“Μου αρέσεις περισσότερο από ό,τι προγραμμάτισα”. Καμπανάκι. Μισό λεπτό. Τι φράση ήταν αυτή που μόλις ξεπήδησε από το μυαλό σου; Τι σημαίνει προγραμμάτισες; Πρόγραμμα έχουμε στην εργασία μας ώστε να μην αφήσουμε εκκρεμότητες για την επόμενη μέρα. Πρόγραμμα έχουμε στη διατροφή μας, αν κι εκεί κάνουμε ατασθαλίες. Πρόγραμμα έχουμε στα έξοδα του σπιτιού μας. Βλέπεις; Παντού αριθμοί κι υποχρεώσεις. Μα χωράει πρόγραμμα στο συναίσθημα; Χωράει στην έλξη; ‘Οχι κι όχι είναι η απάντηση κι απλοί οι λόγοι για να εξηγηθεί.
Δεκτό ότι μια νέα γνωριμία μπορεί να προκύψει σε μια φάση της ζωής μας που δε θα είμαστε διαθέσιμοι συναισθηματικά. Είτε γιατί χωρίσαμε πρόσφατα και θέλουμε τον χρόνο μας να ισορροπήσουμε είτε γιατί έχουμε άλλες προτεραιότητες τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. ‘Ερχεται όμως το νέο άτομο και μας τα φέρνει όλα τούμπα. ‘Ενα χαμόγελο κατέχει μόνιμη θέση στο πρόσωπό μας και μια ανυπομονησία μας πιάνει κάθε φορά που είναι να συναντηθούμε.
Σε δεύτερη φάση έρχεται κι αυτή η ερωτική έλξη που είναι γεμάτη χημεία. Δύο σώματα ενωμένα σε ένα, αγκαλιές που κουμπώνουν ιδανικά ο ένας με τον άλλον, μυρωδιές τόσο οικίες και ζεστές. Χορό έχουν στήσει οι ορμόνες μας -φερομόνες οι γνωστές- και οι αισθήσεις μας το ίδιο. Αν ακολουθούν κι ολονύχτιες συζητήσεις τότε μιλάμε για το απόλυτα ερωτεύσιμο. Εθισμένοι είμαστε στο συναίσθημα κι αποζητούμε την ασφάλεια. Είμαστε όμως και λίγο εγωιστές μερικές φορές και θέλουμε να έχουμε τον έλεγχο σε κάποια πράγματα.
Μεγάλο λάθος να θεωρούμε ότι μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Κάποια πράγματα δεν ορίζονται και δεν ελέγχονται. Η ζωή είναι ένα μυστήριο. Αν το σκεφτούμε ενδελεχώς θα δούμε ότι τα καλύτερα πράγματα είναι αυτά που δεν ελέγχουμε και δεν προγραμματίζουμε. Είναι όλα όσα βρίσκονται έξω από τη ζώνη άνεσής μας. ‘Αλλωστε είναι μια αίσθηση ότι μπορούμε να διατηρούμε το αίσθημα της ασφάλειας καθώς τα περισσότερα είναι αβέβαια.
Ερασιτεχνικά προσπαθούμε να προγραμματίσουμε πράγματα, καταστάσεις, αντιδράσεις, συναισθήματα. Το αποτέλεσμα αυτού είναι να χάνεται η μαγεία από τη ζωή μας. ‘Οσο καλά κι αν τα σχεδιάσουμε όλα, είναι σχεδόν σίγουρο ότι πάντα θα υπάρχει ένα καλύτερο σχέδιο. Αυτό που θα έρθει και θα ανατρέψει όλα όσα στήσαμε.
Αβέβαια λοιπόν τα περισσότερα, μυστήριο η ζωή και ρίσκο ο έρωτας. Κι επιστημονικά να το δούμε, θα διαπιστώσουμε ότι μοιάζει με την ψυχοπαθολογία σε κάποια σημεία και κύριο χαρακτηριστικό του είναι η απώλεια του ελέγχου. Είναι σαν να λέμε “τυφλώνει” και υπερτερεί η φαντασία έναντι της λογικής. ‘Ερωτας από το ερωτάω, που σημαίνει ζητάω. Κι αυτό μας ζητάει ουσιαστικά. Να τον ζήσουμε δίνοντας νόημα στη ζωή.
Θεμιτό να το φοβόμαστε το συναίσθημα. Σε μερικές περιπτώσεις φτάνουμε και να μην αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας. Μαθαίνουμε νέες πτυχές μας μαθαίνοντας ταυτόχρονα και τον άλλον. Παρών ψυχή τε και σώματι ο άλλος μας προσφέρει όσα ζητάμε κι είναι εμφανέστατη αυτή η συναισθηματική πληρότητα. Απολαμβάνουμε στιγμές αμοιβαίες κι αυτό μετατρέπεται σε κινητήριο δύναμή μας.
Πόσες φορές δεν αφήσαμε κάποιον να φύγει από κοντά μας γιατί απλώς φοβηθηκαμε; Και για να είμαστε πιο ακριβείς κι απόλυτα ειλικρινείς, ουσιαστικά δειλιάσαμε να αφεθούμε και να το ζήσουμε. Κρίμα για εμάς κι άδικο για τον άλλον. Μπορεί να έχουμε πληγωθεί στο παρελθόν κι ίσως να συμβεί ξανά και στο μέλλον, όμως στο παρόν μας αν εκφράσουμε τα αληθινά συναισθήματά μας, τότε θα συμβεί αυτό που έγραψε χαρακτηριστικά ο Tom Robbins “‘Οταν συναντιούνται κι ερωτεύονται δύο άνθρωποι υπάρχει μια ξαφνική εισροή μαγείας”.
Οι ανθρώπινες σχέσεις κι ειδικά οι συντροφικές θέλουν άγγιγμα και χάδι. Θέλουν αγάπη, τρυφερότητα και φροντίδα. Δεν προγραμματίζουμε και ούτε κανονίζουμε. Απλώς, έτσι ξαφνικά, έρχεται και μας βρίσκει το συναίσθημα, μας ξεγυμνώνει και μας αφήνει τρωτούς ανάμεσα στο δίλημμα αν θα ρισκάρουμε να το ζήσουμε ή αν θα ντυθούμε και θα αποχωρήσουμε. Κι αφού μας αρέσει πιο πολύ από όσο προγραμματίζαμε, αξίζει να μην πάρουμε το ρίσκο; Αξίζει να δημιουργήσουμε άλλο ένα απωθημένο στην ψυχή μας που αργά ή γρήγορα θα επιστρέψει να μας βρει; Μάλλον όχι.
Αφού λοιπόν σου συνέβη και βγήκες από το πρόγραμμα, αφιέρωσε το άσμα “Κι εγώ που είδα ν’ ανασταίνεις το ταραγμένο μου το σώμα” που τραγουδούσε ο Μαχαιρίτσας, κάνε και τη δήλωσή σου για το πόσο σου αρέσει· είναι ωραίες αυτές οι δηλώσεις καθότι έχουν μοναδική γλύκα. Και κάνε μακροβούτι στο συναίσθημα. Αξίζει.
Συντάκτης: Ειρήνη Αγρίτη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
