Σχέσεις και δη ερωτικές. Κεφάλαιο που ανοιγοκλείνει πολλές φορές την ημέρα στο μυαλό μας. Γιατί, αν ήταν τόσο εύκολο, θα το είχαμε αφήσει στον αυτόματο. Αλλά, δεδομένου του ότι εμπλέκεται το συναίσθημα, η λογική προσπαθεί κι αυτή όσο μπορεί να φωνάζει και να σου δίνει όλα τα πιθανά και απίθανα σενάρια που θα σε βρουν.
Κι αν στην αρχή μιλάμε για παιχνίδι ορμονών, που εμείς μεταφράζουμε σε πεταλούδες, κ@ύλα, καψούρα, coup de foudre, έρχεται σιγά σιγά η αποκάλυψη κι εκεί βλέπουμε με τι έχουμε να κάνουμε στην πραγματικότητα. Όσοι αντέξουμε να βγούμε αλώβητοι από αυτή την αλήθεια, μένουμε μαζί με το ταίρι μας και προσπαθούμε. Είναι, όμως, εξαιρετικά δύσκολες οι σχέσεις, και αυτό δεν είναι ένας μύθος που ακούμε από τα παιδικά μας χρόνια, αλλά μια αλήθεια που κατακλύζει την ενήλικη ζωή μας. Γι’ αυτό και πλέον, ένας στους δύο χωρίζει και λέει το arrivederci στη σχέση.
Τα αίτια
Έλληνες: Μια κοινωνία πουριτανών
Σε πρόσφατη δημοσίευση, μια γνωστή σ@ξολόγος θα προβληματιστεί γιατί η χώρα μας έχει τόσα διαζύγια, ενώ στο εξωτερικό οι σχέσεις προχωρούν. Η απάντηση έχει να κάνει με τη νοοτροπία μας, που μένει οπισθοδρομική. Έτσι, συχνά παρατηρείται το φαινόμενο συντρόφων “για σπίτι” ή συντρόφων “για να περνάς καλά” την ίδια στιγμή που η σεξουαλικότητα, η ερωτική έκφραση και η επιθυμία δαιμονοποιούνται ή αντιμετωπίζονται ως ταμπού.
YOLO
Ειδικά μετά την καραντίνα, παρατηρούμε συμπεριφορές του “όπως πάει”. Φαινόμενο που στους πιο παλιούς συνέβαινε στη λεγόμενη κρίση ηλικίας. Μετά τον COVID, κάποιοι παραγνωρίστηκαν και είδαν τις αλήθειες τους, αυτές που η καθημερινή ρουτίνα έκρυβε εξαιρετικά. Άλλοι, που ένιωσαν τη ζωή να περνάει κι απελπίστηκαν, βλέπουν τη μετά-COVID εποχή ως την ευκαιρία να κάνουν το restart που φοβόντουσαν ή δεν είχαν καταλάβει ότι θέλουν.
Η ανεξαρτησία που θέλουμε να κρατήσουμε
Η Ελλάδα ζούσε πολλά χρόνια με τη λογική του “οικογένεια πάνω από όλα” με αποτέλεσμα να γίνει ο γάμος και η δέσμευση ψυχαναγκασμός, καθώς και να δημιουργήσει παθογένειες εντός της οικογενειακής εστίας, με σκοπό του να κρατηθεί το σπίτι, όπως συνήθιζαν να λένε οι παλιοί. Αυτό δημιούργησε την ανάγκη στον σύγχρονο άνθρωπο να κρατηθεί λίγο πίσω από τη σχέση του, έτσι ώστε να μην επαναλάβει τα λάθη (και τα τραύματα) των γονέων και των παππούδων του. Συνδυαστικά με το ότι όλα γύρω μας μοιάζουν πια τόσο ρευστά κι αμφίβολλα, το να παραδώσεις τη μοναχικότητα κι ανεξαρτησία σου σε έναν άνθρωπο, μοιάζει τρομερά μεγάλη θυσία, πια.
Social
Γρήγορη εναλλαγή εικόνων, πολλή πληροφορία, ψευδαίσθηση πληθώρας επιλογών και πειρασμών. Κι όσο πιο πολλά τα προφίλ και η αμεσότητα, τόσο πιο ταχεία η επικοινωνία, η οικειότητα και τελικά η αλλαγή. Δεν προλαβαίνεις καλά καλά να επεξεργαστείς, να νιώσεις, να δεθείς. Αυτόματα περνάμε στο σεξουαλικό, ζούμε όλες τις πίστες της σχέσης σε fast forward και καταλήγουμε να βαριόμαστε, πηγαίνοντας στην επόμενη επιλογή μας.
Δεν είναι μεμπτό να θέλεις να μην έχεις ταίρι. Ούτε να ψάχνεις να βρεις μέσα σε αυτόν τον ψεύτικο μικρόκοσμο τον δικό σου άνθρωπο, τη χρυσή επικοινωνία και τη δική σας αλήθεια, που θα προστατεύετε μαζί από τους τριγύρω. Καλή η ανεξαρτησία, μα μπορεί να χάσει το νόημά της κάποια στιγμή και να γίνει μοναξιά. Καλά τα σόσιαλ, αλλά τόσο καλά που μπορεί και να μην είναι αληθινά. Ας μην ξεχνάμε πως στη ζωή κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις, το ίδιο και στις σχέσεις. Και για το τι είσαι διατεθειμένος να επιλέξεις, θα σ’ το πει μόνο το μέσα σου. Άκουσε τον εαυτό σου, την ψυχή σου, και δες αν οι τεκτονικές πλάκες μέσα σου είναι έτοιμες να δώσουν έναν εγκέλαδο ή να μείνουν ακίνητες. Στην τελική, ένας χωρισμός δε σημαίνει κάτι, ούτε μια σχέση. Μπορεί όμως να σημαίνουν και τα πάντα.
Συντάκτης: Αλέξια Κ.
