Το υποσχέθηκες ουκ ολίγες φορές στον εαυτό σου. Σε κάθε σου ταχυπαλμία, σε κάθε λαχάνιασμα στις σκάλες. Όταν έκατσες και έβαλες κάτω τα έξοδά σου και αναλογίστηκες πόσο επιζήμιο είναι για τη τσέπη σου. Όταν ξεμένεις και διαλέγεις μία προς μία τις πιο γεμάτες γόπες προς επανάφλεξη στο τασάκι σου. Το ψελλίζεις και όταν πνίγεσαι στο βήχα σου, από ενοχή. «Αυτή τη φορά θα το κόψω».
Δεν μπορείς να φανείς αναξιόπιστος, δεσμεύτηκες. Η αδυναμία σου όμως κάνει τη δήλωση σου να χλομιάζει: «Θα κάνω μονάχα ένα». Το οποίο δεν αργεί να γίνει πέντε την ημέρα. Ο περιπτεράς σε υποδέχεται με τη γνωστή συχνότητα και πάλι. Άλλωστε πώς αλλιώς θα ηρεμήσεις τα τεντωμένα σου νεύρα; Δουλεύεις λες πολύ και έχεις άγχος. Εξάλλου, σε βοηθά να συγκεντρωθείς. Και εδώ που τα λέμε πάντοτε αναρωτιόσουν. Πώς διάολο αξιοποιούν τα διαλείμματα τους αυτοί που δεν καπνίζουν; Φυσικά και δεν είσαι αυτοκαταστροφικός. Καταστροφική είναι όμως η πλάνη σου: «Το τσιγάρο είναι το ελαφρυντικό όλων των υπολοίπων προβλημάτων σου», ισχυρίζεσαι.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πόσα αποτσίγαρα έχεις μετρήσει στο όνομα μιας καψούρας; Ή θεωρείς τυχαίο που σε τόσα τραγούδια που εξυμνούν τον έρωτα οι εκτελεστές κάνουν ενίοτε αναφορά σε αυτή την επιβλαβή συντροφιά; «Είσαι το τσιγάρο που κρατώ», «Σαν το πακέτο που δεν έχει πια τσιγάρο», «Σαν το τσιγάρο που όλο λέω θα το κόψω», ενδεικτικά. Μολονότι ακίνδυνη η χρήση ομολογουμένως στο τραγούδι, εντούτοις, δεν παύει να είναι ρεαλιστική.
Κι όταν όμως το αντικείμενο του πόθου σου είναι στο πλάι σου, εσύ έχεις και πάλι λόγους να καπνίσεις. Κάπως πρέπει να διαχειριστείς άλλωστε όλη αυτήν την ευεξία, την αμηχανία, τους παλμούς σου που βαράνε κόκκινο, τα διάφορα «πετούμενα» στο στομάχι σου, τη ζήλια. Έπειτα δε μπορείς να νοήσεις σεξ χωρίς τσιγάρο. Ένα τσιγάρο πριν και ένα τσιγάρο μετά.Τα λέω σωστά; Καπνίζεις ξανά.
Καπνίζεις επειδή έμεινες μόνος. Καπνίζεις όμως και για να μην αισθάνεσαι παράταιρος, όταν βρίσκεσαι σε παρέα καπνιστών. Καπνίζεις από φόβο μην πάρεις τα παραπανίσια κιλά που σε έχουν πληροφορήσει πως σηματοδοτεί η διακοπή του καπνίσματος. Ας καπνίσουμε λοιπόν για να παραμείνουμε αδύνατοι. Σάμπως κύριο μέλημα μας δεν είναι η εικόνα μας προς τα έξω; Καπνίζεις γιατί θεωρείς πως με αυτό τον τον τρόπο γίνεσαι πιο αρεστός. Καπνίζεις για τη δουλειά που έχασες και τι θα απογίνεις όντας άνεργος. Ας ανάψουμε όμως και ένα για τη δουλειά που μας προέκυψε και δε γνωρίζουμε κατά πόσο είμαστε σε θέση να ανταποκριθούμε. Φαύλος κύκλος.
Γνωρίζεις κι από μόνος σου, όσο ξύλο και να χτυπήσεις, πως μόνο ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας θα σε υποχρέωνε να το κόψεις, εάν υποθέσουμε πως δε θα αποτελούσε κι αυτό έναν επιπρόσθετο λόγο. Είναι η γενική αλήθεια στο υποσυνείδητό σου που την αγνοείς επιδεικτικά, μπρος στην προσωρινή σου απόλαυση. Κι αυτό γιατί το έχεις ωραιοποιήσει σαν επιλογή.
Το τσιγάρο είναι σύμμαχος και παρηγοριά. Δε θα μπορούσες να αποκαταστήσεις την ψυχική σου ισορροπία χωρίς νικοτίνη, διατείνεσαι. Μήπως όμως, θα έπρεπε να επανεξετάσεις όλα αυτά τα κίνητρα-άλλοθι που κατασκευάζεις προκειμένου να καπνίσεις; Ή μήπως θεωρείς πως αυτός ο ξακουστός παππούς σου που «κάπνιζε σα φουγάρο αλλά ωστόσο έζησε μέχρι τα ενενήντα του» είχε τις ίδιες έγνοιες με σένα;
Μάθε πως κανένας δεν ένιωσε καλύτερα σβήνοντας τσιγάρα στα αποφάγια του. Το τσιγάρο είναι μεν καταστροφικό αλλά όχι και η πηγή του κακού. Ψάξε και αλλού. Προτού αγοράσεις το επόμενό σου πακέτο, ψάξε σ’ όλα εκείνα που επικαλείσαι προκειμένου να αναζητήσεις τη συντροφιά του. Άραγε, το τσιγάρο σε σκοτώνει ή όλοι αυτοί oι λόγοι που καπνίζεις;
Συντάκτης: Νατάσα Δόμβρου
