώνιο arrivederci. Τρέμουμε μην πάθει κάτι ένα αγαπημένο μας πρόσωπο μόνο και στην ιδέα. Αλλά μόνο στο δια ταύτα έρχεται η ζωή και ξεπερνά τη φαντασία. Μακάβρια σύγκριση, βαθύτατα αληθινή. Βέβαια, όταν μιλάμε για κέρατο δεν εννοούμε μόνο τη σ3ξουαλική πράξη. Οτιδήποτε κρύβουμε από το ταίρι μας, θεωρείται ύποπτο. Από μια συνομιλία που σβήσαμε στα social, ένα τηλέφωνο που έγινε delete, μια συνάντηση που δεν αναφερθήκαμε ποτέ σε αυτή αλλά στο μυαλό μας θέλαμε το κάτι παραπάνω.

Και δε θα στήσουμε κανέναν στον τοίχο εδώ. Είμαστε άνθρωποι, δεν έχουμε το αλάθητο κι όλοι μπορεί να βρεθούμε και στα δύο στρατόπεδα.
Απομονώνοντας όμως την πράξη κι αναζητώντας το αίτιο, πρέπει να ανατρέξουμε στα ψιλά γράμματα που αρνούμαστε να δούμε στη σχέση μας. Γιατί φτάνουμε εκεί; Μήπως σε κάποιους είναι της φύση μας και δε θέλουμε μονογαμία η δέσμευση; Είμαστε ανοιχτοί να το δεχτούμε και από την άλλη πλευρά  χωρίς να μας κακοφαίνεται; Έχει χαθεί η επικοινωνία, το ενδιαφέρον και το σ3ξ; Ρουτινιάσαμε και θέλουμε ανανέωση (ας πάμε ένα κομμωτήριο).Κάθε περίπτωση ξεχωριστή και της οφείλουμε διαφορετική αντιμετώπιση.

Δίνουμε χρόνο κι ευκαιρίες στον άνθρωπο που είμαστε μαζί. Μιλάμε μαζί του. Αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες του. Βλέπουμε τα καλά του στοιχεία.
Κι όσοι αναρωτιέστε αν πρέπει να παραδεχτούμε την απιστία μας, καλύτερα όχι. Ας το διαγράψουμε από το δικό μας μυαλό αρκεί, αν δεν μπορούμε απλώς αποδεσμεύουμε αυτόν τον άνθρωπο. Ας μην τον σέρνουμε αδίκως μαζί μας παρέα με οποιαδήποτε ανασφάλεια. Να θυμάστε, σε τέτοιες καταστάσεις πρωτίστως κοροϊδεύουμε εμάς τους ίδιους και δε βρίσκουμε ποτέ την ηρεμία και τα πραγματικά μας θέλω. Είμαστε πάντα σε ένα ημίμετρο, στο λάθος μέρος. Κρατάμε σχέσεις για να μη χαλάσουμε το χατίρι του καθενός, αλλά ζούμε μέσα στο ψέμα και μαζί με τις διάφορες απιστίες, συμβαίνει ένα φαύλος κύκλος χωρίς τερματισμό.

Υποτιμητικό και για εμάς και για όποιον συμμετέχει ηθελημένα ή όχι σε αυτό το παιχνίδι. Εκτός αν είναι ο μεγάλος μας έρωτας, τότε ας το ζήσουμε μέχρι τέρμα. Μας επιτρέπεται.