Ιδιότροπη από μικρό παιδί με ατού μου να έχω μια απάντηση για όλα κι αυτό ήταν ικανό από μόνο του να σπάσει τα νεύρα και του πιο ανεκτικού κι υπομονετικού ανθρώπου. Ήμουν ένα ανοιχτό βιβλίο, γραμμένο, όμως στα σουαχίλι και μάντεψες σωστά· αν δεν ήξερες σουαχίλι, μάλλον δε θα έβγαζες άκρη μαζί μου. Ως γνήσια πεισματάρα και ξεροκέφαλη, δεν το έβαζα ποτέ κάτω και πάντα διεκδικούσα αυτό που μου άξιζε, ή τουλάχιστον που έτσι πίστευα. Λογικά θα αναρωτιέσαι γιατί αυτή η αυτοπαρουσίαση κι η απάντηση βρίσκεται σε σένα τον ίδιο.
Συνεχίζεις να αναρωτιέσαι; Η απάντηση είναι απλή. Γιατί εσύ και μόνο εσύ θέλω να με δεχτείς και να μ’αγαπήσεις γι’ αυτό που είμαι. Να μ’αγαπήσεις έντονα, βαθιά κι ειλικρινά για ό,τι κι αν κουβαλάω μέσα μου. Να μ’ αγαπήσεις γι’ αυτά που διστάζω να δείχνω στον κόσμο, αλλά δε θα δειλιάσω στιγμή να τα δείξω σε εσένα. Κι όχι, δε θέλω να με αγαπάνε πολλοί ή όλοι, αλλά πολύ και λίγοι. Και θέλω απεγνωσμένα αυτό το «πολύ» να προέρχεται από σένα.
Θέλω να σου αρέσω τις ώρες που δε με αντέχω ούτε εγώ. Όταν ξυπνάω μέσα στα νεύρα, εντελώς απεριποίητη και σιχτιρίζω οτιδήποτε υπάρχει στον πλανήτη Γη, επειδή θέλω να κοιμηθώ κι άλλο. Όταν γκρινιάζω και δε θέλω να ακούσω κουβέντα από κανέναν, ζητώ να είσαι εσύ αυτός ο κανένας που πάντα θα βρίσκει έναν τρόπο να με ηρεμεί και να με καθησυχάζει. Αν μπορέσεις να δεχτείς αυτή την γκρίνια μου -βασικά όχι απλά να τη δεχτείς, αλλά να τη θεωρείς και χαριτωμένη- δε θα είσαι ποτέ μέρος της, θα προσπαθήσω να γίνει έτσι, τουλάχιστον.
Θέλω να τολμήσεις να μ’αγαπήσεις με τα ελαττώματά μου. Είναι πολύ εύκολο και συνηθισμένο οι άνθρωποι να σ’αγαπούν γιατί μοιάζεις τέλειος στα μάτια τους, είναι πολύ δύσκολο, όμως, να σε λατρέψουν για τις ατέλειές σου. Αυτές τις μικρές ή μεγάλες ατέλειες που ορίζουν σε μεγάλο βαθμό αυτό που είσαι και σε κάνουν αληθινό. Τέλεια δε θα υπάρξω ποτέ, να το ξέρεις, αλλά πάντα μα πάντα θα είμαι αληθινή.
Πάντα θα είμαι αυθόρμητη, δίχως να υπολογίζω και να φιλτράρω τα λόγια μου. Ίσως κάποιες φορές αυτό να ενοχλεί και να κουράζει, αλλά με αυτό τον τρόπο θα ξέρεις ότι είμαι ειλικρινής και δε σου κρύβω τίποτα. Επίσης, να θυμάσαι πως όσο δυναμική κι αν φαίνομαι, άλλο τόσο ευαίσθητη είμαι κι αυτό πιθανόν να με κάνει να λυγίζω κάποιες φορές και να «πέφτω». Θα είσαι εκεί να με σηκώνεις και να με κρατάς απ’ το χέρι σαν να ένα μωρό παιδί που πάει να κάνει τα πρώτα του βήματα;
Αυτό είμαι κι εγώ, ένα μικρό παιδί και τα παιδιά για να μεγαλώσουν σωστά χρειάζονται μόνο την αγάπη, τη φροντίδα και την τρυφερότητα. Κι αυτά θέλω να τα πάρω μόνο από σένα. Αν κάνεις πως με κοροϊδεύεις θα το καταλάβω, γιατί δεν κρύβεσαι εύκολα απ’ τα παιδιά. Αν πάλι με αγαπήσεις, θα το νιώσω και θα σε αγαπήσω κι εγώ δυο φορές περισσότερο.
Ίσως να πιστεύεις ότι ζητάω πολλά, ίσως και να ισχύει. Αλλά έτσι είναι ο έρωτας και στο έχω πει ξανά. Είναι απόλυτος κι απαιτητικός. Είναι δύστροπος σαν εμένα και ξεροκέφαλος. Παράλληλα, όμως, είναι εθιστικός και μαγικός. Τι λες; Τολμάς να με ερωτευτείς; Τολμάς να με αγαπήσεις;
Αγάπα με αν τολμάς και δε θα το μετανιώσεις!
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη