Μην πέφτεις στην παγίδα του «εγώ φταίω για όλα»

Άγγιξες τα όριά σου. Το μοτίβο γνωστό και μονίμως επαναλαμβανόμενο. Ρόλοι που δεν εναλλάσσονται αλλά παραμένουν σταθεροί. Όλα προκλητικά προβλέψιμα.

Οι ρόλοι έχουν δοθεί αυστηρά απ’ την αρχή και το σενάριο δε δέχεται αλλαγές. Εσύ σταθερά στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Εκείνος σε καθήκον δικαστή στην έδρα. Ζητά, απαιτεί, επικρίνει. Ο ένας ισχυρός, θυμωμένος και τιμωρός. Ο άλλος αδύναμος, πικραμένος κι υποχρεωμένος.

Έως πότε; Εκρήξεις σε νευρώνες του εγκεφάλου. Τα είπατε και τα ξαναείπατε. Απολογείσαι διαρκώς κι εξηγείς με χίλιους τρόπους. Ανήμπορος μπροστά στον αέρα υπεροχής του άλλου. Δεν πήρες ποτέ τον χρόνο που χρειαζόσουν για να εκδηλώσεις τα συναισθήματά σου, μάτια μου. Επικρίθηκες επειδή αναστατώθηκες κι οδηγήθηκες σε πράξεις εξαλλοσύνης κι ανάρμοστες συμπεριφορές.

Έσκυψες το κεφάλι σε επιθυμίες καταχωνιάζοντας για τα καλά τις δικές σου στο μπαουλάκι της λήθης. Δεν άξιζε να αντιμετωπιστείς σαν κάλπικη δεκάρα. Δεν άξιζε να διακατέχεσαι από συναισθήματα ματαίωσης κι αναξιότητας. Δεν άξιζες να σου φερθείς έτσι.

Μην πέφτεις στην παγίδα του «εγώ φταίω για όλα», καρδιά μου. Ίσως να μη φταις ούτε στο ελάχιστο. Ίσως και να μην ταιριάζατε καθόλου, τελικά. Πόσο μα πόσο εύκολο είναι για έναν άνδρα να αποκαλέσει μια γυναίκα τρελή. Όσο για ‘κείνη να τον χαρακτηρίσει ανεύθυνο και μαλάκα. Δεν υπάρχουν απόλυτες και μονοδιάστατες απαντήσεις. Ούτε μονάχα άσπρο και μαύρο. Κάπου υπάρχει και το γκρι, μην το ξεχνάς.

Το χειρότερο, όμως, όλων ξέρεις ποιο είναι; Ότι μπήκες στα χωράφια της υπερβολής. Δεν προστάτεψες τον εαυτό σου κι αποδέχτηκες όλες τις αρνητικές ιδιότητες με τις οποίες κατηγορήθηκες. Όλη σου ζωή έγινε δομημένη πάνω στην εικόνα ενός άλλου. Προσοχή: όχι στην πραγματική. Αποφάσισε κάποιος άλλος για σένα, βλέπεις. Αναρωτήθηκες ουκ ολίγες φορές αν πράγματι τα ‘χεις χαμένα, αν είσαι εγωιστής ή απλώς ανάξιος.

Υποψιάζεσαι ότι όντως κάπου, κάπως, κάτι δεν πάει καλά με την πάρτη σου. Δε σε αναγνωρίζεις. Φίλοι και γνωστοί σπεύδουν να επιβεβαιώσουν. Σε έχεις χάσει, ψυχή μου.

Σήκω και φύγε. Πάψε να το αναβάλλεις. Πάρε τη σκούπα και πέτα τους φόβους σου κάτω απ’ το χαλί. Στάσου στα πόδια σου, χωρίς δεκανίκια. Όχι, όχι από αλτρουισμό. Συναίσθηση δικαίου λέγεται και δε θα στην αποσπάσει κανείς. Δε θα το επιτρέψεις.

Σταμάτα να σκέφτεσαι συνεχώς πώς θα ικανοποιήσεις τους άλλους εκθέτοντας τον εαυτό σου. Σταμάτα να σε υποβιβάζεις, πάψε να σε υποτιμάς. Αν ανήκει σε κάποιον μια θέση στο βάθρο της ζωής σου, αυτός είναι ξεκάθαρα ο εαυτός σου. Ως πότε θα σε χάνεις για να βρεις τους άλλους; Κανείς δε θα εκτιμήσει την αυτοθυσία σου, αδυναμία θα τη μεταφράσει. Στο τέλος, κανείς δε μένει έτσι μαζί σου και το ξέρεις.

Κι ένα μονάχα να θυμάσαι: Ό,τι απέχει ελάχιστα απ’ το τέλειο είναι παταγωδώς αποτυχημένο.