Πολλές φορές, σε νέες γνωριμίες που κάνουμε, βγάζουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Δίχως ταμπέλες, φαίνεται όλα να κυλούν ομαλά εν απουσία του ερωτικού στοιχείου. Το μυαλό του ανθρώπου, όμως, είναι ένας πραγματικά τεράστιος λαβύρινθος. Έχουν υπάρξει λοιπόν στιγμές που μας δημιουργήθηκαν αμφιβολίες σχετικά με το τι θέλει ο άλλος. Αν θέλει να τον πλησιάσουμε περισσότερο. Αν μας βλέπει μόνο φιλικά. Αν θα ήθελε να τον φλερτάρουμε. Ερωτήματα που πιθανώς να μας μπερδεύουν λίγο, ειδικά στην περίπτωση που η άλλη πλευρά δε μας έχει δώσει κάποιο σινιάλο.
Είναι αρκετά τα άτομα που φοβούνται να κάνουν την πρώτη κίνηση ή να εκφράσουν τα θέλω τους υπό τον φόβο της απόρριψης κυρίως. Και πόσες σχέσεις δεν εξελίχθηκαν κι απλώς σιώπησαν και οι δύο περιμένοντας ο ένας τον άλλον να κάνει την πρώτη κίνηση, ενώ ήθελαν αμοιβαία να είναι μαζί. Κι εδώ έρχεται το καίριο σημείο να αναρωτηθούμε· είναι έπαρση το να το γυρίσει απότομα η μια πλευρά στο ερωτικό χωρίς να λάβει κάποια ένδειξη από την άλλη πλευρά; Είναι δηλαδή αυτή η εντύπωση ότι δε θα μας απορρίψει, δείγμα αυτοπεποίθησης κι ανάγκη για ρίσκο ή αλαζονεία ως προς το πόσο νομίζουμε ότι αρέσουμε;
«Πηγαίνετε βαθύτερα, κάτω από την επιφάνεια όσων λένε οι άνθρωποι» έλεγε η Βιρτζίνια Γουλφ και φαίνεται ότι αυτή η άποψη έχει αρκετούς υποστηρικτές. Είναι τα άτομα αυτά που έχοντας μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση παίρνουν το ρίσκο να εκτεθούν, να διεκδικήσουν και να δημιουργήσουν έλξη μεταφέροντας την επικοινωνία από κάτι πλατωνικό σε κάτι πιο προσωπικό. Δεν εγκλωβίζονται μέσα σε μια προστατευτική γυάλα επικοινωνίας και προσπαθούν να αναπτύξουν μια οικειότητα. Σαφώς και παίζει σημαντικό ρόλο ο τρόπος που θα το κάνουν, είτε είναι μόνο λεκτικός είτε αφορά τη γλώσσα του σώματος. Ρισκάρουν λοιπόν να γεφυρώσουν τη γνωριμία τους από απλώς φιλική στο «και ερωτική» κι ας μην τους βγει. Θα έχουν κάνει όμως τη δήλωσή τους.
Δυσδιάκριτα όμως τα όρια μεταξύ αυτοπεποίθησης κι αλαζονείας. Κι εδώ έρχεται η δεύτερη περίπτωση του ερωτήματος που τέθηκε παραπάνω. Πόσο νομίζουμε ότι αρέσουμε; Κι αν το πάμε ένα βήμα παραπέρα, πόσο νομίζουμε ότι δε θα μας απορρίψουν επειδή αρέσουμε πολύ; Ο αλαζόνας έχει τόση έπαρση που αυτό ανάγεται σε ανώτερος καθώς αυτή είναι η πραγματικότητα που έχει ο ίδιος δημιουργήσει για τον εαυτό του.
Υπερβολική αυτοπεποίθηση, αυταρέσκεια, αίσθηση μοναδικότητας, χαρακτηριστικά που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τον ναρκισσισμό. Γνωρίσματα που πηγάζουν από την υπερτίμηση του εαυτού κι αυτομάτως αδυνατεί να είναι σε θέση να ζυγίσει τις επιλογές του, να δεχτεί και να σεβαστεί τα θέλω του άλλου, να διαχειριστεί το ενδεχόμενο της απόρριψης εφόσον θεωρεί ότι τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει από το να κατακτήσει αυτό που θέλει, θεωρώντας ότι αξίζει τον θαυμασμό και την αποδοχή από τον καθένα που βρίσκεται δίπλα του.
Η αυτοπεποίθηση και η ανάγκη για ρίσκο πολλές φορές εξισώνονται με τις ναρκισσιστικές συμπεριφορές που παρουσιάζουν έλλειψη σεβασμού κι αδιαφορία για τα συναισθήματα του άλλου προσώπου και κάποιες κινήσεις ερμηνεύονται με λάθος τρόπο από ανθρώπους που βλέπουν τα πράγματα με μια συγκεκριμένη πορεία μόνο. Ωστόσο, θα ήταν λάθος να λοιδορήσουμε τα άτομα που αποφασίζουν να κινηθούν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο πριν απαντήσουμε με ειλικρίνεια αν έχουμε κάνει κι εμείς το ίδιο κάποια στιγμή στη ζωή μας.’Ολοι μας έχουμε φλερτάρει και κινηθεί πιο ερωτικά χωρίς σινιάλο ή έχουμε γίνει λίγο νάρκισσοι σε κάποια φάση θεωρώντας δεδομένο το ενδιαφέρον της άλλης πλευράς. Και δυνητικά σχεδόν όλοι μας μπορεί να το ξανακάνουμε. Αρκεί να μπορούμε να διακρίνουμε τα όρια ανάμεσα σε αυτά τα δυο και φυσικά να σεβαστούμε απόλυτα τα όρια του άλλου. Γιατί από την ευγένεια δεν υπάρχει κάτι καλύτερο. Με ή χωρίς σινιάλο.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ειρήνη Αγρίτη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
