Αν έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε εμένα και σε κάποιον άλλον, μην επιλέξεις εμένα

Όλα στη ζωή, λένε, είναι επιλογές. Καλές, κακές, δεν μπορείς να τις κρίνεις εσύ ή κάποιος άλλος. Αυτό μπορεί να το κρίνει μόνο ο χρόνος, η έκβασή του. Μέσα απ’ τις επιλογές μας διαμορφώνονται τα σωστά, τα λάθη, οι αναμνήσεις, το παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον. Κι αν δε θες να τις ονομάσεις επιλογές, ονόμασέ τες διλήμματα ή αδιέξοδα… Όπως και να χαρακτηρίσεις τέτοιου είδους καταστάσεις, το αποτέλεσμα είναι ένα: εσύ αποφασίζεις, εσύ επιλέγεις.

Λυπάμαι πολύ, λοιπόν, που έφτασε η στιγμή να επιλέξεις ανάμεσα σε εμένα και σε κάποιο άλλο άτομο. Ποτέ δεν πίστευα ότι υπάρχουν κενά ανάμεσά μας που θα ήθελες να τα καλύψεις και να τα γεφυρώσεις με την εισβολή ενός άλλου ατόμου στη ζωή σου. Έτσι δεν καλύπτονται ούτε τα κενά ούτε οι ανασφάλειες, αγάπη μου.

Στην περίπτωσή σου, όμως, να ξέρεις πως η απόφαση δεν είναι δύσκολη. Θα σου την κάνω εγώ εύκολη. Αν μπήκες στη διαδικασία να επιλέξεις ανάμεσα σε εμένα και σε ένα άλλο άτομο, μην επιλέξεις εμένα. Οι λόγοι πολλοί και θα προσπαθήσω να σου τους εξηγήσω, αν και δε θα έπρεπε.

Μην επιλέξεις εμένα, γιατί δεν έμαθα ούτε και θέλω να είμαι ποτέ η δεύτερη επιλογή στη ζωή των άλλων, πόσο μάλλον στη δική σου, που με είχες κάνει να πιστέψω πως δεν είχες μάτια για άλλη. Είχα πείσει τον εαυτό μου πως αυτά τα μάτια που αντικρίζω, είχαν φτιαχτεί για να κοιτούν μόνο τα δικά μου, για να βλέπουν τη φλόγα που έκαιγε μόνο για σένα.  Πίστευα πως ανάμεσα στις τόσες που γνώριζες, ξεχώρισες εμένα και πλέον υπήρχα μόνο εγώ. Αλλά δεν ήταν έτσι.

Μάθε πως δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή. Έτσι, δεν μπορείς να έχει ό,τι θες, πόσο μάλλον όταν έχει να κάνει με ανθρώπους. Οι άνθρωποι δεν είναι παιχνιδάκια, δεν είναι αντικείμενα να ‘χεις να διαλέξεις ανάμεσα σε μια τεράστια γκάμα κι όταν τα βαρεθείς να περάσεις στο επόμενο ή και να παίζεις με όλα μαζί. Μιλάμε για την απόλυτη ξεφτίλα, έτσι;

Το γεγονός πως έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε εμένα και σε κάποιο άλλο πρόσωπο, σημαίνει ότι δεν είμαι μοναδική, σημαίνει ότι δεν υπάρχω μόνο εγώ στη ζωή σου. Σημαίνει πως δεν είμαι πλάι σου κατ’ αποκλειστικότητα και, μωρό μου, αλήθεια σου το λέω, ο έρωτας θέλει αποκλειστικότητα. Θέλει να είσαι εκεί. Χωρίς δεύτερες σκέψεις.

Ο χειρότερος εχθρός είναι οι σκέψεις μας, τα σενάρια που κάνουμε. Γιατί στο λέω αυτό; Γιατί αν δούμε το θέμα από μια πρακτική γωνία, απ’ αυτή που τελικά καταλήγουμε μαζί εμείς, ποιος μου λέει εμένα ότι θα είσαι όντως δικός μου κι ότι οι σκέψεις σου δε θα βρίσκονται σε αυτό το άλλο άτομο; Δεν το αντέχω ούτε σαν ιδέα αυτό το πράγμα! Οπότε καλύτερα ας μη βρίσκομαι καν μες στις επιλογές σου, είναι κάτι που το προτιμώ.

Γι’ αυτό, τελικά φεύγω και σε αφήνω, όχι επειδή το θέλησα εγώ, αλλά επειδή με έκανες εσύ να θέλω να φύγω. Όχι με τις επιλογές σου, αλλά με την ανικανότητά σου να αφήσεις κάποιο άλλο άτομο να μπει έστω και θεωρητικά ανάμεσά μας.

Καλύτερα έτσι, μην επιλέξεις εμένα, γιατί πλέον δε θα επέλεγα ούτε εγώ εσένα…