Μυστήρια υπόθεση. Είτε ευχή του διαβόλου, είτε κατάρα του θεού. Καθαρή τύχη ή απλά σύμπτωση. Κανείς δεν μπορεί να αποφασίσει. Ικανός να μετατρέψει ακόμα και τον πιο πειθαρχημένο σε πρωτάρη. Δεν προειδοποιεί. Δεν καταλαβαίνεις ποτέ πότε έρχεται, πότε θα σου χτυπήσει με βρόντο κι απροσδόκητες προθέσεις την πόρτα, πότε θα σου κόψει τα γόνατα. Ούτε τον περιμένεις ούτε τον σχεδιάζεις. Δεν έρχεται ποτέ με εξηγήσεις κι αιτίες. Αυτές θα πρέπει να τις ψάξεις εσύ.
Κάποιοι κάπου, κάποτε έχουν ακούσει γι’ αυτόν, τον θέλουν και τον κυνηγάνε διακαώς χωρίς ενδοιασμούς. Άλλοι διστάζουν και τον φοβούνται και κλείνουν πεισματικά τα μάτια άμα τύχει και τον συναντήσουν. Ωστόσο, εκείνος υπάρχει παντού. Περιφέρεται σαν αλήτης στους δρόμους κι ορμάει στα τυφλά. Κανένας τους δεν μπορεί να του γλυτώσει και κανείς τους δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.
Ανεξέλεγκτος κι αντιφατικός. Ακατανόητος και καταστροφικός. Θα σου μάθει ποιος είσαι. Εγωιστής, ναρκισσιστής ή ανισόρροπος. Για κανέναν δεν είναι απόλυτα ο ίδιος. Δεν μπορεί να είναι ο ίδιος. Μια διαδρομή γεμάτη από τριαντάφυλλα με αγκάθια στα παρτέρια.
Ουρανοκατέβατος. Μπορεί να σε απογειώσει, μπορεί και να σε συνθλίψει. Συναρπαστικός και ταυτόχρονα καθηλωτικός. Εδώ, θα μάθεις για εκείνες τις διακυμάνσεις χαράς. Ξέφρενος χορός στο στομάχι, μια, αν μη τι άλλο, ευχάριστη άλλα ακατανόητη ανησυχία. Σύγχυση. Η μέρα σου κι η νύχτα σου έχουν πλέον πρόσωπο. Η φωνή σου, ξάφνου, λεπταίνει. Το κορμί σου αντιδρά πρωτόγνωρα ενώ το μυαλό σου σε προστάζει να παραμείνεις ακίνητος. Έχεις χάσει ήδη τουλάχιστον μία ώρα ύπνου.
Κουραστικό κι εξοντωτικό για να εμπίπτει σε επαναληπτικότητα. Δε βρίσκεις; Θα σου συμβεί μία και μόνο φορά γι’ αυτό και κοίτα να αδράξεις την ευκαιρία και να τα τζογάρεις όλα. Μία φορά, και πίστεψέ με, θα ‘ναι αρκετή. Όλα τα «πριν» ήταν προθέρμανση κι όλα τα «έπειτα» θα ‘ναι προσπάθειες για να ξεχάσεις.
Όχι, δεν είναι κόκκινος όπως μας τον πλασάρουν. Ροζ είναι. Φθαρμένος και ταλαιπωρημένος. Το τζατζίκι στην καντίνα της Αννούλας στις πέντε το πρωί, πιο ελαφρύ είναι. Κοίτα να τον γλεντήσεις μέχρι το μεδούλι. Ναι, να τσακιστείς και να τσαλακωθείς. Το τέλειο υπάρχει μόνο στο άρλεκιν.
Τον λες και κοσμογονικό. Πολλές φορές δήλωσες ερωτευμένος. Πόσες, όμως, ξεπέρασες τον εαυτό σου; Πόσες φορές του επέτρεψες να παραλύσει στα χέρια του; Δεν υπάρχει in love No 126. Ό,τι προηγούμενο ήταν προσπάθεια να τον ανακαλύψεις κι ό,τι επόμενο παταγωδώς αποτυχημένη προσπάθεια να τον ζήσεις ξανά και ξανά.
Όταν τον βρεις, θα το καταλάβεις. Τότε είναι που θα ξεχάσεις ό,τι είχες ζήσει μέχρι τώρα. Σαν λοβοτομή, ένα πράμα. Τότε είναι που θα καταλάβεις πως όλα τα προηγούμενα χλομιάζουν και μοιάζουν με σχολικές εκδρομές.
Κοίτα να τον δεχτείς. Μην τον φοβηθείς. Κι αν είναι να φύγει, άσ’ τον να πάει στο καλό. Τον ρώτησε μήπως ποτέ κανείς αν υπακούει σε αλήθειες; Την αβεβαιότητά του ούτε κι εσύ θα την άλλαζες κι ας ήταν για τη σιγουριά όλου του κόσμου. Παραδέξου το, την αβεβαιότητά του κατά βάθος τη γουστάρεις.
Εξάλλου, ο έρωτας ένα μικρό, πεισματάρικο και παρορμητικό παιδί είναι. Δεν υπακούει σε κανόνες και κάνει ό,τι του κατέβει.
Ένα παιδί που γελά νευρωτικά με όλες τις αλήθειες σου.
Συντάκτης: Νατάσα Δόμβρου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
