Πολλοί μου είπαν «στερνή μου γνώση να σ΄είχα πρώτα». Εγώ, πάλι, λέω πως η ζωή είναι ωραία και πρέπει πάντα να κυνηγάμε το ανέφικτο, γιατί είναι ο τέλειος λόγος να γίνουμε δημιουργικοί γρατζουνίζοντας το μυαλό μας για να πάει εκεί που κανείς δεν πήγε. Τάδε έφη ένας άνθρωπος 47 ετών που αύριο ετοιμάζεται να δώσει πανελλήνιες!
Αν το σκεφτείς όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικά, θα καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι είναι τρομερά δύσκολο –στα όρια του ανέφικτου– να γίνεις φοιτητής αφού η ζωή σου έχει πάρει μια ροή και πρέπει να τη φέρεις τούμπα για να επιδιώξεις αυτή σου την ανάγκη. Αν πάμε εν τω μεταξύ βάσει κοινωνικών στερεοτύπων θα έχεις παιδιά που θα δίνουν τα ίδια πανελλήνιες. Κι εντάξει, αυτή είναι η μια πλευρά, γιατί όπως είναι γνωστό τοις πάσι το νόμισμα έχει δυο όψεις. Η άλλη πλευρά λοιπόν, η λίγο πιο ρομαντική αν μπορούμε να την πούμε έτσι, η λίγο πιο πεισματάρικη και υγιώς εγωιστική, είναι αυτή που σου δίνει όλα τα κίνητρα να κυνηγήσεις, να υλοποιήσεις τις φιλοδοξίες σου και να δημιουργήσεις τις συνθήκες της ζωής σου όπως εσύ τις ορίζεις ιδανικές.
Θέλετε να το πούμε πιο λυρικά «κυνηγάς τα όνειρά σου»; Ας το πούμε. Σε μια ερμηνεία της, η λέξη όνειρο σημαίνει διαδοχή παραστάσεων, συναισθημάτων και συνειρμών που εμφανίζονται στον νου κατά τη διάρκεια του ύπνου. Μεταφορικά είναι κάτι που θέλουμε να πραγματοποιηθεί. Η κυριολεξία με τη μεταφορά όμως έχουν μόνο μια διαφορά- τον ύπνο. Γιατί μέσα από την ανάγκη μας να υλοποιήσουμε τα όνειρά μας, έχουμε ακριβώς τις ίδιες εναλλαγές συναισθημάτων με σαφώς πολύ μεγαλύτερη ένταση.
Δεν έχουν όσα θέλεις να κάνεις καλούπι για μέγεθος μεγάλο ή μικρό, ούτε σταματάει η δυνατότητά σου να τα κυνηγήσεις από μια φάση της ζωής σου και μετά. Έχουν μόνο ιδιαίτερη αξία, σημασία και τελειότητα γι’ αυτόν που τα οραματίζεται. Είναι αυτός που θα κάνει θυσίες, θα κοντραριστεί, θα δεχθεί κριτική –αρνητική τις περισσότερες φορές– θα συναντήσει πολλά εμπόδια, θα γνωρίσει αποτυχίες, θα κουραστεί αλλά δε θα τα παρατήσει. Κι είναι ακριβώς ο ίδιος που θα μάθει πολύ καλά, ότι οι αποτυχίες δεν αποτελούν κριτήριο για το ποιος είναι. Θα έχει σύμμαχό του την εικόνα που έχει ο ίδιος για τον εαυτό του γνωρίζοντας πολύ καλά τι χρειάζεται για να αρχίσει να διεκδικεί αυτό που αξιολογεί πως του αναλογεί.
Εύκολο δεν είναι σε καμία περίπτωση. Εμπεριέχει φόβο για το κάθε νέο βήμα που θα κάνεις, ανασφάλεια για το πώς θα το κάνεις κι αν το κάνεις σωστά. Βιώνεις κάποιες φορές και την εγκατάλειψη από άτομα του οικείου περιβάλλοντός σου που δεν αποδέχονται τις ανάγκες ή τις ανησυχίες σου. Έχουν όμως τα άτιμα τα όνειρα μια μεγάλη γλύκα. Είναι πολύχρωμα, φωτεινά, πασπαλισμένα με ό,τι τραβάει η ψυχή σου, ένα τεράστιο παζλ που σε περιμένει να ενώσεις τα κομμάτια και να φτιάξεις την κρυμμένη εικόνα. Έχουν τη μοναδικότητα να βλέπεις να αποκτά υπόσταση αυτό που αρχικά δημιουργήθηκε στο μυαλό σου και πια το βλέπεις να συμβαίνει.
«Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει» μάς λέει ο Παπακωνσταντίνου στο γνωστό άσμα. Το βλέμμα ψηλά λοιπόν κι ας προσπαθήσουμε στην τελική. Το πολύ πολύ να γίνουμε φλαμπέ. Θα αξίζει όμως.
Συντάκτης: Ειρήνη Αγρίτη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
