Δεν είναι σαν τα άβγαλτα αγοράκια της ηλικίας σου. Ούτε το κλασικό αρπακτικό που συχνά συναντάς. Έχει μια ακαταμάχητη γοητεία που τον κάνει να ξεχωρίζει. Άλυτος γρίφος, λακωνικός και σοβαρός. Προτού το αντιληφθείς θα σε σαγηνεύσει και θα σε πολιορκήσει.
Ένας άνδρας με γκρίζους κροτάφους ξέρει συνήθως πού βαδίζει. Οι κινήσεις του αποπνέουν μια σιγουριά. Είναι σβέλτες και άνετες. Γνωρίζει πολύ καλά τη δύναμη του. Τον θαυμάζεις. Άλλωστε το βασικό συστατικό του έρωτα είναι η αίγλη. Τον έχεις τοποθετήσει σε ένα θρόνο και κοιτάς διστακτικά. Του δείχνεις ένα διαφορετικό κόσμο,το δικό σου και τον ενθουσιάζεις. Άλλωστε είχε παραιτηθεί και αυτός από καιρό βάζοντας τα ερωτικά στον πάγο. Και ήρθες εσύ.
Ένα συνονθύλευμα, μια έκρηξη από χρώματα στην ασπρόμαυρη ζωή του. Είσαι η απόδραση του από τη ρουτίνα, η έξοδος διαφυγής, ένα όνειρο. Αισθάνεσαι περήφανη για αυτό σου το απόκτημα. Στο αναγνωρίζει και ο ίδιος. Διστάζει και εκείνος. Ακόμα και ο τρόπος που σε κοιτάζει μοιάζει μοναδικός. Σαν να χαμογελούν τα μάτια του. Σε ακουμπά και είναι λες και σε τινάζει γυμνό καλώδιο.
Αισθάνεσαι εύθραυστη και αδύναμη. Σου κάνει έρωτα και ταυτόχρονα σου χαϊδεύει το πρόσωπο και σου ψιθυρίζει στο αυτί. Περιμένει να σε πάρει ο ύπνος και σε χαζεύει. Κάνει το χρόνο άχρονο κ τον χώρο να μην έχει διαστάσεις. Αισθάνεσαι αναντίρρητα πιο γυναίκα από ποτέ και ταυτόχρονα κοριτσάκι. Σου φοράει τα παπούτσια και σου σιάζει το σακάκι. Σε μαλώνει. «Θα κρυώσεις». Σε ντύνει, εσένα που έχεις μάθει τόσα χρόνια να σε γδύνουν. Όλα αυτά είναι το ευχαριστώ του.
Τον ερωτεύεσαι κεραυνοβόλα. Η ηλικία φαντάζει τώρα απλά ένας αριθμός. Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Επειδή μάθαμε να ζούμε με κανόνες και δεύτερες σκέψεις, με στερεότυπα λογοκρισίας, με μόνιμη έγνοια του τι θα πει ο κόσμος. Αυτή η καταραμένη φράση σαν Ερινύα, σαν Τιμωρός. Η Barbie και ο μπάρμπας, θα πουν. Δεν μπορείς να πείσεις κανέναν πως κριτήριο σου δεν υπήρξε το ύψος του τραπεζικού λογαριασμού, πως το χαμόγελό του δεν υπήρξε «εφοπλιστικό» ή πως δεν εποφθαλμιάς κάτι περαιτέρω. Εσύ όμως ξέρεις πως είναι ο ομορφότερος άνδρας στον κόσμο και πως στα μάτια αυτών που σε αγαπάνε δε γερνάς ποτέ.
Μπορεί όντως ένας μεσήλικας (καθότι προφανώς δεν αναφερόμαστε σε δυο-τρία χρονάκια διαφοράς, ούτε σε περίπτωση παραχώρησης θέσης στο λεωφορείο) να μην είναι ο ιδανικός παρτενέρ για το πάρτι του κολλητού σου, εκείνος που θα σου εγγυηθεί μια νύχτα ανελέητου clubbing, που θα είναι σε θέση να αξιολογήσει ένα «βρώμικο» έπειτα από τρελό πιόμα ή να παραβγεί μαζί σου στα υποβρύχια. Ίσως και να επιλέγει το δεύτερο του αυτοκίνητο ενώ εσύ δεν έχεις αποφασίσει ακόμα εάν θα σου χρειαστεί ποτέ το δίπλωμα οδήγησης. Δεν είναι ούτε η απάντηση στο αιώνια ακατανίκητο ερώτημα της μαμάς: «Εσύ ένα καλό παιδί πότε θα βρεις;» Ενδεχομένως να εξαντλήσεις και τα αποθέματα χιούμορ ώστε να απαντάς στα κακοπροαίρετα και πικρόχολα πειράγματα φίλων και εχθρών. Ωστόσο, η δίνη ερωτισμού στην οποία έχεις παρασυρθεί σε αφήνει παντελώς ανεπηρέαστη. Είναι διαολεμένα καταπληκτικός.
Και ναι, πολλοί θα αποδοκιμάσουν τη σχέση σας. Ποιoς όμως μπορεί να βάλει περιορισμό στον έρωτα και στο πάθος; Γιατί επιλέγουμε τη μετριότητα και τη μιζέρια φοβούμενοι την κατακραυγή; Γιατί αντί να επικροτούμε και να ευχόμαστε ένα ευτυχέστατο τέλος σε ανθρώπους που ενδεχομένως να παράβλεψαν και να εξουδετέρωσαν τις όποιες διαφορές μεταξύ τους, να τους προκαλούμε να έρθουν αντιμέτωποι με τις διαφορές του κοινωνικού περιγύρου; Ποιος θα αποφασίσει τι είναι σωστό και λάθος;
Κάθισε και πες μου τη δική σου ανιαρή ιστορία και κλείσε τα αυτιά σου στη δική μου πολύχρωμη, εφόσον ενοχλεί τόσο τον καθωσπρεπισμό σου και τη σεμνοτυφία σου. Άφησε το ρεαλισμό σου να με χαστουκίσει. Μάθε όμως πως υπάρχει και μια υποκειμενική ηθική, η οποία δεν υπόκειται σε κανόνες και στις ορέξεις του καθενός. Αυτή και μόνο θα σου πει πότε πράττεις σωστά και πότε λάθος. Η φωνή της καρδιάς. Όλες οι άλλες είναι ξένες.
Συντάκτης: Νατάσα Δόμβρου
