Σημασία δεν έχει το μέρος αλλά η παρέα

Κι έρχεται, λοιπόν, η αγαπημένη όλων στιγμή που φτάνει το καλοκαιράκι. Το κλίμα γίνεται πιο ήρεμο κι οι ρυθμοί της καθημερινότητας πιο χαλαροί. Οι οικογένειες περνάνε περισσότερο χρόνο μαζί και τα παιδιά ασχολούνται με τα παιχνίδια και τους φίλους τους κι όχι τόσο με το διάβασμα. Η ατμόσφαιρα διακατέχεται από αυθορμητισμό, ερωτισμό και ζωντάνια. Η νεολαία, βρήκε κι αυτή την υγειά της, ξεχύνεται ολημερίς στους δρόμους και στα μπαράκια.

Η πόλη φαντάζει να έχει βρει τον εαυτό της μέσα στη θερινή μαγεία! Την ξεγνοιασιά αυτή, όμως, έρχεται να διακόψει η εμφάνιση του θέματος των διακοπών που αρχίζει να ηχεί παντού και να προκαλεί αναστάτωση τρυπώνοντας στη σκέψη και την ηρεμία των κατοίκων. Ένα ερώτημα απασχολεί και ταλανίζει κάθε οικογένεια, κάθε παρέα και κάθε ζευγάρι: «Πού θα πάμε φέτος διακοπές;»

Και κάπως έτσι αρχίζει ο διαγωνισμός. Σε ένα σπίτι κάπου στην πόλη, ο μπαμπάς ψάχνει να βρει το μέρος που θα χαρακτηρίζεται απ’ τα σημαντικά ιστορικά γεγονότα του, ώστε να τα γνωρίσει στα παιδιά, η μαμά αντίθετα ψάχνει ένα μέρος που θα τους προσφέρει περισσότερη διασκέδαση. Ο μπαμπάς δε θέλει το ξενοδοχείο να έχει πισίνα, η μαμά θέλει. Ο μπαμπάς δε θέλει νησί, η μαμά όμως δε θέλει βουνό. Καταλήγουν να τσακώνονται. Σε έναν γειτονικό δρόμο κάπου στην πόλη, μια παρέα λογομαχεί. Οι μισοί οραματίζονται ένα μέρος κάπου στο πουθενά χωρίς πολύ κόσμο για camping κι οι άλλοι μισοί φαντασιώνονται ένα μέρος με πολύ κόσμο κι ωραία ξενοδοχεία για αναψυχή. Καταλήγουν να χωρίζονται σε δύο ομάδες και να παλεύουν για το ποιος έχει την ιδανική ιδέα. Σε ένα μαγαζάκι κάπου στην πόλη, ένα ζευγάρι αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα. Η γυναίκα αναζητά τον πιο ρομαντικό προορισμό για αυτήν και το ταίρι της, το οποίο έχει άκρως αντίθετη άποψη καθώς αναζητά έναν προορισμό με πολλές δραστηριότητες ώστε να ζήσουν μαζί μια μοναδική περιπέτεια.

Κι έτσι το ήσυχο καλοκαιρινό αεράκι μετατράπηκε σε θορυβώδη χειμωνιάτικη ανεμοθύελλα. Το μόνο που ακουγόταν πλέον ήταν φωνές. Μία απ’ τις φωνές, όμως, γινόταν όλο και δυνατότερη, ώσπου στο τέλος κάλυψε όλες τις υπόλοιπες. Ήταν η φωνή της αλήθειας, η φωνή που όλοι κουβαλάνε μέσα τους κι ας την ξεχνάνε πού και πού: «Τόσα μέρη, τόσα ονόματα, τόσα σχέδια, τόσες διαφωνίες χωρίς λόγο κι αιτία. Σημασία δεν έχει να βρεις το σωστό μέρος. Σωστό είναι το μέρος που θα πας με τη σωστή παρέα. Γιατί ψάχνεις να βρεις κάτι που ήδη έχεις; Ένα μέρος θα χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη σου όταν πας σ’ αυτό με τους κατάλληλους ανθρώπους. Δεν ξεχνάς ποτέ το μέρος που γέλασες με την ψυχή σου, το μέρος που γλέντησες, που χόρεψες, το μέρος που χάρισε κοινές εμπειρίες σε σένα και στους ανθρώπους σου, το μέρος που σας έδεσε ακόμα περισσότερο.

Τελικά ίσως τα παιδιά να μη νοιάζονται για το τι προσφέρει ένα μέρος, ίσως απλώς θέλουν να τους προσφέρει χρόνο και διασκέδαση με τους γονείς τους. Ίσως οι παρέες να μην πρέπει να ψάχνουν ιδανικό προορισμό, αλλά να αρπάζουν τη διάθεση, το κέφι και πολλή απ’ την τρέλα τους, να μπαίνουν σε ένα πλοίο κι όπου τους βγάλει. Ίσως τα ζευγάρια να πρέπει να επικεντρωθούν στο να απολαύσουν τον έρωτά τους σε συνδυασμό με το μέρος κι όχι το μέρος σε συνδυασμό με τον έρωτά τους.»

Πρόσεχε, όσο ψάχνεις τον παράδεισο των διακοπών μη χάσεις τον ενθουσιασμό σου γι’ αυτές και πέσεις στην κόλασή τους. Δε χρειάζεται πολλή σκέψη, πολλή οργάνωση και κούραση. Αρκεί να είσαι τυχερός αλλά κι επιλεκτικός και να περιτριγυρίζεσαι από αληθινούς ανθρώπους που σε αγαπάνε και μαζί ξέρετε πώς να περνάτε καλά. Όλα τα αλλά είναι πολυτέλειες! Τι σημασία έχουν;