Εμείς που δε βλέπουμε καλοκαίρι αλλά εποχή μαυρίσματος

Τι κι αν ο καύσωνας γίνεται ανυπόφορος και τα φύλλα κιτρινίζουν. Το μποτιλιάρισμα το Σαββατοκύριακο για Χαλκιδική και Βουλιαγμένη βραχνάς, το λαμπάκι της βενζίνης κόκκινο, η τσέπη σου τρύπια, η άδειά σου μικροσκοπική. Άπαξ και σε ρωτήσουν ποια είναι η αγαπημένη σου εποχή του χρόνου η εικόνα είναι πάντα μία: Θάλασσα, αμμουδιά, ψάθα κι αντηλιακό με άρωμα καρότο.

Λίγο η πολυπόθητη σεροτονίνη που δημιουργείται απ’ τον ήλιο, λίγο η madame figaro κάτω απ’ τα τσιγάρα σου, λίγο η καϊπιρίνια που ‘χεις παραγγείλει απ’ τον μαυροτσούκαλο σερβιτόρο κι αναμένεις στωικά να προσγειωθεί στην ξαπλώστρα σου ή η διαφορά απ’ το μαγιό σου που άρχισε να γίνεται αντιληπτή, η ηλιοθεραπεία είναι τελετουργικό άξιο να ενσωματωθεί σε χόμπι και το μπρονζέ σου χρώμα αδιαμφισβήτητη απόδειξη της καλοπέρασής σου.

Είμαστε βετεράνοι. Αδιαφορούμε για το αν ο ημίθεος ταξιθέτης-τύπος στην υποδοχή μας βάλει πρώτη γραμμή ξαπλώστρες ή μας πετάξει αλύπητα στην άμμο. Εξάλλου, εμείς για το χρώμα ήρθαμε. Έχουμε κάνει τα κουμάντα μας κι είμαστε απόλυτα προετοιμασμένοι για παν ενδεχόμενο. Άγχος μηδέν.

Μας ενοχλεί κι η σκιά απ’ την ομπρέλα. Κλειστή. Ως εκ τούτου, δε διαπραγματευόμαστε κανένα σενάριο χρήσης της και καμία πρόσκληση για ρακέτες. Δε δηλώσαμε ποτέ τόσο δραστήριοι. Και μεταξύ μας δεν το βρίσκουμε και τόσο δα διασκεδαστικό. Τα θαλάσσια σπορ τα θεωρούμε μπανάλ κι όταν βουτάμε προτιμούμε τη «βουτιά της κομμώτριας». Σύντομη και χωρίς να βάλουμε κεφάλι.

Απεναντίας, γουστάρουμε να λιώνουμε όλη μέρα κάτω απ’ τον ήλιο, να αναποδογυρίζουμε τα κορμιά μας ανά τακτά χρονικά διαστήματά μην τυχόν κι αδικηθεί κάποια πλευρά, να πασαλειβόμαστε με λάδια καλέντουλας και να χαζεύουμε επί ώρες ατελείωτα six-pack, γυμνόστηθες και καλοσχηματισμένα μπουτάκια. Topless καλοδεχούμενο -ο πουριτανισμός δεν έχει καμία θέση εδώ.

Έχουμε κάνει τζόιν σε κάθε φόρουμ που αφορά το πώς θα γίνουμε πιο μαύροι ή πώς θα προστατευτούμε από ανεπιθύμητα εγκαύματα κι ακολουθούμε με μαθηματική ακρίβεια όλες τις οδηγίες. Άμα λάχει ρίχνουμε και καφέ πάνω μας ή ό,τι έχει απομείνει απ’ την μπίρα κι ας χρειάστηκε να βάλουμε υποθήκη τα σπίτια μας για να την αποκτήσουμε στο ξακουστό μπιτσόμπαρο. Πατάτα, γιαούρτι κι οδοντόκρεμα σε περίπτωση καψίματος. Κάτι παραπάνω θα ήξερε η συγχωρεμένη η γιαγιά σου.

Λέμε «ναι»στο σημάδι του μαγιό. Άλλωστε, αυτός είναι κι ο αυτοσκοπός, μέχρι να καταλήξουμε με το πι ανά χείρας. Πώς να μην το αγαπήσεις; Είναι κάτι το διαφορετικό. Μια λανθάνουσα αγνότητα που φυλάμε κρατώντας μερικά σημεία του σώματός μας αποκλειστικά για εμάς. Ποιος μπορεί να μείνει ατάραχος στη θέα της λευκής γραμμής στο γυναικείο στήθος ή σε ένα άσπρο κωλαράκι μέσα σε σοκολατένιο κορμί;

Νιώθουμε σέξι και καμαρώνουμε για το καψαλισμένο απ’ τον ήλιο κορμί μας, τις παιχνιδιάρικες φακιδούλες στη μύτη μας και τις ξανθές ανταύγειες στο μαλλί μας. Είμαστε καλύτερα άτομα όντας μαυρισμένοι. Ακαταμάχητοι κι ερωτεύσιμοι και πρόθυμοι να ερωτευτούμε. Στην ουσία είμαστε αυτοί που δε βλέπουν διακοπές αλλά εποχή μαυρίσματος κι απόσταση απ’ τον ήλιο μπορούμε να κρατήσουμε μονάχα σε ένα προοδευμένο ωροσκόπιο με ευθυγραμμισμένους πλανήτες.
Άλλωστε ζούμε στη χώρα που τη λούζει το φως. Γιατί να μην το εκμεταλλευτούμε;