Το συζητήσατε, το προσπαθήσατε, το φιλοσοφήσατε. Δώσατε ο ένας στον άλλον χρόνο κι ευκαιρίες για να μη θεωρηθείτε βιαστικοί κι επιπόλαιοι. Ή απλά επειδή τρέματε τη μοναξιά. Ωστόσο, η παραδοχή ήταν και θα είναι μία: H σχέση σας έχει βαλτώσει.
Ακολούθησε ο εκτενώς διαδεδομένος και από κοινού, συναινετικός χωρισμός. Το λεγόμενο: «ένα, δύο, τρία χωρίζουμε». Πρόκειται για μια εξαιρετική επινόηση βλέπεις, προκειμένου να μην αισθανόμαστε τη ματαίωση της εγκατάλειψης. Ένας εκ των δύο άλλωστε, ήταν ανέκαθεν ανομολόγητα περισσότερο ερωτευμένος. Εν προκειμένω, είναι εκείνος που θα γνέψει καταφατικά το κεφάλι και θα συμφωνήσει, θέλοντας και μη, πως ναι, ίσως να είναι και καλή ιδέα η προοπτική του τέλους. Εξάλλου, η αγάπη κατέληξε να είναι ήσσονος σημασίας. Κανείς δεν αποζητά μια σχέση στην κλίνη του Προκρούστη.
Ενώ λοιπόν έχεις συμφιλιωθεί με τον περίσσιο χώρο στο κρεβάτι σου, έχεις αποκλειστικά τον έλεγχο του τηλεκοντρόλ και ίσως να έχεις βρει και διασκεδαστικό το να φλερτάρεις ακατάπαυστα ή να απολαμβάνεις σεξ που δε συνοδεύεται από κρεβατομουρμούρα, τσακ.Το τηλέφωνο, πόρτα, κουδούνι –πρώην ξαναχτυπά.
Επιστροφές, καταστροφές. Τόσο απλό και σύνθετο συνάμα. Εσύ έχεις ήδη τοποθετήσει όλες τις άσχημες στιγμές στο μπαουλάκι της λήθης. Προτού όμως πανηγυρίσεις και ευγνωμονήσεις το κάρμα, ή όπως αλλιώς το ονομάζεις, αναλογίσου αυτή τη φορά τι επιπρόσθετο έχεις να αντιμετωπίσεις.
Ενδεχομένως, το πρώτο διάστημα να είναι παραπλανητικό και να συνοδεύεται όντως από πράξεις ενθουσιασμού και, αν μη τι άλλο, συγκλονιστικό σεξ. Σεξ το οποίο για να κερδίσεις στο παρελθόν είχες σκηνοθετήσει άπειρους καβγάδες. «Σεξ συμφιλίωσης» που μεταφράζεται ταυτόχρονα σε ένα «ευχαριστώ που με δέχτηκες πίσω» και «πόσο μου ‘χεις λείψει».
Έκατσες όμως καθόλου να αναρωτηθείς ποιος άνεμος έφερε αυτόν τον άνθρωπο και πάλι στο κατώφλι σου; Ή η δίνη ερωτισμού στην οποία έχεις παραδοθεί προσωρινά κι ο ικανοποιημένος εγωισμός σου δε σε αφήνουν να δεις καθαρά;
Ο δολοφόνος επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος και μάλιστα χτυπά δυο φορές. Κι αν την προηγούμενη φορά τη γλίτωσες με μερικά ψευτοτραύματα αυτή τη φορά να ‘σαι σίγουρος πως ήρθε για να σε αποτελειώσει.
Πιθανότατα λοιπόν, δε βρήκε κάτι καλύτερο. Εσύ, από την άλλη, δεν έχεις τίποτα καινούργιο να του πεις. Όσο αποθαρρυντικό και να ακούγεται για το εγώ σου είναι μια αλήθεια που στροβιλίζει ενοχλητικά στο μυαλό σου. Είσαι πιο δεδομένος από ποτέ και όσο πιο σύντομα το συνειδητοποιήσεις τόσο το καλύτερο και για τους δύο.
Κι αν τις υποχωρήσεις από πλευράς του τότε, τις έβρισκες απλά μη ικανοποιητικές, αυτή τη φορά να ‘σαι σίγουρος πως θα είναι τουλάχιστον απογοητευτικές. Άλλωστε, όπως κατάλαβες δεν έχει τίποτα να χάσει.
Αντίθετα, εσύ δοξάζεις το σύμπαν κι επιβεβαιώνεις την επιλογή σου με παραφιλολογίες περί δεύτερης ευκαιρίας και δακρύβρεχτες μαλακίες. Μάθε να πιστεύεις σ’ αυτό που βλέπεις και μόνο.
Γιατί το να μη διαπραγματεύεσαι καν το ενδεχόμενο του να χάσεις τον άλλον και να εξουδετερώνεις τις όποιες δυσκολίες θα μπορούσε να είναι εξίσου μια ρομαντική εκδοχή. Δε φάνηκε να σε βολεύει όμως.
Κανείς δεν επιστρέφει καλύτερος. Κι αν πληγώθηκε από κάποιον άλλον όσο καιρό ήσασταν χώρια και σου έμελλε να γίνεις εσύ το εξιλαστήριο θύμα; Ή μήπως θεωρείς πως διακατέχεται από αφοπλιστική ειλικρίνεια εξιστορώντας σου τα όσα συνέβησαν το διάστημα που δε σου έδινε σημεία ζωής;
Μην περιμένεις ούτε αυτή τη φορά πως θα πάρεις αυτό που θέλεις. Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να τοποθετήσεις τον εαυτό σου και πάλι σε αυτό το ατελείωτο μαρτύριο του πόνου και της απώλειας απ’ το οποίο η ιστορία έδειξε μάλιστα πως βγήκες νικητής. Εξάλλου, αποδείξατε περίτρανα πως τα καταφέρνετε περίφημα ο ένας χωρίς τον άλλον. Γιατί να το ρισκάρεις;
Οι πρώην είναι πρώην. Και κόπιασαν αρκετά για να αποκτήσουν αυτόν τον τίτλο.
Το πισωγύρισμα ίσως και να είναι η υπογραφή της καταστροφής.
Επιμέλεια Κειμένου Νατάσας Δόμβρου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Νατάσα Δόμβρου
