Όταν όλα σωπάσουν, συνήθως εκεί στην ηρεμία θα κάνεις τον απολογισμό της μέρας σου. Ποτέ όμως δε θα μπορέσεις όσο κι αν προσπαθήσεις να θυμηθείς το κάθε δευτερόλεπτο. Το ίδιο όμως δεν ισχύει και για τη ζωή σου σαν σύνολο; Αν προσπαθήσεις να κατανείμεις τη ζωή σου, αυτό που θα ξεδιαλέξεις δε θα ‘ναι μέρες, αλλά στιγμές. Στιγμές που πάγωσαν στον χρόνο κι έμειναν εκεί στο πίσω μέρος του μυαλού σου, με διαφορετικό πάντα πρόσημο, θετικό ή αρνητικό. Στιγμές χαράς, στιγμές λύπης, στιγμές πόνου. Λίγα λεπτά που όμως είναι ικανά να χαραχτούν στη μνήμη σου και να καθορίζουν τις μέρες σου.
Λένε ότι η χαρά στη ζωή είναι μονάχα κάποιες στιγμές. Το ίδιο όμως ισχύει και για οτιδήποτε άλλο στη ζωή. Αυτό άλλωστε είναι το μαγικό συστατικό που διατηρεί όλη τη μαγεία στη ζωή σου, κάνοντας τα συναισθήματά σου μοναδικά κι έντονα. Αν η ζωή σου ήταν ταινία, θα ‘ταν τελείως βαρετή αν απ’ την αρχή μέχρι τους τίτλους τέλους ήταν μόνο χαρούμενη ή μόνο δραματική. Δε θα υπήρχε καμία μεταβολή κι όλα θα ‘ταν αναμενόμενα κι υποτιμημένα.
Ενώ έτσι, είναι σαν να ‘χεις διαφορετικές σκηνές. Σκηνές χαρούμενες, σκηνές αγωνίας, σκηνές φόβου, σκηνές λύπης. Μικρά κομμάτια μέσα στ’ αχανές της ζωής, που διατηρούν τη μοναδικότητά της. Σκηνές μικρές που όμως έχουν τη δύναμη ν’ ανατρέψουν τα πάντα και ν’ ανακατανέμουν ρόλους στη διάρκειά της. Σκηνές που ‘χουν την ικανότητα να επαναπροβάλλονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αποφεύγοντας τη λήθη. Σκηνές που αφήνουν ανεξίτηλο το αποτύπωμά τους στη ζωή σου, προσδιορίζοντας όλο της το φάσμα.
Όταν παρέλθουν αυτές οι στιγμές, άλλες θα ‘θελες να ‘χουν κρατήσει περισσότερο κι άλλες λιγότερο. Άλλες σου φάνηκαν σαν μια αιωνιότητα, άλλες σαν κοφτές ανάσες μέσα στ’ απέραντο των στιγμών. Άλλες που θα ‘θελες να επαναλαμβάνονται και να γεμίζουν τις μέρες σου κι άλλες που θα ευχόσουν να μην τις ξαναζούσες ποτέ. Στιγμές που ένωσαν ανθρώπους κι άλλες που τους χώρισαν. Γέλιο και κλάμα, γέννηση και απώλεια, ανακούφιση και πόνος, όλα στέκονται εκεί σαν φρουροί να θέτουν τις διαχωριστικές γραμμές και να κατανέμουν τις στιγμές σου. Έτσι αυτές σιγά-σιγά αποκτούν χρώμα, συναίσθημα, ταυτότητα.
Όταν οι μέρες μας καούν στον χρόνο, το μόνο που απομένει για μας να θυμόμαστε μέσα στις στάχτες τους είναι μόνο μερικές στιγμές. Αυτό δεν είναι άλλωστε κι αυτό που κρατάμε σαν παρακαταθήκη από καθετί που σκιαγραφεί την πορεία της ζωής μας; Είτε αυτό είναι μέρες είτε άνθρωποι που τις πλαισιώνουν, αυτό που τελικά κρατάμε σαν σφραγίδες στο διαβατήριο της ζωής μας είναι αυτές οι μοναδικές για τον καθένα στιγμές.
Αυτές οι δικές σου στιγμές, λοιπόν, θα ‘ναι η δική σου μικρού μήκους ταινία. Καλές και κακές, ευχάριστες ή όχι, αυτές αποτελούν τον κορμό της ιστορίας της ζωής σου. Φρόντισε λοιπόν να κρατήσεις μόνο όσες αξίζουν πραγματικά. Η ζωή, θυμήσου, δε μετριέται στις στιγμές που αναπνέουμε, αλλά σ’ αυτές που μας κόβουν την ανάσα.
Επιμέλεια Κειμένου Μυρτώς Τσιτσιδάκη: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Μυρτώ Τσιτσιδάκη
